Του Παντελή Αρέθα
Η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο να κάνει, για να γίνει Ευρωπαϊκή χώρα. Δυστυχώς.
Το συλλαλητήριο των αγροτών το περασμένο Σαββατοκύριακο και τα μπλόκα, ήταν ηχηρά χαστούκια στο πρόσωπο μιας κυβέρνησης που ανήκει περισσότερο στο πολιτικό τρελάδικο του περασμένου αιώνα, παρά σε μια εποχή που υποτίθεται ότι κάτι έχει μάθει από τις αιματηρές τραγωδίες των τελευταίων 115 ετών.
Η διαμαρτυρία ήταν μεγάλη πληθυσμιακά, και πολλοί έσπευσαν να δηλώσουν ότι σύσσωμη η Ελλάδα αντιδράει στις τρελές αποφάσεις των ψευταράδων, που έχουν στα χέρια τους τα ηνία της χώρας. Δεν ήταν όμως έτσι.
Που ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε αυτή τη διαμαρτυρία; Αγορασμένοι όλοι με αυξήσεις, διορισμούς και υποσχέσεις ότι είναι η βασιλική φρουρά που ποτέ δεν χάνει, το βούλωσαν και κόλλησαν στις καρέκλες τους, σιωπώντας και προσποιούμενοι ότι δεν τρέχει τίποτα («Το σημαντικό ήταν να βολευτώ εγώ. Μετά, στο διάολο όλα τα υπόλοιπα»).
Αν όμως οι Έλληνες είχαν αναπτύξει πολιτικό ήθος και κάποιες βασικές γνώσεις σχετικά με τη δημοκρατία την οικονομία και το ρόλο της κυβέρνησης, θα ήταν όλοι στα κάγκελα να διώξουν τους απατεώνες. ΟΛΟΙ. Και οι Δημόσιοι υπάλληλοι. Διότι μόνο ένας αφελής, κοντόφθαλμος, και πολιτικά βλάκας δεν καταλαβαίνει ότι, όπως μας πάνε, θα στραπατσαριστούμε παντελώς όλοι σε λίγο, μαζί και οι Δημόσιοι υπάλληλοι, και θα χάσουμε αυγά και καλάθια οριστικά, ότι κι αν υπόσχεται ο οποιοσδήποτε πλακουτσομύτης, κοντοστούπης κωλαράς, που σταδιοδρομεί εφευρίσκοντας όλο και πιο εξωφρενικούς τρόπους να κοροϊδεύει τον κόσμο.
Εξωφρενικότατος ήταν και ένας υφυπουργός της κυβέρνησης, που βγήκε στην τηλεόραση και ξεδιάντροπα είπε ότι ο λαός, με το ψήφισμα του Σεπτέμβρη έσβησε το αλαλούμ της ψευτιάς του ΣΥΡΙΖΑ που «ίσχυε» μέχρι το Γενάρη, και την κωλοτούμπα που επακολούθησε. Κατά τον υφυπουργό, το Σεπτέμβρη, ο λαός έδωσε εντολή στους Συριζαίους να μείνουν στην εξουσία, και ουσιαστικά (παραφράζω) να κάνουν ότι θέλουν, αλλά «παρακαλούμε θερμά, αν και ξέρουμε ότι πάντα εσείς λειτουργείτε υπεύθυνα», να προσπαθήσουν να κάνουν όσο το δυνατόν λιγότερη ζημιά. Το συμπέρασμα του μουστακαλή υφυπουργού από τα γεγονότα του περασμένου χρόνου, ουσιαστικά ήταν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι δώσαμε την άδεια στους Συριζαίους να μας τηγανίσουν κατά το δοκούν, και αν χρειαστεί μέχρις αποτέφρωσης.
Ο Έλληνας που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα τον περασμένο Σεπτέμβρη, στην ουσία ψήφισε, σαν να τους έλεγε το εξής: «Το ξέρω ότι είστε ψεύτες και απατεώνες, αλλά δεν με πειράζει καθόλου, αν είστε διατεθειμένοι να με βάλετε κι εμένα, με το αζημίωτο, στο Κλαμπ της ψευτιάς και της απατεωνιάς σας».
Τι θα μπορούσε να ψηφίσει ο λαός τον περασμένο Σεπτέμβρη;
Γιατί όχι την « Ένωση Κεντρώων» του Βασίλη Λεβέντη; Γιατί όχι τη «Δημιουργία Ξανά» του Θάνου Τζήμερου; Όσα αρνητικά κι αν μπορεί να πει κανείς για αυτά τα δύο κόμματα δεν φτάνουν ούτε στο ένα χιλιοστό της απατεωνιάς και της κακοδιαχείρισης που έχουμε όλοι υποστεί από τους συνδυασμούς του συμπλέγματος ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.
