ΝΙΚΟΣ ΔΡΟΣΟΣ
Πόσο πιο απλά πρέπει να το πούμε; Ο πολίτης δεν αντέχει νέους φόρους. Ούτε η οικονομία, ούτε οι επιχειρήσεις, ούτε οι πολίτες μπορούν να επωμιστούν τις συνέπειες ενδεχόμενης νέας αύξησης της φορολογίας. Δεν είναι κατανοητό αυτό;
Φίλτατοι, καλή σας ημέρα!
Είναι κυριολεκτικά αδιανόητο, τη στιγμή κατά την οποία οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο αυξάνονται -σταθερά πλέον- με ρυθμό άνω του ενός δισ. ευρώ τον μήνα, να υπάρχουν έστω και σκέψεις για την επιβολή νέων φόρων.
Την ίδια στιγμή που η αγοραστική δύναμη του κάθε πολίτη βρίσκεται στα τάρταρα και που χιλιάδες επιχειρήσεις φλερτάρουν με το λουκέτο, μόνον ένας σκοτεινός νους θα μπορούσε να αυξήσει το φορολογικό βάρος το οποίο ήδη επωμίζονται τα νοικοκυριά αυτής της χώρας.
Ασφαλώς, δε, αυτός ο νους δεν θα είχε ιδιαίτερη συνάφεια με τα οικονομικά, αφού είναι βέβαιον ότι η ενδεχόμενη επιβολή νέων φορολογικών επιβαρύνσεων στους πολίτες θα αντικατοπτριζόταν άμεσα σε περαιτέρω μείωση της ζήτησης και βεβαίως στο επίπεδο της συνολικής οικονομικής δραστηριότητας, καθιστώντας έτσι ακόμη δυσκολότερη την έξοδο της οικονομίας από την ύφεση.
Μολονότι παραμένουν αδιευκρίνιστες πολλές πτυχές της πρότασης που υπέβαλε χθες υπόψη των «θεσμών» το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, αναφορικά με την αύξηση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή φυσικών προσώπων στο 50%, με ταυτόχρονη διατήρηση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης, είναι προφανές ότι θα υπάρξουν επιβαρύνσεις και σε άλλα επίπεδα της φορολογικής κλίμακας.
Πέραν του γεγονότος ότι ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής οδηγείται -ντε φάκτο- σε επίπεδα υψηλότερα του 50% για εισοδήματα άνω των 50-60 χιλιάδων, καθώς πιθανότατα δεν θα ενσωματώνει την έκτακτη εισφορά, το συνολικό προσδοκώμενο -επιπλέον- έσοδο των 300 εκατ. ευρώ προϊδεάζει και για αυξήσεις σε χαμηλότερα κλιμάκια.
Δηλαδή, εάν και εφόσον, υλοποιηθεί τελικά η πρόβλεψη του μνημονίου για την ενσωμάτωση της έκτακτης εισφοράς αλληλεγγύης στους φορολογικούς συντελεστές, πού θα οδηγηθεί τελικά η ανώτατη κλίμακα φορολόγησης; Στο 55% ή και υψηλότερα;
Αφήστε τα, φίλτατοι. Το έχουμε πει πολλές φορές από αυτό το μετερίζι, αλλά θα το επαναλάβουμε για ακόμη μια φορά, δεδομένων των περιστάσεων: από την κρίση, με τους φόρους ουδείς βγήκε.
Όταν το κύριο ζητούμενο για την αναζωογόνηση της οικονομικής δραστηριότητας είναι να αυξηθεί η κυκλοφορία του χρήματος, να υπάρξει πιστωτική επέκταση και να μειωθεί η φορολογική επιβάρυνση, στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης απεργάζονται νέους φόρους εν μέσω κεφαλαιακών περιορισμών. Το εντελώς αντίθετο δηλαδή…
Εάν τα νούμερα του προϋπολογισμού δεν βγαίνουν, είναι επιτέλους καιρός να δει κάποιος και το επίπεδο των δαπανών. Πάντως οι πολίτες, ό,τι ήταν να δώσουν το έδωσαν και άλλο δεν έχει…
Αν συνεχιστούν έτσι τα πράγματα, μετά τη φυγή των επιχειρήσεων σε όμορες ή τρίτες χώρες, για την οποία μας μίλησαν για ακόμη μια φορά χθες οι εκπρόσωποι των παραγωγικών τάξεων, θα αρχίσουν και οι πολίτες να εγκαταλείπουν αυτόν τον τόπο.
Όχι σε αναζήτηση απασχόλησης, αλλά σε αναζήτηση ενός τόπου που θα σέβεται τον πολίτη και δεν θα βάζει τόσο βαθιά το χέρι στην τσέπη του.
Ας μην αναζητήσουμε, δε, το εύκολο άλλοθι των σκανδιναβικών χωρών, διότι εκεί υπάρχει ουσιαστική αντιπαροχή για τους φόρους που δίνει ο κάθε πολίτης.
Εάν η χώρα μας επιθυμεί πράγματι να προσφέρει αντίστοιχες παροχές στους πολίτες της, οφείλει να τους οδηγήσει σε αντίστοιχα επίπεδα ευμάρειας, ώστε αυτοί να είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις φορολογικές τους υποχρεώσεις και να μην εμφανίζεται ολοένα και μεγαλύτερο το επίπεδο των ληξιπρόθεσμων οφειλών τους προς το Δημόσιο.
Διότι, αλλιώς, φίλτατοι, απλά κοροϊδευόμαστε…