Οι «False Flag» Επιχειρήσεις και ο «Πόλεμος κατά της Τρομοκρατίας»

Πώς διαχρονικά η ελίτ τις χρησιμοποιεί για να επιτύχει τους στόχους της

«Πρέπει να το καταλάβουμε καλά: οι κυβερνήσεις σήμερα δεν αποσκοπούν να διατηρήσουν την τάξη, αλλά να διαχειριστούν την αταξία».

Giorgio Agamben

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Με αφορμή το κύμα των πρόσφατων τρομοκρατικών υποθέσεων, αξίζει να υπενθυμίσουμε για άλλη μια φορά πως ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας  έχει γίνει συνώνυμος με τις επιθέσεις «False Flag» (συγκεκαλυμμένες επιχειρήσεις - «ψευδούς σημαίας»), που οργανώνονται από παρασκηνιακές δυνάμεις «κατ’ εντολήν» και χειραγωγούν, με το αίσθημα του φόβου, τον πληθυσμό.

Ιστορικά, ο όρος προέρχεται από το πολεμικό ναυτικό όπου η χρήση μιας διαφορετικής σημαίας από την πραγματική πολεμική σημαία ως ruse de guerre, δηλαδή πολεμικό τέχνασμα, πριν από την επίθεση στον εχθρό, περιγράφει τις συγκεκαλυμμένες επιχειρήσεις που έχουν σχεδιαστεί με σκοπό να παραπλανήσουν τον εχθρό.

Το γαλλικό ruse de guerre, ή και ruse of war στα αγγλικά, είναι δηλαδή μια σχεδιασμένη πολεμική πράξη παραπλάνησης του αντιπάλου. Υπάρχουν τουλάχιστον 17 διαφορετικοί τύποι τεχνασμάτων, όπως ενέδρες, ψευδή μηνύματα στον ασύρματο, χρήση κατασκόπων καθώς και ομοιωμάτων όπλων κ.λπ.

Με λίγα λόγια, η ανάγνωση αυτών των γεγονότων, όπως του Παρισιού, είναι πάντα θολή επειδή πίσω από τις φαινομενικά μη κρατικές τρομοκρατικές ομάδες κρύβονται πάντα κράτη ή συμμαχίες κρατών που τις υποστηρίζουν και τις χρηματοδοτούν.

Ορίστε μερικές αποδείξεις που αναιρούν το σύγχρονο μεγάλο δυτικό ψέμα:

1. Από την διακυβέρνηση Ρήγκαν, η Ουάσιγκτων υποστηρίζει το ισλαμικό τρομοκρατικό δίκτυο. Ο Ρόναλντ Ρήγκαν αποκαλούσε τους τρομοκράτες «μαχητές της ελευθερίας». Οι ΗΠΑ παρείχαν όπλα στις ισλαμικές ταξιαρχίες για «καλό σκοπό»: επίθεση κατά της Σοβιετικής Ένωσης και αλλαγή του κοσμικού καθεστώτος στο Αφγανιστάν.

2. Τα στρατόπεδα εκπαίδευσης της CIA είχαν στηθεί στο Πακιστάν. Κατά την δεκαετή περίοδο 1982-1992, περίπου 35.000 τζιχαντιστές από 43 ισλαμικές χώρες στρατολογήθηκαν από την CIA για να πολεμήσουν τους Ρώσσους στο Αφγανιστάν. Διαφημίσεις, πληρωμένες από κονδύλια της CIA, τοποθετήθηκαν σε εφημερίδες και ενημερωτικά έντυπα σε ολόκληρο τον κόσμο, παροτρύνοντας και δελεάζοντας τους νέους να ενταχθούν στην αφγανική τζιχάντ.

Αν αντέχετε να μάθετε περισσότερα για τις αγριότητες που διαπράχθηκαν τότε με τις ευλογίες της CIA, ρωτήστε κάποιους από τους εκατοντάδες Πόντιους που ζουν σήμερα στην Ελλάδα και υπηρετούσαν τότε στις ειδικές σοβιετικές δυνάμεις της Καμπούλ.

