Η επιταχυνόμενη αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης, που συμπιέζεται στις Συμπληγάδες του μνημονίου και του προσφυγικού, οδηγεί τα ευρωπαϊκά και εγχώρια κέντρα στην αναζήτηση εναλλακτικών, κυβερνητικών λύσεων που θα επιτρέψουν την εφαρμογή των αντιδραστικών πολιτικών και τον έλεγχο των κοινωνικών αντιδράσεων.
Το σύνθημα έδωσε, με μαγνητοσκοπημένο μήνυμά του σε διεθνές φόρουμ που πραγματοποιήθηκε στους Δελφούς, ο Πιερ Μοσκοβισί. Ο κοινοτικός επίτροπος αξίωσε “ευρεία πολιτική συναίνεση” για την εφαρμογή των μνημονιακών μέτρων, καθιστώντας σαφές ότι η τρόικα θεωρεί τελειωμένη τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και πιέζει για οικουμενικό σχήμα, με τη συμμετοχή της Νέας Δημοκρατίας. Η παρέμβαση του Γάλλου πολιτικού φέρνει σε δύσκολη θέση όχι μόνο τον πρωθυπουργό, αλλά και τον Κυριάκο Μητοστάκη. Ο τελευταίος κινδυνεύει να οδηγήσει σε βαθύτατη κρίση ή και διάσπαση το κόμμα που μόλις παρέλαβε αν δεχθεί οικουμενική με τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό.
Τη σεναριολογία για ευρύτερη, μνημονιακή κυβέρνηση συνδαυλίζουν και οι δημοσκοπήσεις, όπως και η σχετική αρθρογραφία που φιλοξενούνται όχι μόνο από συστημικά μέσα ενημέρωσης (Καθημερινή, Παραπολιτικά), αλλά και από μέσα που πρόσκεινται φιλικά στην κυβέρνηση (Εφημερίδα των Συντακτών, TVXS). Στις εν λόγω έρευνες και αναλύσεις, καταγράφονται η ταχύτατη αποδόμηση της κοινωνικής βάσης της κυβέρνησης, η άρνηση της μεγάλης πλειονότητας, πλέον, των πολιτών να της αναγνωρίσουν οποιαδήποτε αριστερή ταυτότητα ή άλλοθι και η κατακραυγή εναντίον του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος από ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας που ασφυκτιά και αγανακτεί, χωρίς να βρίσκει ακόμη εναλλακτική πολιτική διέξοδο. Φαινόμενα που αποτυπώνονται όχι μόνο σε δημοσκοπήσεις, αλλά και στο κύμα των λαϊκών αντιδράσεων, οργανωμένων ή αυθόρμητων, δυναμικών ή παθητικών, ριζοσπαστικά προοδευτικών ή κατακερματισμένων και τυφλών.
Καθώς η αίσθηση ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν μπορεί να διαχειριστεί ούτε το μνημόνιο, ούτε το προσφυγικό γενικεύεται, η διαμάχη μεταξύ των παλαιομνημονιακών και των φιλοκυβερνητικών κέντρων επικεντρώνεται στη μορφή που θα πάρουν οι όποιες εναλλακτικές λύσεις. Κοινός παρονομαστής τους είναι η επιδίωξη να αποφύγουν πάση θυσία εκλογές, καθώς και οι μεν και οι δε έχουν καλούς λόγους να φοβούνται για την έκταση και την κατεύθυνση που μπορεί να πάρει η λαϊκή κατακραυγή. Επομένως, έχουν κοινό συμφέρον να αναζητήσουν λύσεις από την παρούσα Βουλή, λύσεις που θα προκύψουν από αδιαφανή παζάρια και συμβιβασμούς στα παράκεντρα της εξουσίας, με το λαό στο περιθώριο.
Από κει και πέρα, οι μεν παλαιομνημονιακοί θα ήθελαν να δουν μια οικουμενική κυβέρνηση με κάποιον απολύτως ελεγχόμενο “τεχνοκράτη” τύπου Στουρνάρα για την πρωθυπουργία, ως μεταβατικό στάδιο για μια κυβέρνηση με κορμό τη Νέα Δημοκρατία στο όχι μακρινό μέλλον. Οι δε θα προτιμούσαν μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα και στήριξη από ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Λεβέντη, τους “λαγούς” στην κούρσα των οικουμενικών λύσεων. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ασφαλώς αντιλαμβάνεται ότι η πρώτη λύση θα σημάνει τον πολιτικό του εκμηδενισμό και την απόλυτη καταρράκωση, αν όχι διάλυση, του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και η δεύτερη λύση, που θα επισημοποιήσει τη μετατροπή του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα τυπικά σοσιαλφιλελεύθερο, ΝΑΤΟϊκό κόμμα, απειλεί να προκαλέσει σοβαρά εσωτερικά ρήγματα και να επιταχύνει τη συρρίκνωσή του.
Η επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων ανεβάζει τον πήχυ τον απαιτήσεων μπροστά σε όλες τις αριστερές, αντιμνημονιακές και ριζοσπαστικές δυνάμεις. Το πιο επείγον ζητούμενο είναι η εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο, με τη στήριξη, τη γενίκευση και το συντονισμό των κοινωνικών αγώνων εναντίον των μνημονιακών μέτρων, κάτι που απαιτεί την εγκατάλειψη των διασπαστικών, στενά κομματικών πρακτικών που αποδυναμώνουν το κίνημα και απογοητεύουν το λαό. Ως εξαιρετικά σημαντικό μέτωπο κοινής δράσης αναδεικνύεται η αντιμετώπιση του τεράστιου προσφυγικού προβλήματος, ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και το νεοφασισμό, τις απάνθρωπες πολιτικές της Ε.Ε. και την υποτελή πολιτική της κυβέρνησης, που καλωσορίζει το ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, αρνείται το άσυλο σε Τούρκους και Κούρδους αγωνιστές και μετατρέπει την Ελλάδα σε δεσμοφύλακα προσφύγων για λογαριασμό της Ευρώπης.
Τελευταίο στη σειρά, αλλά όχι σε σημασία, οι εξελίξεις που διαγράφονται καθιστούν επείγουσα την ανάγκη συγκρότησης ενός ευρύτατου εναλλακτικού, ριζοσπστικού πολιτικού πόλου, με τη συστράτευση όλων των αξιόμαχων αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων, που δεν έχουν την πολυτέλεια να διυλίζουν τον κώνωπα και να μεγιστοποιούν τις διαφορές τους, τη στιγμή που η Ελλάδα και ολόκληρη η Ευρώπη βρίσκονται αντιμέτωπες με το φάσμα μιας ιστορικών διαστάσεων οπισθοδρόμησης.
Α.Θ
ΙΣΚΡΑ