Μιλημένα και συμφωνημένα... όπως έλεγαν και τα "Παιδιά της πιάτσας" του αναντικατάστατου Νίκου Τσιφόρου. Μιλημένα και συμφωνημένα λοιπόν με τους δανειστές και το ασφαλιστικό και το αγροτικό και το φορολογικό. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε σαν χατίρι... να κάνει πως δίνει μάχες. Και οι δανειστές δεν θα του το χαλάσουν... Θα δείχνουν πως κοντράρουν... Και το χοντρό δούλεμα ξεκινάει...
Αφήνουν τον Τσίπρα να μιλάει για βήματα απομείωσης του χρέους που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση... και του χώνουν παραμάσχαλα ένα ασφαλιστικό και ένα αγροτικό που δεν πέρναγε με ΣΥΡΙΖΑ στην αντιπολίτευση ούτε και με "κατοχή" από Μέρκελ και Σόιμπλε.
Αλίμονο να περίμεναν οι δανειστές, ας πούμε, το ΠΑΣΟΚ να πάρει τα επάνω του και να τους στείλει πάλι κάποιον Παπανδρέου ή Παπακωνσταντίνου να διαπραγματευτούν τα μνημόνια.
Ούτε τρελάθηκαν να περιμένουν πότε η Ν.Δ. θα αποκτήσει ιδεολογική ταυτότητα και πιστεύω που να πείσουν τους Έλληνες ότι έφθασε η ώρα της σωτηρίας τους... και άρα θα είχαν λόγο να διαπραγματεύονται μαζί τους υπολογίζοντας ότι θα τηρηθούν αυτά που αποφασίζονται.
Αριστερούς θέλουν οι Έλληνες να έχουν στην κυβέρνησή τους; Με τους αριστερούς θα κάνουμε και εμείς τις κουβέντες μας, λένε οι δανειστές. Με τους αριστερούς θα φτιάξουμε την Ελλάδα που θα μάθει να πληρώνει τα χρέη της και να ζει φτωχά σαν την φτωχή Βαλκανική χώρα που και οι ίδιοι οι Έλληνες ονειρεύονται.
Μόνο οι αριστεροί ξέρουν να δουλεύουν τον Έλληνα και να το ευχαριστιέται. Μόνο οι αριστεροί μπορούν να πάρουν την έγκριση του Έλληνα για να φέρουν τα πάνω κάτω στο ασφαλιστικό, στο εργασιακό και στις απολύσεις και να στήνονται γλέντια στο Σύνταγμα ως επέτειος που σώθηκαν από τους αριστερούς.
Και άσε τους αχρωμάτιστους του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. να περιμένουν πότε θα πάρουν σειρά για να σώσουν τον τόπο.
Όσο οι αριστεροί λείπουν από τα πεζοδρόμια και κάποια ρετάλια της Βουλής προσφέρονται για δεκανίκια, με αμοιβή ένα-δύο υπουργεία, το τρίτο μνημόνιο θα εφαρμόζεται με τέτοια ταχύτητα που θα επιτρέψει (ίσως και μέσα στο 2016) και ένα τέταρτο μνημόνιο για όσα δεν πρόλαβε το σημερινό.
Οι Έλληνες δουλεύονται μέχρι εκεί που δεν παίρνει, αρκεί να μην τους πειράξεις το αριστερό τους σύνδρομο. Βάλε αριστερό να του πει ότι εξασφαλίζει το μέλλον τους και θα λιποθυμάνε σε όποια πλατεία τους πούνε και όση ώρα τους υποδείξει το κόμμα...
Τρανταχτή απόδειξη και το ότι ο Τσίπρας πήρε πάλι από χθες το μαντήλι και σέρνει τον χορό του χοντρού δουλέματος.
Μιλώντας στην συνάντηση με τους εκπροσώπους των εργοδοτών είπε "...Έχουμε μια ευθύνη κοινωνική και η κυβέρνηση και όλοι οι φορείς της παραγωγικής δραστηριότητας του τόπου, να βρούμε τις βέλτιστες επιλογές για να διασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Είναι κάτι που το χρωστάμε στις επόμενες γενιές". Και για μην αφήσει οπαδούς και συνοδοιπόρους χωρίς όνειρα και ελπίδες έριξε και το επόμενο τυράκι... "...βρισκόμαστε ένα βήμα πριν από τις θετικές αποφάσεις για την απομείωση του χρέους που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση".
Τι σημαίνουν (μεταφρασμένα από τα αλά-ΣΥΡΙΖΑ ) όλα αυτά για τους χαχόλους στους οποίους νομίζει ο Τσίπρας ότι απευθύνεται;
Σημαίνουν ότι το Τρίτο Μνημόνιο τα λέει πολύ καλά και εμείς πρέπει να συμφωνήσουμε γιατί έτσι θα εξασφαλίσουμε, ως ΣΥΡΙΖΑ και εγώ προσωπικά, μακροημέρευση στην κυβέρνηση ενώ εσείς με μια αύξηση 1% δεν θα πάθετε τίποτε αφού, εμείς ως κυβέρνηση, θα φέρουμε τον κατώτατο μισθό σε Βουλγάρικο επίπεδο, στα 220 ευρώ, οπότε, στο τέλος της ημέρας, θα πληρώνετε λιγότερα από αυτά που πληρώνετε σήμερα. Άρα τι είναι η αύξηση του 1%...
Γιατί εκεί είναι το θέμα. Όταν το ασφαλιστικό θα αρχίζει να πνίγει τους πάντες, στα μέσα του 2018, η φτώχεια και η ανέχεια στην Ελλάδα θα είναι σε επίπεδο που θα έχουν ξεχαστεί αυτά που στρώνονται σήμερα για την εξαθλίωση του κατώτατου μισθού.
Ο άλλος δρόμος μέσα από την ανάπτυξη με απόσυρση από την οικονομία του τεράστιου, αποτυχημένου και διεφθαρμένου κράτους –επιχειρηματία παρέχοντας πραγματικές ευκαιρίες στις παραγωγικές δυνάμεις με μέτρα απελευθέρωσης της από την κρατική παρεμβατικότητα είναι πολιτική για ανάθεμα από τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ. Όπως ήταν επικίνδυνη για το πολιτικό της κόστος τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στην ΝΔ. Για αυτό και απέφυγαν μανιωδώς την ανάπτυξη και πριν και τα χρόνια της κρίσης. Η σύγκριση μας μόνο με την Ιρλανδία κάνει απολύτως κατανοητό το ποιος δουλεύει ποιόν στην Ελλάδα του σήμερα.
capital.gr