Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Φέτος κλείνουν είκοσι χρόνια από την δραματική εκείνη βραδιά της 30ης προς 31η Ιανουαρίου του 1996 όταν η Ελλάς και η Τουρκία βρέθηκαν στα πρόθυρα ενός θερμού πολέμου στην κρίση των ελληνικότατων βραχονησίδων Ίμια.
Η ιστορία δεν έχει γράψει ακόμα τι ακριβώς έγινε εκείνο το βράδυ. Κάποιοι είχαν τότε το προτέρημα, (μάλλον θλιβερό), να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις από την άλλη πλευρά του Αιγαίου.
Εκείνη την νύχτα έγιναν πολλά πράγματα, όπως η τραγωδία των τριών Eλλήνων ναυτικών, αλλά και άλλα, που δεν έχουν γίνει για πολλούς λόγους γνωστά.
Το μεγάλο αίνιγμα είναι οι Τούρκοι κομάντος που είχαν αποβιβαστεί στην δεύτερη και προδοτικά αφύλακτη βραχονησίδα και που σήμερα δεν ζουν.
Αλλά και το ερώτημα γιατί οι Τούρκοι αγνοούν σχεδόν συστηματικά αυτή την επέτειο.
Το θέμα όμως είναι που βρισκόμαστε σήμερα, είκοσι χρόνια μετά.
Οι βραχονησίδες Ίμια που μέχρι το βραδύ της 30ης Ιανουαρίου 1996 ήταν καθαρά ελληνικό έδαφος σήμερα είναι γκρίζες ζώνες. Η Τουρκία έχει προχωρήσει και άλλο διεκδικώντας εκατοντάδες άλλες νησίδες και κατοικήσιμα νησιά σε όλο το ανατολικό Αιγαίο και στην νότια Κρήτη.
Στην Ελλάδα οι προδότες ζουν και βασιλεύουν και οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις συρρικνώνονται συνεχώς από τα εθνοκτόνα μέτρα των μνημονίων.
Που θα πάει αυτή η κατάσταση και ποιος θα σηκώσει το βάρος της αντίστροφης πορείας από την σημερινή, της ολοκληρωτικής εθνικής καταστροφής ?
Η προδοσία των Ιμίων δεν σταμάτησε είκοσι χρόνια μετά.