Από χθες επικρατεί στα ΜΜΕ μια πολεμική σε βάρος της Αυστρίας ότι καταργεί μονομερώς τη συμφωνία των Βρυξελλών. Αλλά για ποια συμφωνία μιλάμε; Την προφορική; Πάλι η κυβέρνηση δεν πήρε το περυσινό μάθημά της όταν στη συμφωνία του Φεβρουαρίου του 2015 είχε λάβει προφορικές δεσμεύσεις που απλά...λησμονήθηκαν;
Τι θέλουμε δηλαδή να κάνει μια Αυστρία με έναν πληθυσμό αντίστοιχο του δικού μας; Να τα έχει όλα ανοικτά; Να μην αντιδράσει στον ισλαμικό κίνδυνο και την πιθανότητα αλλοίωσης του πληθυσμού της;
Πολύ καλά κάνει και κλείνει τα σύνορα και δέχεται έως 80 πρόσφυγες την ημέρα. Όπως πολύ καλά έκαναν και τα Σκόπια με τους αφγανούς..πρόσφυγες! Από που κι ως που πρόσφυγες οι Αφγανοί;
Γιατί παραξενευόμαστε επειδή οι άλλες χώρες διαβλέπουν εθνικούς κινδύνους και δε λαμβάνουν τα μέτρα τους;
Δεν ήταν δική τους υπουργός μετανάστευσης η Τασία Χριστοδουλοπούλου που είπε ότι όποιος περνά τα σύνορα και δηλώνει πρόσφυγας θα λαμβάνει άδεια παραμονής για έξι μήνες και μετά θα λιάζεται, εξαφανίζεται με αποτέλεσμα να σημειωθεί έκρηξη των ροών από την Τουρκία.
Δεν ήταν δικός τους υπουργός άμυνας ο Πάνος Καμμένος που απείλησε ότι θα γεμίσει το Βερολίνο με τζιχαντιστές και λίγους μήνες μετά ακολούθησαν τα τρομοκρατικά χτυπήματα.
Να είμαστε δίκαιοι. Καμία ευθύνη δεν έχουν οι άλλοι για αυτό που εμείς προκαλέσαμε. Ο πόλεμος της Συρίας έχει ξεκινήσει από το 2011 ενώ τώρα βρίσκεται σε πολύ καλύτερη καμπή αφού καθαρίζει σιγά σιγά το τοπίο. Δεν υπήρχε λοιπόν κανένας λόγος ούτε ακολούθησε κάποιο ειδικό γεγονός στη Συρία στις αρχές του 2015 που να δικαιολογεί τις ροές αυτές, των οποίων η σύνθεση δεν αποτελείται μόνο από πρόσφυγες.
Το ζήτημα είναι ότι ενώ αρχίζει η Σένγκεν να διαλύεται στην πράξη καθώς πολλές χώρες επαναφέρουν τους συνοριακούς ελέγχους κλείνοντας τα σύνορά τους, εμείς ακόμη παραμένουμε απαθείς, έχουμε έναν πρωθυπουργό να κλαίγεται στα τηλέφωνα, έναν υπουργό με ωραία φουλάρια να κάνει φιλοσοφικές διαπιστώσεις κι ένα συνάδερφό του να παρακαλά τους ξένους να φυλάξουν τα νησιά του.
Εν κατακλείδι ας θέσουμε ένα ερώτημα στον εαυτό μας. Εμείς αφήνουμε ποτέ
ανοικτές την αυλόπορτα, την κύρια είσοδο, τα παράθυρα και τις
μπαλκονόπορτες των σπιτιών μας; Δεν τα προστατεύουμε; Ή μήπως κράζουμε το γείτονα που δεν κάνει το ίδιο με μας και δεν έρχεται παράλληλα να φυλά την πόρτα μας;
Τέλος, το θέμα δεν είναι γενικά εκατομμύρια άνθρωποι να περιφέρονται υπό άθλιες συνθήκες ανά την οικουμένη, αλλά να βοηθηθούν στον τόπο τους να ζήσουν χαρούμενοι.
Τέλος, το θέμα δεν είναι γενικά εκατομμύρια άνθρωποι να περιφέρονται υπό άθλιες συνθήκες ανά την οικουμένη, αλλά να βοηθηθούν στον τόπο τους να ζήσουν χαρούμενοι.