3. Εγχειρίδια για τζιχαντιστές τυπωνόντουσαν από το Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν εκατομμύρια δολλάρια για να εφοδιάσουν Αφγανούς μαχητές με εγχειρίδια γεμάτα βίαιες εικόνες και εμπρηστικές ισλαμικές διδασκαλίες».

4. Ο Οσάμα μπιν Λάντεν, ο «μπαμπούλας» των Αμερικανών και ιδρυτής της Αλ-Κάϊντα, στρατολογήθηκε από την CIA το 1979, ακριβώς όταν ξεκινούσε ο πόλεμος των τζιχαντιστών κατά της κοσμικής κυβέρνησης του Αφγανιστάν. Ήταν τότε 22 χρονών και είχε εκπαιδευτεί για ανταρτοπόλεμο σε ένα στρατόπεδο της CIA.

Οι «false-flag» επιχειρήσεις και οι παγκόσμιοι πόλεμοι

Επειδή ζούμε σε πονηρές προ-πολεμικές ημέρες, δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο των «false-flag» επιχειρήσεων στην πρόκληση πολλών πολέμων του 20^ου αιώνα.

Η δολοφονία του Αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου της Αυστρίας στο Σεράγεβο, που έγινε στις 28 Ιουνίου 1914, ήταν η αφορμή για την έναρξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώ η προβοκατόρικη επίθεση, στις 31 Αυγούστου 1939, στα γερμανο-πολωνικά σύνορα από κομμάντος του Χίτλερ με πολωνικές στολές έφερε την κήρυξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το κατασκευασμένο επίσης «Περιστατικό του Κόλπου του Τόνκιν» το 1964 ήταν η δικαιολογία για την αρχή του ανοικτού πολέμου των ΗΠΑ κατά του Βόρειου Βιετνάμ, που κράτησε πάνω από δέκα χρόνια, και οι συνέπειές του συγκλόνισαν τον κόσμο.

Ως «μητέρα» false flag στην ιστορία του σύγχρονου καπιταλισμού μπορεί να θεωρηθεί η χρήση της αμερικανικής σημαίας από το βρετανικό υπερωκεάνιο Λουζιτάνια, το μεγαλύτερο επιβατικό πλοίο της εποχής του, όταν, στις 7 Μαΐου 1915, τορπιλλίστηκε και βυθίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο 18 χιλιόμετρα έξω από την νότια ακτή της Ιρλανδίας.

Εκείνες τις ημέρες, ο υποβρυχιακός πόλεμος εμαίνετο στον Ατλαντικό και η Γερμανία είχε κηρύξει τις θάλασσες γύρω από το Ηνωμένο Βασίλειο σε πολεμική ζώνη. Παρ’ όλο που το πλοίο μετέφερε όντως πολεμοφόδια, η βύθισή του προκάλεσε θύελλα διαμαρτυριών στις ΗΠΑ, αφού μεταξύ των θυμάτων υπήρχαν 128 Αμερικανοί, και επηρέασε ισχυρά την κήρυξη του πολέμου κατά της Γερμανίας από την Αμερική μερικούς μήνες αργότερα (1917).

Το «Περιστατικό της Μαντζουρίας» (Manchurian Incident), 1931

Γιαπωνέζοι στρατιώτες εισέρχονται στην κινεζική πόλη Mukden (1931)

Η ιστορία του σύγχρονου «τρόμου» ως συγκεκαλυμμένης επιχείρησης στον 20^ο αιώνα μπορούμε να πούμε ότι σφραγίζεται με την Προβοκάτσια της Μαντζουρίας, που λειτούργησε σαν πρόσχημα για την εισβολή των στρατευμάτων της Ιαπωνίας στην βορειοανατολική Κίνα, γνωστής ως Μαντζουρία.

