Ενώ οι πάντες γνωρίζουν ότι θα γίνει ό,τι ακριβώς θέλουν οι δανειστές (έτσι λέει το τρίτο μνημόνιο), εντούτοις αυτές τι μέρες γίνονται κάποιες απεργίες και στάσεις εργασίας, προφανώς για την τιμή των όπλων, για να ηρεμήσει και να αποκοιμηθεί ο λαός και να δικαιολογήσουν και οι συνδικαλιστές τα προνόμιά τους.
Εδώ ο κόσμος χάνεται και αντί να υπάρξει ένα γενικό ανατρεπτικό αίτημα, συνοδευόμενο από απεργίες διαρκείας, εξακολουθεί η κάθε συντεχνία να θέλει να μεταφέρει το βάρος της σε άλλους, σαν να πρόκειται να διασωθεί αυτή μόνο μέσα στη γενική καταστροφή.
ΠΕΤΡΟΣ ΧΑΣΑΠΗΣ