Η οικονομία και η χώρα βρίσκεται σε αποσύνθεση. Η ύφεση έχει εγκατασταθεί μόνιμα, το ΔΝΤ κρούει τον κώδωνα και ζητεί συνολικά πρόσθετα μέτρα 9 δισ. ευρώ για να επιτευχθεί πλεόνασμα 3,5% το 2018, ενώ ο ΣΕΒ προειδοποιεί για στάση πληρωμών εάν δεν ολοκληρωθεί άμεσα η διαπραγμάτευση, λόγος για τον οποίο ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας έχει σημάνει «κόκκινο συναγερμό» μιλώντας για καταστροφή της οικονομίας.
Και στο Μέγαρο Μαξίμου σφυρίζουν αδιάφορα, την ώρα που η Αθήνα «καίγεται». Η συγκέντρωση των αγροτών, το «κίνημα» της γραβάτας, το ξεχαρβάλωμα του δημοσίου, δένουν το… «γλυκό». Κερασάκι στην «τούρτα» η «παραχώρηση» του Αιγαίου και σύντομα, που απευχόμαστε, το κλείσιμο των συνόρων.
Αυτή, δυστυχώς, είναι η Ελλάδα του 2016 και της πρώτης φοράς Αριστερά. Η ζημιά είναι ήδη τεράστια και, δυστυχώς, φως στο τούνελ δεν φαίνεται.
Και πώς άλλωστε; Όταν η κυβέρνηση καθημερινά επιβεβαιώνει την ανικανότητά της στη διαχείριση των κρίσεων, αφού όχι μόνο δεν διδάσκεται από την πρόσφατη Ιστορία αλλά ούτε και από τα νωπά λάθη της στις διαπραγματεύσεις.
Με τα δεδομένα αυτά το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να λύσει την «εξίσωση» και να οδηγήσει τη χώρα στην πρώτη αξιολόγηση και στη συζήτηση για την απομείωση του χρέους. Εκτός κι αν το παιχνίδι είναι «στημένο».
Αν το ξεπούλημα της εθνικής κυριαρχίας και η αναδιανομή της «πίτας» του Αιγαίου, με τη μεταμόρφωση της Ελλάδας σε «στρατόπεδο συγκέντρωσης» προσφύγων, «χαρίσει» στην κυβερνητική συμμαχία την πολυπόθητη αξιολόγηση.
Ίσως και σε αυτό να «ποντάρουν» στο Μέγαρο Μαξίμου, ελπίζοντας ότι τελικά θα ξεπεράσουν έστω και στο παρά ένα τους «σκοπέλους» με τους δανειστές.
Λογαριάζουν όμως χωρίς τον «ξενοδόχο», γιατί ούτε η Κομισιόν, ούτε το ΔΝΤ, δεν δέχονται ημίμετρα αν δεν βγαίνει ο «λογαριασμός». Μπορούν να δεχτούν άλλες πολιτικές, όμως οι αριθμοί πρέπει να οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα.
Άρα, με ύφεση 0,7% το 2015 και με πρόβλεψη για 0,7% το τρέχον έτος, που με μαθηματική ακρίβεια θα κινηθεί σε υψηλότερα επίπεδα, αφού ήδη η μέση πρόβλεψη των οικονομολόγων κινείται στο 1,8% του ΑΕΠ, πώς θα λυθεί η «εξίσωση» της διαπραγμάτευσης;
Και μπορεί το Μέγαρο Μαξίμου να υποστηρίζει ότι οι προβλέψεις του κ. Τόμσεν, δεν μας αφορούν, αφού δείχνουν μόνο τη διάσταση απόψεων εντός της τρόικας, όμως σίγουρα στέλνουν σήμα στα τεχνικά κλιμάκια του Ταμείου που «ξεσκονίζουν» τα βιβλία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Ούτως ή άλλως όμως στο δεύτερο γύρο των διαπραγματεύσεων η συζήτηση δεν ξεκινά από μηδενική βάση, αφού η ύφεση του 2015 μεταφράζεται σε περίπου πρόσθετα 600 εκατ. ευρώ. Προς το παρόν ουδείς γνωρίζει πώς θα βρεθεί το νέο αυτό «πακέτο».