Στις 18 Σεπτεμβρίου του 1931, Γιαπωνέζοι στρατιώτες υπό τον υπολοχαγό Suemori Kawamoto προκάλεσε μικρή έκρηξη σε μια σιδηροδρομική γραμμή κοντά στο Mukden (τώρα Shenyang) και κατηγόρησαν ψευδώς την Κίνα.

Με αυτό το επεισόδιο, γνωστό ως «Mukden Incident» ή «Manchurian Incident», δικαιολογήθηκε η εισβολή στην Μαντζουρία. Η έκρηξη ήταν μικρής ισχύος και δεν κατέστρεψε τις γραμμές, αλλά ο Αυτοκρατορικός Στρατός της Ιαπωνίας κατηγόρησε τους Κινέζους αντιφρονούντες για την πράξη και απάντησε με εισβολή και κατοχή της Μαντζουρίας, όπου οι Ιάπωνες εγκαθίδρυσαν αργότερα το κράτος-μαριονέττα του Manchukuo. Η κατοχή τους διήρκεσε μέχρι το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου.

Αυτό το ruse of war, που σύντομα την εξέθεσε στην διεθνή κοινότητα, οδήγησε την Ιαπωνία σε διπλωματική απομόνωση και στην αποβολή της το 1933 από την Κοινωνία των Εθνών (τον πρώϊμο ΟΗΕ).

Οι επίσημα ομολογημένες προβοκάτσιες του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου

Η προβοκατόρικη ενέργεια, στις 31 Αυγούστου 1939, στα σύνορα Γερμανίας-Πολωνίας από τις ναζιστικές δυνάμεις, γνωστή ως «Επεισόδιο του Γκλάϊβιτς», ήταν η αφορμή για την εισβολή του Χίτλερ στην Γερμανία και την έναρξη του Δευτέρου Παγκόσμιου Πολέμου. Επρόκειτο για μια από τις χειρότερες «false flag» ενέργειες, μία από τις πολλές «ασύμμετρες επιχειρήσεις» που υλοποίησαν τα Ες-Ες προκειμένου να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους προπαγανδιστικούς στόχους των Ναζί στο ξέσπασμα του πολέμου. Τα περισσότερα που ξέρουμε γι’ αυτό προέρχονται από την κατάθεση του Γερμανού ταγματάρχη Alfred Naujocks (SS-Sturmbannführer) στις Δίκες της Νυρεμβέργης. Την νύχτα της 31 Αυγούστου 1939, μια μικρή ομάδα Γερμανών κομμάντος, ντυμένοι με πολωνικές στολές, υπό τις διαταγές του Naujocks κατέλαβαν τον γερμανικό συνοριακό σταθμό διαβιβάσεων του Gleiwitz, στην Άνω Σιλεσία, και μετέδωσαν ένα προπαγανδιστικό, αντι-γερμανικό, μήνυμα στα πολωνικά.

Ένας άλλος Γερμανός Ναζί, ο Franz Halder κατέθεσε επίσης στην Νυρεμβέργη ότι ο αρχηγός των Ναζί, Χέρμαν Γκαίρινγκ, παραδέχτηκε ότι είχε δώσει εντολή για την φωτιά στο κτίριο του γερμανικού κοινοβουλίου (Reichstag) το 1933 και στην συνέχεια κατηγόρησε ψευδώς τους κομμουνιστές για τον εμπρησμό.

Ο γνωστός ως «Βομβαρδισμός της Μαινίλα» (Φινλανδικά: Mainilan laukaukset) ήταν άλλη μια προβοκάτσια το 1939. Πράγματι, στις 29 Νοεμβρίου ο σοβιετικός Κόκκινος Στρατός βομβάρδισε το ρωσσικό χωριό της Μαινίλα (κοντά στο Beloostrov) και ισχυρίστηκε ότι τα πυρά προέρχονταν από την μεριά της Φινλανδίας κοντά στα σύνορα. Ο Σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσώφ ομολόγησε αργότερα γραπτώς ότι οι Σοβιετικοί μ’ αυτό τον τρόπο κέρδισαν μια μεγάλη προπαγανδιστική νίκη και ένα causis belli (αφορμή πολέμου) για να εξαπολύσουν τον Χειμερινό Πόλεμο τέσσερις ημέρες αργότερα κατά της Φινλανδίας.

