Ο Τσίπρας θα έχει πλέον αντίπαλο. Το νέο σύνθημα θα ενεργοποιήσει τις πολιτικές ζυμώσεις σε όλο το πολιτικό φάσμα με τις παλιές πρακτικές, μεταγραφές, αποστασίες, ανακατατάξεις…και προδήλως θα διογκώσει και θα ισχυροποιήσει τα δύο κόμματα εξουσίας,
Σύριζα και Νέα Δημοκρατία, για να ξαναζήσουμε την πόλωση και τον δικομματισμό ως κατάρα του Λαού μας. Η τραγωδία της ήδη κομματιασμένης πολιτικής συνείδησης της κοινωνίας θα δεχθεί νέα επίθεση χειραγώγησης, με όρους που θα εισάγει και θα επιβάλλει το γνωστό πολιτικό σύστημα σε μια προσπάθεια "αμυντικής αντεπίθεσης" και διατήρησης της δομής του, που είχε πληγεί και εξασθενίσει από την απαξίωση που είχε υποστεί την τελευταία χρονική περίοδο.
Όσο και αν θα καταγγέλλεται ο λαϊκισμός ως μίασμα της πολιτικής ζωής, θα είναι ο κυρίαρχος στον πολιτικό λόγο από τα κόμματα εξουσίας, που χρόνια τώρα μελετούν συστηματικά τα ένστικτα του θηριώδους αυτού όντος που λέγετε "πλήθος" και ειδικεύονται στη χρήση μεθόδων που τα επιτρέπει να πλησιάζουν την "μάζα", κολακεύοντας τις κατώτερες επιθυμίες της με λόγια και υποσχέσεις που πιθανότατα δεν έχει χορτάσει ακόμα.
Η ανελευθερία της στιγματισμένης μνημονιακής πενταετίας και ο πόθος εξόδου από αυτήν, θα είναι το πεδίο της άγονης αντιπαράθεσης για πράγματα που έγιναν ή δεν έγιναν, πράξεις και παραλήψεις ενός συνεχιζόμενου παρελθόντος - στο παίγνιο των εντυπώσεων - , χωρίς αξιοποίηση και εμπειρική ανάλυση των παθών μας για μια πραγματική λύση, παρά μόνο αόριστες πολιτικολογίες με ασαφή αναφορά στο μη γινόμενο μέλλον . Ένας και μοναδικός ο στόχος.
Να εκμηδενισθεί η κοινωνική ουσία του πολίτη με τον αποκλεισμό της δικής του συμμετοχή στην επίλυση των προβλημάτων που τον βασανίζουν , αφού προηγουμένως με την χειραγώγηση, του αφαιρέσουν από το λογικό και την συνείδηση το ερώτημα : τι είναι αλήθεια και τι πλάνη, τι είναι δίκαιο και τι άδικο, στην πολιτική του ζωή, όπου το μόνο που θα του δίνει την αίσθηση της ύπαρξης, θα είναι όταν καλείτε να ψηφίσει αυτό που του είπαν.
Η αντιπαράθεση στο περιεχόμενο της πολιτικής, από το επίπεδο των ιδεών θα υποβιβαστεί στο επίπεδο των προσώπων, γυρίζοντας την ίδια την πολιτική στο κακό της παρελθόν και στην εποχή της ποδοσφαιροποίησής της.
Σ' αυτήν την εξέλιξη ο ρόλος των τηλεοπτικών πριγκιπάτων (Μ.Μ.Ε.) θα ενισχυθεί στην παραπληροφόρηση και στον αποπροσανατολισμό της κοινωνικής σκέψης, θεοποιώντας τα πρόσωπα έναντι του λόγου, προτάσσοντας τα δικά του συμφέροντα και αναμενόμενα οφέλη στην προώθηση και ανάδειξη του πλέον ενδοτικού εις αυτά, ως τον ικανότερο να σώσει την χώρα.
Ο σκληρός δικομματισμός, ή η οικουμενική που θα ψιθυρίζεται από τα μικρά κόμματα για μια προνομία στην εξουσία εκ του πονηρού εν όψει του αφανισμού των, θα αποτελούν για τον Λαό τις πύλες εισόδου και όχι εξόδου, στο ίδιο αφώτιστο τούνελ.