Αλλά όλοι περιμένουν το μαγικό ραβδί που θα βρει τρόπο να τους διορίσει στο Δημόσιο ή να τους γεμίσει τις τσέπες με επιδοτήσεις και πλουσιοπάροχες συντάξεις, μετά από ελάχιστα χρόνια δουλειάς. Κι όταν ένας από αυτό το είδος πτυχιούχου λέει, «Θέλω δουλειά» δεν εννοεί καθόλου αυτό που καταλαβαίνουν οι πολίτες στις αναπτυγμένες χώρες. Για αυτόν, «δουλειά» σημαίνει να κάθεται σε μια άνετη καρέκλα και να ταλαιπωρεί τον κόσμο όσο του γουστάρει, ή, στην καλύτερη περίπτωση, να κοπανάει μύγες από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Οι κομμουνιστές που η αφέλεια και η ανωριμότητα του Έλληνα ψηφοφόρου έβαλαν στο τιμόνι της χώρας καταστρέφουν τώρα τα πάντα κάθε μέρα, κι ό κόσμος κοιμάται κι ονειρεύεται τα ζεστά καρβέλια που του τάζουν. Όπως οι τζιχαντιστές που πάνε για αυτοανατίναξη και περιμένουν να βρεθούν στον άλλο κόσμο με στρατιές από παρθένες στη διάθεσή τους.
Το ότι κρατάνε τις φάπες που περιέχουν όσα επιπρόσθετα μας φορτώνουν, και κάνουν τα πάντα για να μην τις αφήνουν να πέφτουν στο σβέρκο μας μια-μια, δεν θέλει να πει ότι δεν θα το φάμε το ξύλο. Οι φάπες συσσωρεύονται, και το χτύπημα θα πέσει μια και καλή, ακαριαίο και οριστικό.
Είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κάθε Έλληνας που έχει έστω κι ένα γραμμάριο φιλότιμο και λογική θα έπρεπε να ντρέπεται με τους άχρηστους ψευταράδες που ανέχεται στο τιμόνι της χώρας.
Η Ελλάδα έχει πολύ δρόμο να κάνει, για να γίνει Ευρωπαϊκή χώρα. Δυστυχώς.
Το συλλαλητήριο των αγροτών το περασμένο Σαββατοκύριακο και τα μπλόκα, ήταν ηχηρά χαστούκια στο πρόσωπο μιας κυβέρνησης που ανήκει περισσότερο στο πολιτικό τρελάδικο του περασμένου αιώνα, παρά σε μια εποχή που υποτίθεται ότι κάτι έχει μάθει από τις αιματηρές τραγωδίες των τελευταίων 115 ετών.
Η διαμαρτυρία ήταν μεγάλη πληθυσμιακά, και πολλοί έσπευσαν να δηλώσουν ότι σύσσωμη η Ελλάδα αντιδράει στις τρελές αποφάσεις των ψευταράδων, που έχουν στα χέρια τους τα ηνία της χώρας. Δεν ήταν όμως έτσι.
Που ήταν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε αυτή τη διαμαρτυρία; Αγορασμένοι όλοι με αυξήσεις, διορισμούς και υποσχέσεις ότι είναι η βασιλική φρουρά που ποτέ δεν χάνει, το βούλωσαν και κόλλησαν στις καρέκλες τους, σιωπώντας και προσποιούμενοι ότι δεν τρέχει τίποτα («Το σημαντικό ήταν να βολευτώ εγώ. Μετά, στο διάολο όλα τα υπόλοιπα»).
Αν όμως οι Έλληνες είχαν αναπτύξει πολιτικό ήθος και κάποιες βασικές γνώσεις σχετικά με τη δημοκρατία την οικονομία και το ρόλο της κυβέρνησης, θα ήταν όλοι στα κάγκελα να διώξουν τους απατεώνες. ΟΛΟΙ. Και οι Δημόσιοι υπάλληλοι. Διότι μόνο ένας αφελής, κοντόφθαλμος, και πολιτικά βλάκας δεν καταλαβαίνει ότι, όπως μας πάνε, θα στραπατσαριστούμε παντελώς όλοι σε λίγο, μαζί και οι Δημόσιοι υπάλληλοι, και θα χάσουμε αυγά και καλάθια οριστικά, ότι κι αν υπόσχεται ο οποιοσδήποτε πλακουτσομύτης, κοντοστούπης κωλαράς, που σταδιοδρομεί εφευρίσκοντας όλο και πιο εξωφρενικούς τρόπους να κοροϊδεύει τον κόσμο.