Η βρετανική κυβέρνηση έχει κι αυτή παραδεχτεί ότι –μεταξύ του 1946/1948- ανατίναξε 5 πλοία που μετέφεραν Εβραίους, οι οποίοι προσπαθούσαν να καταφύγουν στην Παλαιστίνη μετά το Ολοκαύτωμα και έστησε μια ψευδο-οργάνωση με το όνομα «Υπερασπιστές της Αραβικής Παλαιστίνης», που εμφανίστηκε να παίρνει την ευθύνη για αυτές τις «συγκεκαλυμμένες επιχειρήσεις».

Οι βόμβες «φυτεύτηκαν» στα πλοία μεταφοράς τους από πράκτορες της βρετανικής ΜΙ6, στα πλαίσια της Επιχείρησης Embarrass, ενός σχεδίου αποτροπής των Εβραίων να πάνε στην Παλαιστίνη, χρησιμοποιώντας παραπληροφόρηση και προπαγάνδα.

Η επιχείρηση αποφασίστηκε σε μια σύσκεψη υψηλότατου επιπέδου, στις 14 Φεβρουαρίου 1947, αξιωματούχων των μυστικών υπηρεσιών του στρατού, της ΜΙ6, του Υπουργείου Αποικιών και του επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών, William Hayter, ο οποίος αργότερα έγινε πρεσβευτής στην Μόσχα.

Οι προβοκατόρικες πολεμικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην Κούβα και στο Βιετνάμ

Πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα αποδεικνύουν ότι το 1962, οι αρχηγοί των σωμάτων των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων είχαν συμφωνήσει σε ένα σχέδιο ανατίναξης αμερικανικών αεροπλάνων (ακόμα και με κλείσιμο των κινητήρων τους) και, επίσης, διάπραξης τρομοκρατικών ενεργειών σε αμερικανικό έδαφος ώστε στην συνέχεια να κατηγορήσουν τους Κουβανούς του Κάστρο προκειμένου να δικαιολογήσουν εισβολή στην Κούβα (WashingtonBlog, 14/11/2015).

Η NSA έχει επίσης παραδεχθεί τα ψέματα που ειπώθηκαν σχετικά με το τι συνέβη στο περιστατικό του Κόλπου του Τόνκιν (Gulf of Tonkin Incident) το 1964... παραποιώντας πληροφορίες για να κάνουν να φαίνεται ότι βορειοβιετναμέζικα πλοία πυροβόλησαν ένα πλοίο του αμερικανικού στόλου ώστε να δημιουργήσουν μια ψευδή δικαιολογία για τον πόλεμο στο Βιετνάμ.

Στις 2 και 4 Αυγούστου, το αμερικανικό αντιτορπιλλικό Maddox, ενώ περιπολούσε στον Κόλπο του Τόνκιν, στην βόρεια ακτογραμμή του Βιετνάμ, ανέφερε ότι δεχόταν επίθεση από τρεις τορπιλλακάτους του Βόρειου Βιετνάμ.

Το αποτέλεσμα αυτών των δύο ψευδών περιστατικών ήταν να περάσει από το Κογκρέσσο ένα Ψήφισμα που έλυσε τα χέρια του Λύντον Τζόνσον, προέδρου των ΗΠΑ τότε, ώστε να έχει νόμιμη δικαιολογία για την έναρξη ανοικτού πολέμου κατά του Βόρειου Βιετνάμ.

