ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖAΚΗΣ
Τα κόμματα, όσο κι αν αυτό ακούγεται πλέον σαν παραλογισμός στην ελληνική πραγματικότητα, ανήκουν στους ψηφοφόρους. Δεν είναι κληροδοτήματα, δεν περνούν από πατέρα σε γιο, από θείο σε ανιψιό. Με δυο λόγια, δεν κληρονομούνται σε κανέναν και από κανέναν. Τα κόμματα ανήκουν στο λαό, όχι μόνο στους ψηφοφόρους τους ή στα μέλη τους, αλλά σε όλο το λαό διότι σε αυτόν απευθύνονται, αυτόν προγραμματικά υπηρετούν και εν τέλει από αυτόν χρηματοδοτούνται. Το πώς θα πολιτευτεί η ΝΔ, δεν αφορά μόνο το Νεοδημοκράτη αλλά κι εμένα, και τον άλλο και τον παραδίπλα που δεν είμαστε ΝΔ αλλά οι αποφάσεις της επηρεάζουν τη ζωή μας.
Άρα, σε μια κανονική δημοκρατία ευχόμαστε όλα τα κόμματα να λειτουργούν με τον καλύτερο τρόπο, όλα τα κόμματα να είναι όσο πιο υγιή και σοβαρότερα γίνεται γιατί αυτό απλά είναι προς το συμφέρον όλων.
Αντίθετα, στη χώρα μας επικρατεί η παρανόηση ότι για τη ΝΔ δεν έχει λόγο ο Πασοκζτής ή ο Συριζαίος ή ο Ποταμίτης και τανάπαλιν. Λάθος! Έχει και παραέχει! Επαναλαμβάνουμε: τα κόμματα δεν απευθύνονται αποκλειστικά στην λεγομένη εκλογική τους …πελατεία αλλά σε ολόκληρο το λαό. Ο δε ορός «εκλογική πελατεία» αποδίδει εν τέλει το άθλιο κομματικό πελατειακό μας σύστημα όπου ο κοινοβουλευτισμός λειτουργεί με την πλέον στενή και αντιδραστική έννοια, αυτήν του πελάτη και όχι του πολίτη.
Αυτή δε τη λογική την συντηρούν όλα τα κόμματα, ευρέως και ανερυθρίαστα.
Σε μια κανονική πολιτική συνθήκη, η ΝΔ δεν ανήκει ούτε σε οικογένειες, ούτε σε διαφόρους «μετόχους». Το ότι εμφανίζουν τον Καραμανλή - εκτός από το ανέκδοτο του … «πολιτικού κεφαλαίου» - ως ιδιοκτήτη της ΝΔ, αποτελεί από μόνο του μιαν επικίνδυνη και αναχρονιστική γελοιότητα που λόγω συνθηκών κινδυνεύει να μην βρει αποδεκτές. Οι πολίτες πλέον δεν επιθυμούν κομματικούς ιδιοκτήτες, ούτε πορφυρογέννητους πολιτικούς που το μοναδικό τους προσόν είναι το όνομά τους. Είναι επικίνδυνο για τη χώρα να πολιτεύεται κανείς με το όνομά του και όχι με τα προσόντα του. Αυτή η αποτρόπαιη αίσθηση ιδιοκτησίας που αντιλαμβάνεται το κόμμα ως τσιφλίκι προς πώληση και σε τιμή ευκαιρίας, μας κρατά στον πολιτικό μεσαίωνα από τον οποίο είναι ανάγκη να εξέλθουμε επιτέλους στο φως της σύγχρονης ιστορίας.
Και για όσους δεν το παρακολουθούν το θέμα, βρισκόμαστε στο 2016 - μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο όπου τα κόμματα εκτός των πολλών άλλων δεν έχουν ιδιοκτήτες…
Όσο για το θρυλούμενο «πολιτικό κεφάλαιο» του Κώστα Καραμανλή, ας δει πως θα το αξιοποιήσει μετά την άρση των capital control, αφού το κρατά δεσμευμένο η κυβέρνηση του νεαρού του φίλου…