Νομίζω ότι θα ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμο να αποκτήσουμε μία συνολική αντίληψη της αμερικάνικης σκέψης για το πως πρέπει να γίνει / είναι ο κόσμος του μέλλοντος. Έτσι, η διεθνής πολιτική των ΗΠΑ θα μπορούσε να είναι ποιο εύκολα αντιληπτή και κατανοητή σε όλους, καθότι όροι όπως, Παγκοσμιοποίηση και Νέα Τάξη Πραγμάτων, είναι χαμένοι σε μία μυστηριώδη αχλή ως προς το Γιατί και το Πώς.
Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου
Εδώ και πολλές δεκαετίες Κέντρα Σκέψης και Ανάλυσης (Think Tanks) με τους καλύτερους Ιστορικούς και Κοινωνιολόγους (και όχι μόνο) της Αμερικής, έχουν ασχοληθεί με τους λόγους που οδηγούν το ανθρώπινο γένος σε πολέμους, σφαγές και καταστροφές. Το συμπέρασμα βεβαίως δεν ήταν διαφορετικό από τα συμπεράσματα άλλων Κέντρων Σκέψεις ή και από ανεξάρτητους Φιλοσόφους ανά τον κόσμο. Οι ένοχοι είναι 1) ο Πλούτος και 2) τα Εθνικά / Φυλετικά Μορφώματα / Κράτη.
Ο πρώτος παράγων είναι η αιτία κάθε πολέμου από υπάρξεως της ανθρωπότητας, ο δεύτερος είναι ο παράγων που κρατάει μία ομάδα ανθρώπων ενωμένη και τους κάνει να έχουν μία ανταγωνιστική / εχθρική συνείδηση / συμπεριφορά έναντι άλλων Εθνικών / Φυλετικών ομάδων.
Συμπέρασμα, για να σταματήσουν οι καταστρεπτικοί πόλεμοι πρέπει να υπάρξει καλύτερη διανομή και Διαχείριση του Παγκόσμιου Παραγόμενου Πλούτου και αντικατάσταση του Εθνικού / Φυλετικού αισθήματος με το αίσθημα ανήκω στην Ανθρώπινη Φυλή. Ακούγεται αρκετά… κομμουνιστικό; Ησυχάστε, δεν έγιναν οι Αμερικάνοι ξαφνικά κομμουνιστές. Στα ίδια συμπεράσματα είχαν καταλήξει ανά τους αιώνες οι περισσότεροι Ιδρυτές Σύγχρονων Θρησκειών (Υπερφυλετικές Θρησκείες) αλλά και ανεξάρτητοι Φιλόσοφοι.
Παραθέτω μερικές σύντομες αναφορές και ας με συγχωρήσουν οι ειδικοί για τις απλουστεύσεις, ώστε να είμαστε όλοι στην ίδια οπτική στο θέμα αυτό.
Χριστιανισμός: Ο έχων δύο χιτώνες να δίνει τον ένα (διαχείριση πλούτου), εάν σε ραπίσουν να στρέψεις το άλλο μάγουλο (Ειρηνική Συμβίωση μεταξύ ανθρώπων).
Βουδισμός: Δεν πρέπει να αφαιρούμε την ζωή από οποιοδήποτε έμβιο ον (Ειρηνική συμβίωση με ανθρώπους και τη φύση) , Πρέπει να ήμαστε Ελεήμονες προς τους μη έχοντες (Διαχείριση Πλούτου).
Πλάτων: Κοινωνία της Αριστοκρατίας ( Κοινωνία και όχι Έθνος, όπου Άρχουν οι Άριστοι Πνευματικά και Ηθικά και όχι οι κάθε είδους Ισχυροί).
Μαχάτμα Γκάντι: Παθητική / Ειρηνική Διεκδίκηση (Ειρηνική μη βίαιη διεκδίκηση διανομής πλούτου και δικαιωμάτων).
Κομμουνισμός: Διεθνισμός (κατάργηση της Εθνικής/Φυλετικής ταυτότητας), μη εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και κοινοκτημοσύνη (διαχείριση και δίκαιη κατανομή πλούτου).
Όλα τα παραπάνω έχουν τα ίδια βασικά χαρακτηριστικά, Διανομή Πλούτου και Ειρηνική Συνύπαρξη. Τα Αμερικάνικα Κέντρα Σκέψης δεν έκαναν τίποτε άλλο η περισσότερο, από το να επιβεβαιώσουν ότι τα πιο πάνω συμπεράσματα ήταν ορθά στη βάση τους. Ποιο όμως από αυτά πέτυχε στην πράξη; ΚΑΝΕΝΑ. Γιατί; Διότι οι διάφορες Εθνότητες / Φυλές αρνούνται την Διανομή του Πλούτου, περιχαρακωμένες στην έννοια του Έθνους / Φυλής (φανερή η κρυφή φυλετική ανωτερότητα).