Ο Τζόνσον, εν αντιθέσει με τον προκάτοχό του, δολοφονημένο πρόεδρο Κέννεντυ, υποστήριζε την στρατιωτική κλιμάκωση προκειμένου να ρίξει το γάντι στην θεωρούμενη επεκτατική απειλή της Σοβιετικής Ένωσης.

Οι επιχειρήσεις «false flag» της ισραηλινής Μοσσάντ

Δεκάδες είναι οι ανάλογες επιχειρήσεις των Ισραηλινών, τόσο στην Μέση Ανατολή, όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, ειδικότερα στην Ευρώπη.

Ενδεικτικά, το 1984, η Μοσσάντ τοποθέτησε έναν ραδιομεταδότη στην κατοικία του Καντάφι στην Τρίπολη, ο οποίος μετέδιδε ψευδείς εκπομπές τρομοκρατικών οδηγιών, τις οποίες ηχογραφούσε η Μοσσάντ... Ο Ρόναλντ Ρήγκαν διέταξε, αμέσως μετά, τον βομβαρδισμό της Λιβύης, το 1986.

Οι νατοϊκές επιχειρήσεις του Ψυχρού Πολέμου (GLADIO) στην Ευρώπη

Στην δεκαετία του ’70, που αναπτύχθηκε το «αντάρτικο των πόλεων», οι περιπτώσεις του «Κάρλος», γνωστού και ως «το Τσακάλι», που δρούσε με την υποστήριξη της KGB για την Παλαιστίνη, του «Αμπού Νιντάλ» για λογαριασμό αραβικών κρατών και άλλων, είναι χαρακτηριστικές. Αλλά, πάνω απ’ όλα, το νεφέλωμα τρομοκρατίας-συγκεκαλυμμένης δράσης-και κρατικών μυστικών υπηρεσιών (ακόμα και μασονίας) το εκπροσωπεί επαξίως η «Gladio», γνωστή και ως «Κόκκινη Προβειά».

Το 1948, στην Γαλλία δημιουργείται η «Western Union Clandestine Committee» (WUCC) για να οργανώσει τον μυστικό «ανορθόδοξο πόλεμο» του ΝΑΤΟ..., το οποίο επισήμως ιδρύεται έναν χρόνο αργότερα. (Για νη μην έχουμε αυταπάτες: προηγούνται οι μυστικές υπηρεσίες)

Το ΝΑΤΟ, σε συνεργασία με το πεντάγωνο και την CIA, από την δεκαετία του ’60 άρχισε να διεξάγει τρομοκρατικές επιθέσεις (βόμβες, δολοφονίες κ.ά.) στην Ιταλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που ήταν μέλη της Δυτικής Στρατιωτικής Συμμαχίας, όπως η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ελλάδα, η Ολλανδία και άλλες. Ανάμεσα στις δεκάδες επιθέσεις «false flag» που πραγματοποιήθηκαν, στα πλαίσια του προγράμματος αυτού, που ονομάστηκε και «Κόκκινη Προβειά» (για το οποίο έχουν γραφεί πολλά), ενδεικτικές μόνο είναι οι:

Το μακελειό της Piazza Fontana στην Ιταλία (1969), που εσκεμμένα αποδόθηκε στην Αριστερά, η σφαγή στον σιδηροδρομικό σταθμό Atocha της Μαδρίτης (1977), που έγινε από τον μυστικό στρατό των μετόπισθεν (stay-behind), η έκρηξη στην αίθουσα αναμονής της δεύτερης θέσης στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μπολώνια, στην Ιταλία, που σκότωσε 85 και τραυμάτισε 200 άτομα (1980), τρομοκρατικές επιθέσεις στην Τουρκία κ.λπ.

Ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA από το 1973 αποκάλυψε ένα πρόγραμμα για την εκπαίδευση ξένων αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων σε ανατινάξεις και εμπρησμούς εμπορικών και στρατιωτικών στόχων, τακτικές που χρησιμοποιούνται σε τρομοκρατικές επιθέσεις.

