Σφίγγεται η ψυχή σου για το τι μας περιμένει κοιτάζοντας τους επηρμένους νεαρούς ηγέτες μας...
Ο ένας ανδρείκελο και το ...χαίρεται - σκέτη παιδική χαρά! - βουτυγμένος στην αλαζονεία του και την μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του, χαμογελώντας διαρκώς και προκλητικά δείχνει να απολαμβάνει την καταστροφή του ελληνικού λαού κι ο άλλος ανδρείκελο σε έναν ρόλο που δεν χωράει στην ψυχή του και που εκδηλώνεται από το αβέβαιο των κινήσεων του σώματός του...
Ο ένας η ελπίδα που θα ...ερχότανε αλλά έχασε τον δρόμο και ο άλλος η νέα ελπίδα που έρχεται...
Εδώ που φτάσαμε όμως η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει άλλα περιθώρια για ...ελπίδα.
Η ελπίδα πλέον πρέπει να πεθαίνει ...πρώτη!
Ήδη είναι αργά...
Η κοροϊδία δεν μπορεί να πάρει παράταση στο πρόσωπο του Μητσοτάκη κι απέναντι στον σχεδιασμό να υπάρξει ένα νέο πολιτικό σκηνικό όπου δεν θα φταίει κανείς για τίποτα, για είναι δυνατή η εκποίηση της χώρας, νομοτελειακά θα υπάρξει αντίδραση από αυτούς που μείνανε όρθιοι. Όσο πιο πολύ αργεί αυτή η αντίδραση τόσο πιο σκληρή θα είναι και τόσο μεγαλύτερη κάθαρση θα επιφέρει...