Είναι πράγματι εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει. Η κυβέρνηση χωρίς σχέδιο για τη χώρα, πλήρως υποταγμένη στις ορέξεις των δανειστών, με προτάσεις που διαλύουν μεγάλες κοινωνικές ομάδες, με μια οικονομία που παραπαίει από τις παλινωδίες των κυβερνώντων. Έξι χρόνια από την έναρξη της κρίσης και μοιάζουν όλα τα ίδια. Σα να μην έχει τίποτε αλλάξει, κι όμως, έχουν γίνει τόσα και τόσα. Όμως, η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου αυτό που κάνει είναι απλά να διαχειρίζεται μια κατάσταση με τον χειρότερο τρόπο.
Αφού φόρτωσε την Ελλάδα περί τα 80 δισ. ευρώ χρέος και άλλα τρία- τέσσερα χρόνια κρίσης και μνημονίου, τώρα δεν μπορεί να κάνει τα αυτονόητα. Να βρει λύσεις που θα ξεμπλοκάρουν την διαπραγμάτευση και θα άρουν την αβεβαιότητα στη χώρα.
Δείτε μόνο τις γίνεται στο ελληνικό χρηματιστήριο, καθρέφτης του τι συμβαίνει στην οικονομία και πώς εκλαμβάνουν οι ξένοι αλλά και οι Έλληνες επενδυτές τη σημερινή κατάσταση και τις προοπτικές της χώρας. Σήμερα είχαμε κραχ στο ΧΑ με πτώση 4,21%, οι τραπεζικές μετοχές απλά έχουν καταρρεύσει παρά την επιτυχημένη ανακεφαλαιοποίηση και την αύξηση κεφαλαίου τους. Ο Γενικός Δείκτης φλερτάρει με επίπεδα κάτω των 500 μονάδων και οι περιουσίες εξανεμίζονται μέρα με τη μέρα, μαζί και οι επιχειρήσεις οι οποίες πλέον ξεπουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί.
Θα πει κανείς ότι το Χρηματιστήριο έχει τα πάνω του και τα κάτω του και σίγουρα θα ανακάμψει. Έτσι είναι μόνο αν η οικονομία ξανασταθεί στα πόδια της και φύγει αυτό το μαύρο σύννεφο της αβεβαιότητας.
Η χώρα είναι εγκλωβισμένη στις παρατεταμένες διαπραγματεύσεις, στην ανικανότητα της κυβέρνησης να κάνει σωστή διαχείριση της κατάστασης, στο Προσφυγικό που προκαλεί τρόμο αλλά και στις προτάσεις που κατατίθενται για το φορολογικό ή το ασφαλιστικό που χαρακτηρίζονται αντιαναπτυξιακές. Γιατί να έρθει ένας ξένος να επενδύσει στην Ελλάδα όταν εκ προοιμίου θεωρείται λαμόγιο και πρέπει να τον τσακίσει με φόρους η κυβέρνηση της Αριστεράς;
Γιατί να εμπιστευτεί κάποιος το πολιτικό σύστημα όταν έξι μήνες μετά από τις εκλογές συζητάμε για νέες εκλογές; Γιατί να εμπιστευτεί ένα κράτος που βάζει λουκέτο σε εταιρείες, παρά τις δικαστικές αποφάσεις ή που αγνοεί παντελώς τις ευρωπαϊκές συνθήκες και οδηγίες για άρση της γραφειοκρατίες, σταθερό φορολογικό και θεσμικό πλαίσιο;
Και πώς να μείνει κάποιος στην Ελλάδα, ακόμη και Έλληνας όταν ακούει ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η αναδιανομή του πλούτου πρέπει να γίνει ταξικά; Παλαιοκομμουνιστικές αντιλήψεις από παλαιοσταλινικούς οι οποίοι παραδόξως δεν είναι προλετάριοι. Αντιθέτως, αστοί του κερατά είναι, με τεράστιες περιουσίες, με μετοχές, ακίνητα, ομόλογα και καταθέσεις εντός κι εκτός Ελλάδας.
Τζάμπα μάγκες της ψευτοαεριστεράς που απειλούν ότι θα «διαλύσουν» το κεφάλαιο όταν κεφάλαιο είναι οι ίδιοι, μόνο που έχουν λερωμένη τη φωλιά τους και βολεμένα κάπου τα λεφτά τους.
Την ίδια στιγμή που η χώρα βουλιάζει, χάνονται περιουσίες και οι Έλληνες και ξένοι επενδυτές φεύγουν γι’ άλλες πολιτείες, το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι να ενισχύσει και να διατηρήσει τον κομματικό στρατό. Ο Μυλόπουλος διορίζεται μαζί με τον αδερφό του, η Σβίγγου διορίζει τον γκόμενο, μέχρι και ο σκηνοθέτης του πρωθυπουργού διορίζει τη γυναίκα του. Οι στρατιώτες της… Επανάστασης να είναι καλά και όλα τα υπόλοιπα να πάνε στο διάβολο.
Και την ίδια ώρα η χώρα είναι κομμένη σε χίλια κομμάτια, διαδηλώσεις γίνονται καθημερινά, όποιος Συριζαίος τολμά να εμφανιστεί τρώει φάπες, ενώ ο Καμμένος προσγειώνεται στα… γελάδια και τα κατσίκια γιατί δεν τολμά να πάει στα νησιά.
Αυτή είναι η εικόνα μιας χώρας που δείχνει να έχει κάνει βήματα προς τα πίσω, που δείχνει να μην έχει μάθει από τα λάθη της, που εμφανίζεται να καταρρέει εξαιτίας μιας κυβέρνησης η οποία δεν έχει σχέδιο, δεν έχει στόχο παρά μόνο να κρατηθεί στην εξουσία.
Είναι γεγονός ότι οι εκλογές δεν βολεύουν κανέναν και κανείς δεν θα ήθελε να μπει η χώρα ξανά σε μια νέα πολιτική κρίση. Όταν όμως κοιτά κανείς γύρω του και βλέπει την καταστροφή σκέφτεται ποια θα ήταν η λύση, μπας και σωθεί κάτι. Μπας και οι απώλειες είναι μικρότερες. Είναι σαν τον Τιτανικό η Ελλάδα. Βουλιάζει, ο καθένας κοιτά να σώσει το τομάρι του, ο καπετάνιος είναι εκτός τόπου και χρόνου και μόνο κάποιοι ψύχραιμοι προσπαθούν να σώσουν όσους γίνεται περισσότερους. Οι απώλειες πολλές, το αποτέλεσμα άδηλο αλλά αν υπάρχει κάποια ελπίδα για την Ελλάδα, κάποιος πρέπει να κάνει κάτι. Δεν μπορεί να μικραίνει στα χέρια των εγκληματιών της Αριστεράς. Ζητείται ηγέτης!