Η Υπηρεσία διατηρούσε δεσμούς καθ’ όλη την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου σε διάφορα επίπεδα με ξένες δυνάμεις ασφαλείας (αστυνομικές και στρατιωτικές) μέσω των σταθμών της σε διάφορες χώρες... παρέχοντας εκπαίδευση ως εξής:

α) βασική γνώση στην χρήση εκρηκτικών υλών για στρατιωτική και επαγγελματική χρήση (κατεδαφίσεις) και εμπρηστικών βομβών, οι οποίες μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε επιχειρήσεις τρομοκρατίας και βιομηχανικού σαμποτάζ.

β) ενημέρωση των εκπαιδευόμενων σε υλικά που μπορούν να προμηθευτούν από το εμπόριο και σε τεχνικές εργαστηρίου, που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή αυτοσχέδιων εκρηκτικών και εμπρηστικών βομβών από τρομοκράτες και σαμποτέρ.

γ) εξοικείωση των εκπαιδευόμενων με την έννοια της ανάλυσης του στόχου και του επιχειρησιακού σχεδιασμού που πρέπει να χρησιμοποιήσει ένας τρομοκράτης ή ένας σαμποτέρ.

Η Gladio δρούσε σε όλα τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ και σε μερικές ουδέτερες χώρες, όπως η Ισπανία, που μπήκε το 1982 στην Βορειοατλαντική Συμμαχία. Συντονίστηκε για πρώτη φορά από την Μυστική Επιτροπή (Clandestine Committee) της Δυτικής Ένωσης και, στην συνέχεια, από το Ανώτατο Αρχηγείο της Συμμαχίας στο Βέλγιο.

Πρωτοσέλιδο της ιταλικής Corriere della Sera για την στημένη "σφαγή της Μπολώνια" στις 2 Αυγούστου 1980

Ανάμεσα στις πολλές προβοκατόρικες «τρομοκρατικές» επιθέσεις, για τις οποίες φαίνεται να ευθύνεται, είναι:

α) Οι κατά συρροήν σκοτωμοί στην επαρχία Μπραμπάν (Brabant) του Βελγίου, μεταξύ 1982 και 1985, με 28 θύματα και πολλούς τραυματίες. Η ταυτότητα και οι κινήσεις των δολοφόνων παραμένουν άγνωστες, παρ’ όλο που σε μια σειρά του BBC του 1992, την «Operation Gladio», αποκαλύφθηκαν οι διασυνδέσεις της με την ακροδεξιά, αντικομμουνιστική οργάνωση WND, που συνεργαζόταν με τις μυστικές υπηρεσίες.

Μερικά σύνεργα που βρέθηκαν από την αστυνομία δείχνουν ότι την συμμορία αποτελούσαν επαγγελματίες του εγκλήματος ανακατεμένοι με ναρκωτικά και κλοπές. Υπάρχουν διάφορες περίπλοκες θεωρίες συνωμοσίας που συνδέουν την δράση τους με πολιτικά σκάνδαλα, υπονοώντας ότι οι σκοτωμοί έγιναν για να συγκαλύψουν μια στοχευμένη δολοφονία.

β) Οι τρομοκρατικές/αποσταθεροποιητικές ενέργειες εναντίον του Ντε Γκωλ και της πολιτικής του στην Γαλλία την δεκαετία του ’60 από το τοπικό δίκτυο της Gladio με την ονομασία «Ουράνιο Τόξο» (Arc-en-ciel), που διασυνδέετο με τις γαλλικές μυστικές υπηρεσίες αντικατασκοπείας και την μυστική εταιρεία Τάγμα του Ναού του Ήλιου (Order of the Solar Temple), δημιουργημένη από πρώην μέλη της A.M.O.R.C.

