Η εμμονή της κυβέρνησης να περάσει όλες τις συναλλαγές μέσω τραπεζών, προκειμένου να «χτίζεται» όπως δηλώνει ο ΥΠΟΙΚ κ. Αλεξιάδης το αφορολόγητο, αναιρεί αυτόματα την ισχύ του για εκατοντάδες χιλιάδες φορολογούμενους με στόχο την οριστική του κατάργηση.
Ποιοι θίγονται πρώτοι.
Πρώτοι δυστυχώς θίγονται όσοι βρίσκονται στη χειρότερη οικονομική κατάσταση. Άνεργοι, καταστραμμένοι επαγγελματικά, δανειολήπτες που βρίσκονται στο «κόκκινο». Όλοι αυτοί δεν έχουν τη δυνατότητα έκδοσης για κανένα από τα δύο είδη πλαστικών καρτών. Πιστωτική ή χρεωστική.
Όλοι οι υπόλοιποι με πρώτους πάλι τους περισσότερο αδύναμους οικονομικά, τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας δηλαδή, που θα επιδιώξει μέσα από τις τραπεζικές συναλλαγές με κάρτες να χτίσει το αφορολόγητο περνώντας τα καθημερινά έξοδα διαβίωσης. Οι εκατοντάδες αποδείξεις που απαιτούνται μέσα στο διάστημα ενός οικονομικού έτους επί την χρέωση κάθε φορά της συναλλαγής από τις τράπεζες θα εκμηδενίσουν το κέρδος του αφορολόγητου, προσθέτοντάς το όμως στα ταμεία των τραπεζών που προφανώς και διαχρονικά ευνοούνται.
Είναι προφανές ότι πόροι και φόροι για το κράτος εξασφαλίζονται όταν υπάρχει κοινωνική ευημερία. Με την οικονομία που βυθίζεται καθημερινά στο τέλμα και τα αδιέξοδα των μνημονίων, με επιχειρήσεις που καθημερινά βάζουν λουκέτο και την αγοραστική δύναμη να μειώνεται μέρα τη μέρα, βαδίζουμε αναπότρεπτα στην καλλιέργεια και την ανάπτυξη της μεγαλύτερης μαύρης αγοράς των μεταπολεμικών χρόνων.
Όσο για τη διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με την εφορία που αναγγέλλεται, είναι τεχνικά ανεφάρμοστη και δεν πρόκειται να λειτουργήσει, ούτε να αποδώσει έσοδα από μια ήδη νεκρή αγορά.
Εν κατακλείδι, η κυβέρνηση χωρίς κανένα εναλλακτικό σχέδιο κι έχοντας αποδεχτεί την καθοριστική εποπτεία των εταίρων – δανειστών άγεται και φέρεται περιμένοντας εντολές, ενώ η κοινωνία βουλιάζει. Η αύξηση των φόρων επιταχύνει τη βύθιση, αλλά η εμμονή στην «ευρωπαϊκή προοπτική» αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος της καταστροφής που συντελείται και της ακόμα μεγαλύτερης που έρχεται, αλλά ίσως και να μην αποτελεί ζήτημα καθόσον οι «κοινωνικοί εταίροι» (βλέπε τραπεζίτες και εθνικοί εργολάβοι) φαίνονται ευχαριστημένοι.