Όταν ήταν μικρότερος, φώναζε για το «σύστημα», του έφταιγαν αυτοί που κατέστρεψαν τη χώρα στη μεταπολίτευση. «Τι πιο υγιές;» θα αναλογιστεί κανείς και θα έχει δίκιο. Το σημερινό κατάντημα του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος κατάφερε να εξοργίσει ακόμα και ορισμένους από τους πιο πιστούς οπαδούς του και πλέον όλη του η προσοχή έχει εστιαστεί στο πως θα διατηρηθεί με κάθε τρόπο στην εξουσία δεν έχει προηγούμενο.
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Διότι ο Αλέξης Τσίπρας υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε το καινούργιο, όχι αυτά τα φθαρμένα πρόσωπα που είχαμε μάθει επί τρεις δεκαετίες να κυβερνούν τον τόπο εναλλάξ, να τάζουν τα πάντα, όλοι εμείς οι αφελείς να το πιστεύουμε, καθώς είχαμε μάθει ότι όποιος έχει πιο δυνατή φωνή και δυνατότητα εκβιασμού, στο τέλος παίρνει αυτό που ζητάει.
Δηλαδή, η διόλου συμπαθής – σε εμάς – τάξη των συνδικαλιστών (δεν ισχύει βέβαια για όλους τομίδιο, δεν κεφαλαιοποίησαν όλοι τις κινητοποιήσεις και τους «ανένδοτους» που κήρυσσαν – ορισμένοι για σωστό λόγο, για να εκφυλιστούν αργότερα εξαιτίας της «παράλληλης και ιδιοτελούς» ατζέντας των «αγωνιστών») φρόντιζε να διεκδικεί τα πάντα από τους «κακούς», το κεφάλαιο, τους εργοδότες, τη διεθνή συνωμοσία και άλλα πολλά.
Λεφτά δεν υπήρχαν, όμως μάθαμε να περιμένουμε ότι λίγο πριν τις εκλογές μας έδιναν όσα ζητούσαμε. Υπήρχαν όμως δανεικά. Και μάλιστα φθηνά δανεικά, ελέω ευρώ. Τα αποτελέσματα των πράξεών μας τα «απολαμβάνουμε σήμερα». Για να μην πιάσουμε πάλι το ασφαλιστικό. Πάνω από όλα, θα είχαμε γλιτώσει από σαλτιμπάγκους Αγκαούγκαλους… Τί μας έπιασε πρωί-πρωί να αρχίσουμε τη γκρίνια και τις χοντρές κακίες; Μα προφανώς, όσα «έπαιξαν» το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε στην ειδησεογραφία…
Αφήνουμε τους μαζικούς διορισμούς συν γυναιξί και τέκνοις που μπαίνουν από όποιο παράθυρο ή φινιστρίνι στο Δημόσιο για να προλάβει η «πρώτη φορά Αριστερά» να βολέψει τα δικά της παιδιά, διαισθανόμενη ενδεχομένως ότι έρχεται το τέλος της παντοδυναμίας της μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής πολιτικής φούσκας, ενώ την ίδια στιγμή οι άθλιοι λήσταρχοι βάζουν τις χερούκλες τους στις τσέπες όσων δεν έχουν την παραμικρή ασφάλεια στη δουλειά τους, αναζητώντας όσα τους λείπουν, κλέβοντας τον κοσμάκη που υποφέρει, αρκεί να μην πειραχτεί το Δημόσιο στο οποίο θέλουν να περάσουν το μήνυμα… πελάτες μας, εξακολουθούμε και σας σκεφτόμαστε καθημερινά, την κρίση θα την πληρώσουν οι καπιτάλες με τα μπλοκάκια.