Η συγκρότηση Οικουμενικής κυβέρνησης ως πιθανότερο σενάριο για το 2016, ανεξάρτητα από τις προθέσεις των κρατούντων στο εσωτερικό, θα επιβληθεί από τον ξένο παράγοντα που απεύχεται τις εκλογικές αναμετρήσεις ενός απρόβλεπτου Λαού.
Ούτως ή άλλως, τους δανειστές δεν τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα η πολιτική ιεραρχία των προσώπων στο εσωτερικό της χώρας μας, παρά μόνο η τυφλή υπακοή και ευθυγράμμιση αυτών εν τω συνόλω στην Ευρωπαϊκή διαταγή, που εγγυάται και διασφαλίζει την εφαρμογή του προγράμματος της λιτότητας.
Δεν υπάρχουν φιλελεύθερες, νεοφιλελεύθερες, και αριστερές πολιτικές, παρά μόνο ένα σύστημα εξουσίας που κυβερνά με τον τρόπο που του έμαθε ο ξένος παράγοντας, στον οποίο πάντοτε έδινε και θα δίνει αναφορά τόσο για τις πολιτικές του όσο και για την αποτελεσματικότητα του.
Η αποτυχία του Σύριζα ως κυβέρνηση να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της χώρας πολιτικά με όρους της Αριστεράς και όχι διαχειριστικά με μεθόδους της Δεξιάς, αναίρεσε τις προσδοκίες του Λαού για κάτι που δεν μπορούσαν οι άλλοι.
"Η διαχείριση του δημοψηφίσματος από τον πρωθυπουργό, ήταν το πρώτο δείγμα δειλίας αρχηγού κράτους που υποκύπτει σε εκβιασμούς" κατά την δική μαρτυρία.
Πιθανότατα οι μέντορες του δεν τον ενημέρωσαν ότι οι αρχηγοί Κρατών δεν εκβιάζονται . Η στάση του εκείνη ήταν η αρχή και το τέλος της πολιτικής γοητείας που ασκούσε στον Λαό, τον οποίο με βίαιο και επαίσχυντο τρόπο του αφαίρεσε την ελπίδα και τον βύθισε στην απελπισία.
Πολλοί από τους συμπολίτες μας, δεν ερμήνευσαν πολιτικά τι ακριβώς σήμαινε το Όχι να γίνει Ναι, δηλαδή την πολιτική στροφή του Σύριζα να συνεργαστεί με τους δανειστές και όχι με τον Λαό.
Όσο και αν αποφεύγεται στη δημόσια συζήτηση η βαρύτητα του Δημοψηφίσματος, ακόμα και με τον δόλιο τρόπο που τέθηκε, δεν παύει να αποτελεί την διαστροφή της λαϊκής ετυμηγορίας, από μια πολιτική ηγεσία που προτίμησε την υποταγή έναντι του αγώνα.
Την αντιπαράθεση της κοινωνίας απέναντι στην μνημονιακή πολιτική, αντιπαράθεση που εκπροσωπούσε κάποτε ως Αριστερά ο Σύριζα και στην οποία οφείλει την άνοδο του, την πρόδωσε, την απαρνήθηκε, για να γίνει κόμμα, ώστε να καταντήσει Κράτος, ως μόνο μέσο παραμονής του στην εξουσία . Τα βρώμικα μονοπάτια του κομματικού συστήματος από το παρελθόν, έχουν απέραντες προεκτάσεις στο μέλλον, που ορίζουν καθορίζουν και διαμορφώνουν την μοίρα μας, πριν καν ως Λαός την φαντασθούμε.
Είναι πολύ δύσκολο πλέον ως Λαός να διακρίνουμε το παλαιό από το νέο, το φθαρτό από το άφθαρτο όσο ο λόγος προηγείται των πράξεων . Μόνο η μνήμη μας, από τις πολιτικές συμπεριφορές τόσο τις δικές μας όσο και των πολιτικών μας ,είναι ικανή να μας προστατεύσει από αυτό που έρχεται ...