Ακόμη κι αν δεν επιβεβαιωθούν οι δυσοίωνες προβλέψεις για ύφεση 1,8% φέτος και κινηθεί χαμηλότερα στο 1% του ΑΕΠ, αυτό μεταφράζεται σε νέα βάρη άνω του 1 δισ. ευρώ.
Και μπορεί φυσικά η Κομισιόν να θέλει να «στρογγυλέψει» τις δηλώσεις Τόμσεν, υπογραμμίζοντας ότι η Ε.Ε. δεν επιθυμεί περισσότερα μέτρα απ’ όσα περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο, όμως επί της ουσίας στην ίδια «γραμμή» κινείται, αφού «κρύβει» ότι απλώς το ΔΝΤ βλέπει «μπροστά» την «τρύπα» στα έσοδα λόγω της ύφεσης και για αυτό από τα 7,5 δισ. ευρώ μέτρα που προβλέπει το Μνημόνιο ΙΙΙ της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, προσθέτει και περίπου 1,5 δισ. ευρώ (όπως προκύπτει από τα ανωτέρω) προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος.
Κι όλα αυτά βέβαια την ώρα που η κυβέρνηση δεν είναι σε θέση να παρουσιάσει ένα αξιόπιστο και βιώσιμο Ασφαλιστικό, αλλά και ένα φορολογικό νομοσχέδιο που να μην εξαθλιώνει τους πάντες.
Στην έδρα άλλωστε της Κομισιόν θεωρούν ότι το σχέδιο Κατρούγκαλου είναι ανεπαρκές, επειδή με τη δημιουργία συνταξιούχων δύο ταχυτήτων επιδιώκεται να μετατεθεί το πρόβλημα στο μέλλον και δεν αντιμετωπίζονται άμεσα δημοσιονομικά ζητήματα που συνδέονται με το γενικότερο πλαίσιο του Συνταξιοδοτικού. Αμετακίνητοι δε είναι και από τη θέση τους να μην αυξηθούν οι εργοδοτικές εισφορές, αφού μια τέτοια κίνηση θα χτυπήσει την ανταγωνιστικά των επιχειρήσεων, θα οδηγήσει σε περισσότερα λουκέτα και σε εκτίναξη της ανεργίας.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι έχουν πέσει στο κυβερνητικό τραπέζι προτάσεις για μειώσεις στις κύριες υψηλές συντάξεις άνω των 1.200 ευρώ, που φυσικά θα ανάψει νέες «φωτιές» στους κυβερνητικούς βουλευτές οι οποίοι πιέζουν προς την αντίθετη κατεύθυνση, όπως και στη δημιουργία τριών Ταμείων ώστε να «χρυσώσουν» το «χάπι» σε ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες.
Το σίγουρο είναι ότι με τις κινήσεις αυτές το Ασφαλιστικό δεν γίνεται βιώσιμο και όσο οι «θεσμοί» δεν το βλέπουν, δεν πρόκειται και να επιστρέψει το κουαρτέτο στην Αθήνα. Και στο θέμα αυτό Κομισιόν και ΔΝΤ συμπίπτουν, δεν χρησιμοποιούν άλλη γλώσσα. Ειδικά δε όταν ο κ. Σόιμπλε τονίζει ότι «το σύστημα των συντάξεων πρέπει να γίνει βιώσιμο», παρερμηνείες δεν χωρούν.
Από την άλλη πλευρά οι νέες επιβαρύνσεις που σχεδιάζονται στη φορολογία, απορρίπτονται από την τρόικα, όχι μόνο ως αντιαναπτυξιακές, αλλά κυρίως διότι αποτελούν κίνητρο για φοροδιαφυγή. Σε κάθε εξάλλου περίπτωση, η όποια αύξηση της φορολογίας έχει αρνητικές επιπτώσεις στην αγορά επιτείνοντας την ύφεση, αφού μειώνονται τα διαθέσιμα εισοδήματα, κατ’ επέκταση η κατανάλωση και τελικά και τα κέρδη των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα η ρευστότητα να παραμένει το μέγα ζητούμενο για την πραγματική οικονομία.