Βαγγέλης Δεληπέτρος
Ο κειμενογράφος του πρωθυπουργού δεν ήταν σε φόρμα χτες. Έτσι τον “έβαλε” να λέει πως “αν περάσουμε τον κάβο θα δούμε φως”, εμφανίζοντάς τον να πιστεύει ότι ο κάβος είναι κάτι σαν... τούνελ. Για να πούμε και του στραβού το δίκιο πάντως, αυτός μπορεί να είχε γράψει κάτι στοιχειωδώς λογικό, όπως “αν περάσουμε τον κάβο θα βρούμε λιμάνι”, και ο Αλέξης Τσίπρας να μην θέλησε να πει κάτι τόσο ανυπόστατο.
Γιατί με τις σημερινές συνθήκες, με τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί και την κρίση να επανέρχεται στην Ευρώπη, η χώρα είναι ένα πλοίο που αρμενίζει ξυλάρμενο, καταδικασμένο, όσο ακόμα αντέχει, να περνάει τον ένα κάβο μετά τον άλλο χωρίς να βλέπει λιμάνι.
Ούτε ο πρωθυπουργός όμως είναι σε φόρμα. Γιατί εάν ήταν θα απέφευγε την επανάληψη των κλισέ των... προηγούμενων για την ανάγκη “υπομονής και επιμονής” και τις μεταρρυθμίσεις που “είναι υποχρέωση της κυβέρνησης απέναντι στις επόμενες γενιές”, δεν θα βαυκαλιζόταν αυτοεπαινούμενος ότι “διαθέτει την διορατικότητα που χρειάζεται” και δεν θα κατέφευγε σε δάνεια από το γλωσσάρι των “άλλων”, μιλώντας για “μικροπολιτική”, “λαϊκισμό” και “κόπωση του λαού”, που ευτυχώς πάντως, όντας μεγάθυμος, δεν την παραβλέπει.
Εάν ήταν σε φόρμα, εάν δηλαδή διέθετε σχέδιο εξόδου από την κρίση και είχε χαράξει ρότα για το πλοίο που κοπανιέται μεσοπέλαγα, δεν θα αναγκαζόταν να προσπαθεί να πείσει ότι η πρόταση για το Ασφαλιστικό “γράφτηκε από την κυβέρνηση στα ελληνικά και δεν μας δόθηκε από τους θεσμούς όπως γινόταν στο παρελθόν”. Θα αρκούσε να μπορεί να πείσει ότι είναι ένα δίκαιο νομοσχέδιο, που διατηρεί τον αναδιανεμητικό χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης και εξασφαλίζει αξιοπρεπή σύνταξη στους πιο ανίσχυρους.
Σε συνθήκες όμως ανεργίας, υποαπασχόλησης και ευέλικτης εργασίας, η δυνατότητα των χειμαζόμενων να εξασφαλίσουν 40 χρόνια ασφάλισης ώστε να δικαιούνται πλήρη σύνταξη και όχι ένα γλίσχρο επίδομα, είναι όνειρο θερινής νυχτός. Και για αυτό η προσπάθεια μετατόπισης της συζήτησης στη “γλώσσα” του κειμένου πέφτει στο κενό.
Άλλωστε, η διεξοδική συζήτηση για την “γλώσσα” δεν συμφέρει την πρωθυπουργική αφήγηση. Η αφόρητη ομοιότητα του “σχέδιου Κατρούγκαλου” με τα σχέδια Λοβέρδου και Βρούτση αποκαλύπτει ότι όλα είναι δημιουργική... αντιγραφή ενός αρχικού κειμένου της τρόικας, που κανέναν δεν ενδιαφέρει εάν πρωτογράφτηκε στα αγγλικά ή στα... γερμανικά.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι -όπως παραδέχτηκε και ο πρωθυπουργός- το “δικό τους σχέδιο” είναι απολύτως σύμφωνο με τo 3ο Μνημόνιο, το κείμενο του οποίου, ως γνωστόν, ήταν γραμμένο στα αγγλικά!
Μπορούμε μάλιστα να υποθέσουμε ότι ο πρωθυπουργός και όλοι οι αρμόδιοι υπουργοί έχουν υπόψη τους ότι και τα θεμελιακά κείμενα της πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα μας γράφτηκαν επίσης στα αγγλικά, και συγκεκριμένα στο Σικάγο, από τον Φρίντμαν και τους επιγόνους του.
Οπότε, ακόμη κι αν αφήσουμε στην άκρη τις λαθροχειρίες με τη γλώσσα του νομοσχεδίου, υπάρχει πρόβλημα. Η προσπάθεια εφαρμογής της “μεταρρύθμισης” του Ασφαλιστικού, τόσο στην ουσία των αλλαγών που επιφέρει όσο και στον τρόπο που προωθήθηκε, δεν είναι παρά μια ακόμα εφαρμογή στη χώρα μας του Δόγματος του Σοκ!
Όπως έχει γράψει πολύ γλαφυρά ο ίδιος ο πατριάρχης του νεοφιλευθερισμού Μίλτον Φρίντμαν, εξηγώντας γιατί όλα τα πλήγματα πρέπει να επιφέρονται ταυτοχρόνως εναντίον όλων των στοχοποιούμενων κοινωνικών στρωμάτων, “Μια καινούργια κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της έξι με εννιά μήνες για να επιβάλει μείζονες αλλαγές. Αν δεν αδράξει την ευκαιρία για να δράσει αποφασιστικά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, δεν θα της προσφερθεί ξανά παρόμοια ευκαιρία”.
Αυτό ακριβώς υλοποποιεί κατά γράμμα η κυβέρνηση και αυτό δεν μπορούν να το κρύψουν ούτε οι καλύτεροι λογογράφοι του κόσμου.