Δεν ξέρουν τι θα πει μόχθος γιατί ποτέ στη ζωή τους δεν ίδρωσαν
Το νεότερο ελληνικό κράτος αποθέωσε την οικογενειοκρατία. Και ταλαιπωρήθηκε από αυτήν αφάνταστα...
Στη πολιτική ζωή του τόπου πρωταγωνίστησαν γόνοι και δυναστείες κληρονομικώ δικαιώματι. Παρότι πουθενά στο ελληνικό δίκαιο δεν αναγνωρίζονται κληρονομικοί τίτλοι ευγενείας...
Τα ιδιότυπα αυτά οικογενειακά τζάκια συχνά λειτούργησαν με κώδικες σικελικής Μαφίας. Απαίτησαν να έχουν λόγο παντού και άλωσαν τους θεσμούς της χώρας, εξαγοράζοντας κοινωνική στήριξη με δοκιμασμένες πελατειακές πρακτικές: διορισμούς, ρουσφέτια, ακόμη και... κουμπαριές.
Το φαινόμενο εντάθηκε στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Κι από κοινού με την κρατικοδίαιτη διαπλοκή οδήγησε στην κατάρρευση της πήλινης ελληνικής οικονομίας και την συνακόλουθη ομηρία από τον ξένο παράγοντα.
Τα τζάκια της πολιτικής συνέπραξαν με τους βαρόνους του χρήματος, οι οποίοι με την ανοχή των πρώτων λεηλάτησαν τα κρατικά ταμεία μέσα από ένα καθεστώς ασύλληπτης ατιμωρησίας.
Αυτά συμβαίνουν και... εις Παρισίους, μπορεί να σκεφτείτε. Σύμφωνοι... Μόνο που στην Ελλάδα το δράμα επιτείνεται και από μία θλιβερή ιδιαιτερότητα. Για λόγους που δεν μπορώ να προσδιορίσω με ακρίβεια, αλλά βασίμως υποψιάζομαι, η διαδοχή των γενεών συνοδεύεται και από έναν γονιδιακό εκφυλισμό. Τουλάχιστον ως προς τα γενετικά χαρακτηριστικά που διαμορφώνουν τη στόφα ενός ηγέτη μακράς πνοής.
Στη δική μας περίπτωση ο γιος αναδεικνύεται υποδεέστερος του πατρός και ο εγγονός συνηθέστατα υπολείπεται και των δύο...
Προσοχή: Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στις πολιτικές φαμίλιες του τόπου ή στο βασιλικό σόι που έλαχε κάποια στιγμή να κυβερνήσει τη χώρα. Η κατάπτωση συναντάται κι αλλού. Δείτε, για παράδειγμα, επιφανείς επιχειρηματικές οικογένειες της διαπλοκής, αλλά και πιο παραδοσιακές. Σήμερα βρίσκονται στο κατώφλι της οικονομικής καταστροφής επειδή κάποιοι μαλθακοί γόνοι παρέλαβαν αυτοκρατορίες και με μοναδική...μαεστρία τις έριξαν στα βράχια!
Δυστυχώς ή ευτυχώς, κάθε γιος, όσο λούστρο κι αν του ρίξεις, δεν είναι απαραίτητα προορισμένος για να κάνει τη δουλειά του μπαμπά. Ούτε καν να ανταποκριθεί επαρκώς στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις χρηστής διοίκησης μιας εταιρίας. Πόσο δε μάλλον να κυβερνήσει ολόκληρο κράτος...
Και οι λόγοι αυτής της αδυναμίας είναι μάλλον οι λόγοι που υποψιάζομαι. Οι γόνοι απλούστατα τα βρίσκουν όλα έτοιμα. Από μωρά έχουν την μπουκιά στο στόμα. Προνομιακή πρόσβαση σε...τ ίτλους σπουδών, εργασιακές περγαμηνές προκάτ για το βιογραφικό τους και ένα μάτι από δίπλα να τους συμβουλεύει τι γραβάτα θα φορέσουν για το δελτίο των οκτώ...
Η αλήθεια είναι όμως ότι μονάχοι τους δεν μπορούν να περπατήσουν στην αληθινή ζωή. «Τοποθετούνται» και «φυτεύονται» στη πολιτική πυραμίδα, όπως κάποιοι πορφυρογέννητοι διάδοχοι σε ετοιμόρροπους μοναρχικούς οίκους αραβικών κρατών.
Αυτό έχει ως προφανές αποτέλεσμα να μην αφουγκράζονται την ελληνική κοινωνία, την οποία έχουν και απαίτηση να διοικήσουν. Δεν ξέρουν τι θα πει πείνα, στέρηση, καημός. Κυρίως όμως δεν ξέρουν τι θα πει η λέξη «μόχθος», γιατί ποτέ στη ζωή τους δεν ίδρωσαν. Στα δύσκολα βρισκόταν πάντα κάποιος... χορηγός να τους στηρίξει.
Οι σημερινοί γόνοι επαγγελματίες της πολιτικής είναι πραγματικά... πολυπολιτισμικά «ούφο». Σαν έναν πρώην πρωθυπουργό που κάποτε σοκαρίστηκε όταν μπήκε σε έναν επαρχιακό καφενέ γεμάτο αγρότες με φόρμες παραλλαγής, απόμαχους της υπαίθρου και γουρουνοκυνηγούς ζωσμένους με φισεκλίκια. «Δεν ήξερα ποτέ ότι η Ελλάδα έχει τόσο οργανωμένη Εθνοφυλακή» μουρμούρισε ο δύστυχος, μπερδεύοντας την ορεινή Φθιώτιδα με το Κεντάκι...
Και μπορεί μεν αυτός να μας τελείωσε, αλλά σήμερα υπάρχουν άλλοι του ιδίου φυράματος που διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή. Είναι κάποιοι που, εκτός από όλα τα παραπάνω, δεν γνωρίζουν στο πετσί τους τη λέξη «απόλυση». Την κατάρα του Μνημονίου που τα τελευταία χρόνια στοιχειώνει κάθε ελληνική οικογένεια.
Οι πορφυρογέννητοι της πολιτικής, σαν αυτόν που φιλοδοξεί να αναλάβει και τα ηνία της Ν.Δ., την ξέρουν μόνο ως θεωρητική έννοια και την κραδαίνουν ως απειλή στο πλαίσιο της «μεταρρύθμισης» που επαγγέλλονται.
Ε, ο μόνος τρόπος για να τη μάθουν και στην πράξη είναι να τους στείλει στα αζήτητα ο δικός τους εργοδότης. Να τους διώξει διά παντός ο ελληνικός λαός. Αλλη λύση δεν υπάρχει...
Γιώργος Χαρβαλιάς