Αυτή λοιπόν είναι η πρώτη πρόκληση που καλούνται οι Ηνωμένες Πολιτείες να απαντήσουν ως ηγέτιδα δύναμη του κόσμου, γιατί αυτό το θέμα αφορά άμεσα και την δική της επιβίωση. Εδώ όμως μπαίνει ένα άλλο ερώτημα, γιατί τώρα;
Υπάρχουν αρκετοί λόγοι που οδήγησαν ένα τμήμα της Αμερικάνικης Διοίκησης / Διανόησης (δυστυχώς υπάρχουν πολλά κέντρα απόφασης και διοίκησης στην Αμερική) να συνειδητοποίηση ότι μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εισήλθε ένας νέος παράγοντας στην Πολεμική Αντιπαράθεση, τα Πυρηνικά Όπλα.
Εν αντιθέσει με τους έως τότε συμβατικούς πολέμους που το κόστος και οι καταστροφές που προκαλούσαν μπορούσαν να απορροφηθούν, η δυνητική καταστροφή των Πυρηνικών Όπλων μπορούσε να είναι μη αναστρέψιμη για τον Πλανήτη. Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, σε αρκετές περιπτώσεις η ανθρωπότητα έφτασε στο παρά ένα της ολικής καταστροφής.
Μετά λοιπόν την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης οι ΗΠΑ είδαν ότι η Πυρηνική Τεχνολογία είχε αρχίσει να γίνεται κτήμα πολλών χωρών με ιδιαίτερα ασταθή και επικίνδυνα χαρακτηριστικά, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε Παγκόσμια Καταστροφή. Το πρόβλημα ήταν υπαρκτό, μεγάλο και κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον θα μπορούσε να τεθεί η κατάσταση εκτός ελέγχου.
Η πρώτη λοιπόν διαπίστωση των κέντρων σκέψης ήταν το Κοινό Οικονομικό Συμφέρον απομακρύνει ή ακυρώνει τον Κίνδυνο Σύρραξης ή Πολέμου. Άρα ένα πρώτο βήμα θα ήταν η ανάπτυξη των Οικονομικών Σχέσεων σε Διεθνές και όχι Εθνικό επίπεδο, μεταξύ των εθνικών κρατών. Η ορθότητα της σκέψης αυτής αποδεικνυόταν κατά τους αναλυτές αυτούς, από το επιτυχημένο εγχείρημα της δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπου χώρες εχθροί και ανταγωνιστές αιώνων, μετατράπηκαν στους καλύτερους φίλους, ενωμένες από το κοινό συμφέρον.
Το κοινό όμως συμφέρον οδηγεί και σε άλλες εκφράσεις συλλογικότητας λόγω κοινού συμφέροντος, δηλαδή Αμυντικούς Συνασπισμούς, ήτοι ΝΑΤΟ, Σύμφωνο Βαρσοβίας κ.λπ. Για να γίνει όμως αυτό σε Διεθνές Επίπεδο έπρεπε να σπάσουν τα Εθνικά Οικονομικά Σύνορα των χωρών και να αρχίσουν ελεύθερες συναλλαγές μεταξύ τους (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου) ώστε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα οικονομικών σχέσεων που θα δημιουργούσε το δεσμό του Κοινού Συμφέροντος.
Ο τίτλος λοιπόν που δόθηκε στο σχέδιο της οικονομικής διεθνοποίησης ονομάστηκε (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ) ΠΑΓΚΟΜΙΟΠΟΙΗΣΗ. Η διαδικασία αυτή είναι σε προχωρημένη εξέλιξη σήμερα και δείχνει μη αναστρέψιμη. Το δεύτερο και ποιο δύσκολο κομμάτι είναι η ακύρωση των εθνικών κρατών, γιατί σήμερα έχουμε πολλά κράτη Εθνικά και Φυλετικά και αρκετά Πολυεθνικά / Πολυπολιτισμικά κράτη.
Στο δε ερώτημα «γιατί θα πρέπει να καταργηθούν τα Εθνικά / Φυλετικά κράτη και να αντικατασταθούν από Πολυεθνικά / Πολυπολιτισμικά κράτη», η απάντηση είναι ότι το Εθνικό και Φυλετικό κράτος έχει πολύ έντονα συναισθηματικά στοιχεία (άρα πρυτανεύει το συναίσθημα / πάθος έναντι της λογικής), εν αντιθέσει με το Πολυεθνικό / Πολυπολιτισμικό κράτος, όπου το κύριο χαρακτηριστικό είναι το κοινό συμφέρον (άρα πρυτανεύει η λογική του συναισθήματος).