Οι ρεμπεσκέδες της εν Ελλάδι δήθεν Αριστεράς, ξεσκίζουν στην κυριολεξία τον ελεύθερο επαγγελματία και τις επιχειρήσεις, με το σύνολο όσων απομυζά το άθλιο κατασκεύασμα που έχουν το θράσος να το αποκαλούν κράτος, να ξεπερνά κατά περιπτώσεις και το 60% του εισοδήματος. Κανονικοί ληστές θα πει κανείς. ΟΧΙ, άχρηστοι και παράσιτα είναι, διότι οι περισσότεροι, αλλιώς δεν εξηγείται να είσαι τόσο μαλάκας για να έχεις φτάσει να αφαιρείς από τον εργαζόμενο το κίνητρο της δουλειάς, αφού άμα κάποιος κάτσει στο σπίτι του, γλιτώνει και τα έξοδα της μετακίνησης.
Αυτό που μας έκανε «Τούρκους» ήταν η πρόθεση αλλαγής του εκλογικού νόμου. Φωνάζαμε εμείς καιρό, χωρίς να είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής, διότι η χώρα πρέπει να κυβερνιέται, όχι ασφαλώς από το 30%, αλλά όταν αρχίζεις να πλησιάζει το 40% και μέχρι το 50% να ξεκινά μια κλίμακα που θα δίνει ένα προβάδισμα στον πρώτο.
Σε μια αποθέωση της πολιτικής αλητείας, η συμμορία του Μαξίμου δείχνει να θυμήθηκε τώρα την απλή αναλογική και άρχισε να ενοχλείται από το μπόνους των 50 εδρών, το οποίο και χρησιμοποίησαν για να βάλουν στη Βουλή ακόμα και σούργελα. Όραμά του… η Πορτογαλία, όπου συγκροτήθηκε κυβέρνηση από τον δεύτερο, χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου.
Για να ταράξουν οι πολιτικοί λωποδύτες τον κόσμο στα «επαναστατικά» και να τον διχάσουν με τις αριστεροδεξιές πομφόλυγες, καθότι διατηρούν μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων που θα τον ψηφίσουν θεωρώντας ακόμα ότι είναι ο πολιτικός μας… Μεσσίας. Και σα να μην έφτανε αυτό, θέλει να μειώσει το πλαφόν εισόδου στη Βουλή στο 2% για να διασώσει πολιτικά τον ανεκδιήγητο εταίρο του. Τον Καμμένο… Δεν κάνει σε κανέναν εντύπωση, ότι οι σοβαροί είναι εξαφανισμένοι από τη δημοσιότητα;
Δεν θυμήθηκε όμως όσα τράβηξαν στα χέρια του «αφέντη λαού» που έγραφαν κάτι πρώην ακροδεξιά παράσιτα με ευέλικτες μέσες, όσοι έκαναν το ίδιο στο παρελθόν. Αλέξη αγόρι μου, δεν πας να δουλέψεις όσο είσαι νέος μπας και καταλάβεις τι τραβάει ο μέσος πολίτης, είτε σε ψήφισε είτε όχι. Διότι, δυστυχώς, φάνηκε ότι πέρασε και δεν ακούμπησε το παιδί, καθότι επί μακρόν διαπνεόταν από τη λογική τα ν καταλήψεων και των συνδικαλιστικών παρασίτων σε σχολεία και πανεπιστήμια.
Καταγγέλλουν τον Χαρδούβελη για τα 900 εκατομμύρια και σα να μην τρέχει τίποτα απαντούν «διαπραγματευτήκαμε», όταν τους θυμίζουν ότι ο λογαριασμός που έφεραν πίσω ήταν υπερδεκαπλάσιος και δεν καταλαβαίνουν, ότι σε μια φυσιολογική χώρα θα έπρεπε να τους είχαν μαζέψει για το… Αλκατράζ. Φωνάζουν είτε παρασκηνιακά είτε και δημόσια κάποιοι νουνεχείς εκεί μέσα, το παρεάκι του Μαξίμου όμως, περί άλλων τυρβάζει και ζητά από όλους εμάς, τα θύματα της ληστρικής του επιδρομής να ξεχάσουμε…