ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ Ο ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΕΝΟΣ ΣΥΡΙΖΑ
Οι σεισμικές δονήσεις στο πολιτικό σκηνικό και οι άνωθεν παρεμβάσεις των συστημικών κέντρων για τη διαμόρφωση του, δίνουν και παίρνουν στην ''αποικία''.
Αμέσως μετά τις εκλογές, μεθυσμένος από τον ''θρίαμβο'', ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε για κυβέρνηση με ορίζοντα τετραετίας.
Σήμερα μια τέτοια εκτίμηση θα έμοιαζε μόνο με ανέκδοτο.
Τέσσερις, περίπου, μήνες μετά τις εκλογές, η νεομνημονημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝ.ΕΛ κατάφερε το ακατόρθωτο: να έχει σπαταλήσει το εκλογικό της κεφάλαιο, η απήχηση της στην κοινωνία να έχει καταρρεύσει και αντίθετα να συναντά παντού τη γενική κατακραυγή. Ίσως, δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο για ένα ένα τέτοιο επίτευγμα κατάρρευσης.
Μοναδικό ''στήριγμα'', που απέμενε στην κυβέρνηση, ήταν πως η δική της κοινωνική κατάρρευση ήταν μικρότερη εκείνη της ΝΔ και επομένως, θα μπορούσε, ίσως, να διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία στο πολιτικό μνημονιακό τόξο και να εμφανίζεται σχετικά αναντικατάστατη και αδιαφιλονίκητη στα εξωτερικά και εγχώρια κέντρα.
Τα χαρτιά αυτά, μάλλον, τα χάνουν ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας μετά την εκλογή Μητσοτάκη στη ΝΔ και την ισχυρή παρέμβαση των πολιτικοοικονομικών κατεστημένων δυνάμεων, που συσπειρώθηκαν αθόρυβα σε αυτήν την εκλογή και στο πρόσωπο του Κυρ. Μητσοτάκη.
Στην ελληνική δημόσια ζωή, εξόχως, υποτελή, πλήρως παραδομένη, με πρόσωπα μαριονέτες, χωρίς οντότητα και εμβέλεια, ανίκανοι ακόμα να διαχειρισθούν και την καταστροφή, εισβάλλει αιφνιδίως στη θέση του αρχηγού της ΝΔ μια απόλυτης δουλοπρεπής μετριότητα, όπως ο Κυρ. Μητσοτάκης, ο οποίος, όμως, περιβάλλεται με τον ''φωτοστέφανο'' του νέου, του ''κεντρώου'' του ''μεταρρυθμιστή'', του ανθρώπου που μπορεί να κάνει το άνοιγμα προς το λεγόμενο ''Κέντρο'' (άλλο και τούτο!), χωρίς να προκαλέσει ρήγμα προς τα δεξιά του!
Έτσι, με ένα αστραπιαίο και σχεδιασμένο επικοινωνιακό βομβαρδισμό, με συστηματικές πιέσεις ισχυρών κατεστημένων κέντρων και μια σειρά από στημένες ''καλοπληρωμένες'' δημοσκοπήσεις, η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη εμφανίζεται αιφνιδίως να παίρνει κεφάλι απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και να ''τρομοκρατεί'', διεμβολίζοντας το συνοθύλευμα των ''ανύπαρκτων'' κομμάτων του ''κέντρου'' με τα διάφορα προσωνύμια και τις βαρύγδουπες ετικέτες: Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι, Ένωση Κεντρώων και άλλα φαιδρά παρόμοια.
Η κρίση όλων αυτών των σχηματισμών του Κέντρου λαμβάνει τώρα ''σχιζοφρενικές'' διαστάσεις, με διαγραφές (βλ. Γρηγοράκος), έκρηξη προσωπικών φιλοδοξιών, αποστασιοποιήσεις, αναθέματα, δήθεν ανοίγματα και βροχή υποκριτικών προτάσεων για μεταξύ τους συνενώσεις (βλ. Και πρόταση Φώφης Γεννηματά για κοινή συνδιάσκεψη!)
Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, φαίνεται πως το έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τους ΑΝ.ΕΛ να οδηγούνται στην εξαφάνιση.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, σε πλήρη κοινωνική αποδόμηση, εμφανιζόμενη σε ελεύθερη πτώση, δημοσκοπικά να βρίσκεται πίσω από τη ΝΔ και με συνεχείς τις πιέσεις από Ε.Ε και ΔΝΤ για πολύ σκληρότερα μέτρα στο ασφαλιστικό και την κάλυψη μεγαλύτερων δημοσιονομικών κενών, βλέπει το μέλλον της να σιγοσβήνει.
Και το κυριότερο: η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα μεγάλο κοινωνικό κίνημα, που αρκετά σημάδια δείχνουν ότι μπορεί να προσλάβει στο άμεσο μέλλον γιγαντιαίες διαστάσεις, όχι μόνο από τον κόσμο της μισθωτής εργασίας αλλά κυρίως από τον κόσμο των επαγγελματιών και της αγροτιάς.