Επομένως ένα Πολυεθνικό / Πολυπολιτισμικό κράτος, σύμφωνα με τη λογική αυτή, είναι πιο προβλέψιμο και διαχειρίσιμο από ένα Εθνικό / Φυλετικό κράτος. Επιτυχημένα παραδείγματα Πολυεθνικών /Πολυπολιτισμικών κρατών είναι τα περισσότερα από τα κράτη που δημιουργήθηκαν μετά την κατάρρευση της Αποικιοκρατίας. Εν συντομία, όλες οι χώρες της Αμερικάνικης Ηπείρου, η Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Νότιος Αφρική, η Ινδία κ.λπ. Πως θα μπορούσε λοιπόν να ακυρωθεί ένα Εθνικό / Φυλετικό κράτος χωρίς τον κίνδυνο να εξαφανιστεί μετατρέποντάς το σε Πολυφυλετικό / Πολυπολιτισμικό; Με τη Μετανάστευση. Σας θυμίζει κάτι; Μάλλον και δεν έχετε άδικο….
Πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό; Δεν είναι εύκολο αλλά δεν είναι και αδύνατο, θα πάρει χρόνο και θα υπάρξουν αντιδράσεις μέχρι να γίνει, αλλά μάλλον στο τέλος θα γίνει. Απόδειξη ότι είναι εφικτό είναι ότι παρατηρώντας και καταγράφοντας τις λαϊκές αντιδράσεις στην Ευρώπη με το τεράστιο μεταναστευτικό κύμα, αυτές επικεντρώνονται στο οικονομικό κόστος και στην δυνατότητα της κοινωνικής απορρόφησης των μεταναστών (Συμφέρον) και όχι σε Εθνικά / Φυλετικά κριτήρια.
Η φιλοδοξία λοιπόν των Ηνωμένων Πολιτειών είναι η μελλοντική δημιουργία μιας Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Κρατών υπό τη ηγεσία της, ήτοι η «Νέα Τάξη Πραγμάτων». Ο τελικός στόχος που διακηρύσσεται, είναι η εξάλειψη των πολέμων και άμβλυνση των ανισοτήτων. Άλλοι βέβαια διακρίνουν πολύ διαφορετικά, ανήθικα κίνητρα.
Εφόσον οι Διεθνείς ανάγκες Ασφαλείας θα μεταβληθούν από Αμυντικές, σε ανάγκες Τάξης, θα απελευθερωθούν τεράστια κονδύλια που θα βοηθήσουν στην άμβλυνση των Ανισοτήτων Παγκοσμίως. Είναι οι ΗΠΑ λοιπόν ο νέος Μεσσίας; Η ίδια δείχνει να το πιστεύει, πάντα είχε εξάλλου μία μεσσιανική άποψη για τον εαυτό της, ότι αντιπροσωπεύει το καλό, ότι είναι ηγέτης του ελεύθερου και δημοκρατικού κόσμου κ.λπ.
Στην πραγματικότητα τα κίνητρα της Αμερικής είναι αρκετά πιο ιδιοτελή, μέσα από αυτό το όραμα / σχέδιο της ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ και ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ προσπαθεί προστατεύσει την ύπαρξή της και την Παγκόσμια Πρωτοκαθεδρία της. Το πρόβλημα της πλήρους εφαρμογής αυτού του σχεδίου έχει όνομα και λέγεται ΡΩΣΙΑ και ΚΙΝΑ. Η Αμερική ήλπιζε, μετά τη σοβιετική κατάρρευση, να εντάξει τη Ρωσία (ειδικά κατά την εποχή Γέλτσιν) στο νέο παγκόσμιο σύστημα, οπότε η ένταξη και της Κίνας θα ήταν θέμα χρόνου και διαπραγματεύσεων.
Δυστυχώς για τους εμπνευστές, ο Μπόρις Γέλτσιν απεσύρθη με προβλήματα υγείας (αλκοόλ) και αντικαταστάθηκε από τον Βλαδίμηρο Πούτιν, έναν εθνικιστή ο οποίος ήταν τελείως αντίθετος με το Μονοπολικό Σύστημα που σχεδίαζαν οι ΗΠΑ, προκρίνοντας ένα Παγκόσμιο Πολυπολικό Σύστημα στο οποίο συμφωνούσε και η Κίνα.
Οι κινήσεις λοιπόν των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας, είναι περισσότερο εναντίον του Πούτιν παρά αντιρωσικές και έχουν στόχο να σύρουν με τον ένα η τον άλλο τρόπο τη Ρωσία στο νέο σύστημα, η διαμόρφωση του οποίου που βρίσκεται υπό εξέλιξη. Βλέποντας τα πράγματα μέσα από αυτό το πρίσμα, τα γεγονότα της τελευταίας δεκαετίας αρχίζουν να μπαίνουν σαν κομμάτια παζλ στη θέση τους και να αποκτούν λογική τους.
Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια. Απλούς λογικούς συνειρμούς παραθέτουμε, «τροφή για σκέψη» προσφέρουμε, «food for thought» που λένε και οι Αγγλοσάξονες…