γ) Τα δίκτυα των πρώην Ναζί στην Γερμανία που, σύμφωνα με τα ντοκουμέντα, τα οποία αποκαλύφθηκαν στο ιταλικό κοινοβούλιο μετά την ένωση της Γερμανίας, τα δημοσιεύματα στην Washington Post (Ιούνιος 2006) και μια έρευνα του Γερμανού συγγραφέα Norbert Juretzko, το 2004, ήταν στην υπηρεσία της CIA και δρούσαν ως «stay-behinders» στήνοντας επιχειρήσεις δολιοφθοράς.

δ) Αρκετά περιστατικά την δεκαετία του ’70 στην Ισπανία συνδέθηκαν εκ των υστέρων με την Gladio. Τον Μάϊο του 1976, ενάμιση χρόνο μετά τον θάνατο του δικτάτορα Φράνκο, εκτελούνται δύο πολιτικοί ακτιβιστές από παραστρατιωτικούς της Gladio με διασυνδέσεις στην Αργεντινή και την αντίστοιχη «Επιχείρηση Κόνδωρ» (Operation Condor, ο βρώμικος πόλεμος της CIA εναντίον της λατινοαμερικανικής αριστεράς).

Το Μακελειό της Ατόσα (Atocha), τον Ιανουάριο του 1977, μια δολοφονική επίθεση με 5 νεκρούς κατά την μεταβατική περίοδο της Ισπανίας στην δημοκρατία μετά τον Φράνκο, σε ένα γραφείο κοντά στον σιδηροδρομικό σταθμό Ατόσα στην Μαδρίτη, όπου είχαν συγκεντρωθεί μέλη της Επιτροπής του Συνδικάτου Εργατών (CCOO), ήταν μια ανάλογη προβοκατόρικη επιχείρηση.

ε) Στην Ιταλία, το 1974, το μακελλειό στην Μπρέσια κατά την διάρκεια μιας αντι-φασιστικής διαδήλωσης με 8 νεκρούς και 102 τραυματίες, την ώρα που μια βόμβα στον σιδηροδρομικό συρμό εξπρές Ρώμης-Μονάχου σκότωνε 12 και τραυμάτιζε 48. Επίσης, η απαγωγή και δολοφονία του πρώην Ιταλού πρωθυπουργού, ηγέτη των Χριστιανοδημοκρατών, Άλντο Μόρο, το 1978 για να εμποδιστεί η είσοδος των κομμουνιστών στην κυβέρνηση. Το ίδιο και η βομβιστική επίθεση στον σταθμό της Μπολώνια με 85 θύματα. Όλα ήταν «συγκεκαλυμμένες» επιχειρήσεις των δικτύων της Gladio, που είχαν θύλακες και στις οργανώσεις αντάρτικου πόλεων.

στ) Η γερμανική κυβέρνηση παραδέχτηκε ότι το 1978, η γερμανική μυστική υπηρεσία πυροδότησε μια βόμβα στον εξωτερικό τοίχο μιας φυλακής και τοποθέτησε «εργαλεία απόδρασης» στο κελλί ενός φυλακισμένου, μέλους της Οργάνωσης Μπάαντερ-Μάϊνχοφ/Φράξια Κόκκινος Στρατός, την οποία η μυστική οργάνωση ήθελε να παγιδεύσει με την βομβιστική ενέργεια.

Η Επιχείρηση Gladio, η αποκάλυψη της οποίας είχε συνταράξει την Ευρώπη στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ήταν το κωδικό όνομα για τον μυστικό νατοϊκό στρατό των «μετόπισθεν» (stay behinders) στην Ιταλία. Το όνομα τελικά επικράτησε να σημαίνει όλες τις παρόμοιες παραστρατιωτικές ομάδες στις χώρες του ΝΑΤΟ (Gladius είναι ένας τύπος ρωμαϊκού κοντού σπαθιού), οι οποίες τις δεκαετίες ’60, ’70 και ’80 ήταν ανακατεμένες σε δεκάδες προβοκατόρικες επιθέσεις με πολλούς νεκρούς.

*Δημοσιεύθηκε στο Hellenic Nexus τ.102, Δεκέμβριος 2015

 

pylitonfilon.blogspot.gr