Εξωφρενικότατος ήταν και ένας υφυπουργός της κυβέρνησης, που βγήκε στην τηλεόραση και ξεδιάντροπα είπε ότι ο λαός, με το ψήφισμα του Σεπτέμβρη έσβησε το αλαλούμ της ψευτιάς του ΣΥΡΙΖΑ που «ίσχυε» μέχρι το Γενάρη, και την κωλοτούμπα που επακολούθησε. Κατά τον υφυπουργό, το Σεπτέμβρη, ο λαός έδωσε εντολή στους Συριζαίους να μείνουν στην εξουσία, και ουσιαστικά (παραφράζω) να κάνουν ότι θέλουν, αλλά «παρακαλούμε θερμά, αν και ξέρουμε ότι πάντα εσείς λειτουργείτε υπεύθυνα», να προσπαθήσουν να κάνουν όσο το δυνατόν λιγότερη ζημιά. Το συμπέρασμα του μουστακαλή υφυπουργού από τα γεγονότα του περασμένου χρόνου, ουσιαστικά ήταν, ούτε λίγο, ούτε πολύ, ότι δώσαμε την άδεια στους Συριζαίους να μας τηγανίσουν κατά το δοκούν, και αν χρειαστεί μέχρις αποτέφρωσης.
Ο Έλληνας που ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα τον περασμένο Σεπτέμβρη, στην ουσία ψήφισε, σαν να τους έλεγε το εξής: «Το ξέρω ότι είστε ψεύτες και απατεώνες, αλλά δεν με πειράζει καθόλου, αν είστε διατεθειμένοι να με βάλετε κι εμένα, με το αζημίωτο, στο Κλαμπ της ψευτιάς και της απατεωνιάς σας».
Τι θα μπορούσε να ψηφίσει ο λαός τον περασμένο Σεπτέμβρη;
Γιατί όχι την « Ένωση Κεντρώων» του Βασίλη Λεβέντη; Γιατί όχι τη «Δημιουργία Ξανά» του Θάνου Τζήμερου; Όσα αρνητικά κι αν μπορεί να πει κανείς για αυτά τα δύο κόμματα δεν φτάνουν ούτε στο ένα χιλιοστό της απατεωνιάς και της κακοδιαχείρισης που έχουμε όλοι υποστεί από τους συνδυασμούς του συμπλέγματος ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.
Αλλά όλοι περιμένουν το μαγικό ραβδί που θα βρει τρόπο να τους διορίσει στο Δημόσιο ή να τους γεμίσει τις τσέπες με επιδοτήσεις και πλουσιοπάροχες συντάξεις, μετά από ελάχιστα χρόνια δουλειάς. Κι όταν ένας από αυτό το είδος πτυχιούχου λέει, «Θέλω δουλειά» δεν εννοεί καθόλου αυτό που καταλαβαίνουν οι πολίτες στις αναπτυγμένες χώρες. Για αυτόν, «δουλειά» σημαίνει να κάθεται σε μια άνετη καρέκλα και να ταλαιπωρεί τον κόσμο όσο του γουστάρει, ή, στην καλύτερη περίπτωση, να κοπανάει μύγες από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Οι κομμουνιστές που η αφέλεια και η ανωριμότητα του Έλληνα ψηφοφόρου έβαλαν στο τιμόνι της χώρας καταστρέφουν τώρα τα πάντα κάθε μέρα, κι ό κόσμος κοιμάται κι ονειρεύεται τα ζεστά καρβέλια που του τάζουν. Όπως οι τζιχαντιστές που πάνε για αυτοανατίναξη και περιμένουν να βρεθούν στον άλλο κόσμο με στρατιές από παρθένες στη διάθεσή τους.
Το ότι κρατάνε τις φάπες που περιέχουν όσα επιπρόσθετα μας φορτώνουν, και κάνουν τα πάντα για να μην τις αφήνουν να πέφτουν στο σβέρκο μας μια-μια, δεν θέλει να πει ότι δεν θα το φάμε το ξύλο. Οι φάπες συσσωρεύονται, και το χτύπημα θα πέσει μια και καλή, ακαριαίο και οριστικό.
Είμαστε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κάθε Έλληνας που έχει έστω κι ένα γραμμάριο φιλότιμο και λογική θα έπρεπε να ντρέπεται με τους άχρηστους ψευταράδες που ανέχεται στο τιμόνι της χώρας.