Στο πλαίσιο αυτό δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν πως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ τρώει γρήγορα, αν δεν έφαγε, κιόλας, τα ψωμιά της.
Κυβερνητικοί κύκλοι που βρίσκονται στον σκληρό πυρήνα γύρω από τον Τσίπρα, αναγνωρίζουν ευθέως τώρα ότι δεν μπορούν να περάσουν με τίποτα, λόγω θυελλωδών κοινωνικών αντιδράσεων, που θα έχουν κοινοβουλευτικές προεκτάσεις, τα επώδυνα μέτρα του ασφαλιστικού και τα μέτρα σε βάρος των αγροτών.
Οι ίδιοι κύκλοι συζητάνε δύο εναλλακτικές εκδοχές για την επιβίωση της κυβέρνησης.
Η μια είναι να επιδιωχθεί διεύρυνση της κυβέρνησης, κυρίως προς το Κεντρώο συνοθύλευμα (ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, Λεβέντης) ή και προς τη ΝΔ.
Η άλλη εκδοχή είναι η ''ηρωική'' προσφυγή στις κάλπες, ίσως μετά και από μια κρίση με το ''κουαρτέτο'', με ένα νέο, λίγο πιο αναλογικό, εκλογικό νόμο και με στόχο ένα είδος ''Πορτογαλικού'' μοντέλου.
Οι εξελίξεις το επόμενο διάστημα θα είναι ραγδαίες.
Ήδη, ο Αλέξης Τσίπρας, σύμφωνα με δημοσιεύματα, βολιδοσκόπησε τον ''θεσμικό'' Δημ. Κουτσούμπα στη συνάντηση τους για το ενδεχόμενο συναίνεσης ή ανοχής του απέναντι σε ένα κάπως πιο αναλογικό εκλογικό σύστημα, προκειμένου αυτό να συγκεντρώσει 200 βουλευτές, με συνέπεια ο νέος εκλογικός νόμος να εφαρμοσθεί στις αμέσως επόμενες εκλογές.
Το ζητούμενο, σε μια τέτοια περίπτωση, είναι να μην συγκεντρώσει η ΝΔ, αν είναι πρώτο κόμμα, αυτοδυναμία, να μπουν όσο το δυνατόν περισσότερα κόμματα στη Βουλή, με περιορισμό του ορίου του 3% (πχ 2%), έτσι ώστε ο ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη στήριξη ή ανοχή ή και συμμετοχή των άλλων δυνάμεων, να γίνει το κομματικό επίκεντρο του σχηματισμού μια ''αντιδεξιάς'' κυβέρνησης, με σημείο αναφοράς ένα πιο ''ελαστικό'', αν είναι δυνατόν (που δεν είναι!), μνημόνιο.
ΕΜΠΟΔΙΟ Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ
Το εμπόδιο γι' αυτούς τους σχεδιασμούς του Τσίπρα και των αλληλοσφαζόμενων κυβερνητικών και κομματικών ομάδων γύρω του αλλά και το μέγα εμπόδιο για τους σχεδιασμούς του κατεστημένου, είναι ένα και μόνο: η Λαϊκή Ενότητα!
Αν η Λαϊκή Ενότητα εμφανισθεί να έχει τη δυναμική που πράγματι έχει στην κοινωνία, τότε το παιχνίδι για τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη και το μνημονιακό κατεστημένο είναι χαμένο.
Η Λαϊκή Ενότητα με ανοδική πορεία θα έχει αλματώδη συνέχεια!
Γι' αυτό, μαζί με την καθήλωση των κοινωνικών αγωνιστικών αντιδράσεων, πρώτος στόχος του συστήματος είναι να εμφανίζει καθηλωμένη τη ΛΑ.Ε.
Με μια καθηλωμένη ΛΑ.Ε, θεωρούν οι κυρίαρχοι κύκλοι ότι πιέζουν το κίνημα, του αφαιρούν την άμεση πολιτική αιχμή του, εμποδίζουν την πολιτική συμπαράταξη των ευρύτερων δυνατών αριστερών προοδευτικών δυνάμεων και ενθαρρύνουν το ΚΚΕ όχι μόνο να συνεχίζει τον διασπαστικό ρόλο του αλλά και να παίζει την τακτική του ''Δούρειου Ίππου''.
Αυτήν την επιδίωξη υπηρετούν πρώτα απ' όλα οι ''στημένες'' και ''εξαγορασμένες'' δημοσκοπήσεις, οι οποίες έχουν μια τριπλή εντολή: τη ΛΑ.Ε χαμηλά, τον Μητσοτάκη ψηλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός πλήρους κατάρρευσης, τραυματισμένο αλλά ζωντανό στο παιχνίδι!
Οι δημοσκοπήσεις, όμως, και τα συστημικά κέντρα παίζουν τον βρώμικο ρόλο τους. Οι λαοί, όμως, καθορίζουν το μέλλον τους.
Και είναι στο χέρι του ελληνικού λαού να διατρανώσει ένα νέο και νικηφόρο τώρα, όχι στην υποδούλωση, τον εξευτελισμό και την εξαθλίωση του ιδίου και κυρίως της νέας γενιάς.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
ΙΣΚΡΑ