Ιστορικός - Βαλκανιολόγος
Το 1922 οι Τσέτες του Τοπάλ Οσμάν καίνε ζωντανούς 300 ανθρώπους στο χωριό των Κοτυώρων, Μπεϊαλάν. Πυροβόλησαν όποιον προσπάθησε να γλιτώσει, έκλεισαν 300 ηλικιωμένους και γυναικόπαιδα σε δυο διώροφα σπίτια και τους έκαψαν ζωντανούς.
Το 2015 στην πόλη Cizre 28 άνθρωποι κλεισμένοι σ ένα υπόγειο, 4 από αυτούς νεκροί, πέθαναν από την απώλεια αίματος, περιμένοντας το ασθενοφόρο να τους πάρει.
Το Ευρωπαϊκό δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων διέταξε να δοθεί περίθαλψη στους τραυματίες. Η Τουρκική αστυνομία αγνόησε τα προσωρινά μέτρα, πυροβόλησε το ασθενοφόρο που ήρθε να πάρει τον φοιτητή, πυροβόλησε και τον ίδιο τον φοιτητή όταν κατάφερε και σύρθηκε 2 χλμ προς το ασθενοφόρο και που τελικά δεν άντεξε και πέθανε 2 μέρες αργότερα.
Οι οικογένειες των εγκλωβισμένων ζουν ένα δράμα, βλέπουν τους δικούς τους να αργοπεθαίνουν και δεν μπορούν να αντιδράσουν. Οι άνθρωποι στο υπόγειο είναι χωρίς νερό, χωρίς δυνατότητα ιατρικής βοήθειας στους τραυματίες και η Τουρκική αστυνομία συνεχίζει να βομβαρδίζει το κτήριο. Σύμφωνα με μαρτυρία ενός από τους παγιδευμένους που είναι συμπρόεδρος του λαϊκού συμβουλίου του Cizre δεν μπορούν να αναπνεύσουν καθώς τα παράθυρα του υπογείου έχουν καλυφθεί από συντρίμια.
Η συμπεριφορά των Τούρκων δεν είναι συμπεριφορά αντιμαχόμενου σε πολεμική αναμέτρηση, άλλωστε ποια πολεμική αναμέτρηση; Με ποιους αντιπάλους; Με παιδιά που υπερασπίζονται τις γειτονιές τους;
Είναι συμπεριφορά σαδιστών υπανθρώπων, που έμαθαν χάρη σε μια αδύναμη δύση ότι μπορούν να ξεφύγουν ότι και να κάνουν, γιατί πάντα η δύση και η Σοβιετική Ένωση θα τους έχουν ανάγκη.
Κάνουν λάθος. Το 1922 τα εγκλήματα μπορούσαν να καλυφθούν, τώρα όχι, και δεν προσφέρουν τίποτα παραπάνω από ότι θα μπορούσε να προσφέρει ένα ανεξάρτητο Κουρδιστάν.
Η ώρα της συνολικής πληρωμής πλησιάζει.