Για αυτήν την κυβέρνηση, εδώ και ένα χρόνο, ισχύουν δυο παραδοχές:
H πρώτη παραδοχή είναι πως αυτή η κυβέρνηση διέπεται από έντονη αναβλητικότητα όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίσει και συνήθως απεκδύεται της ευθύνης, μετακυλώντας την στους πολίτες.
Η δεύτερη παραδοχή είναι πως για όλα τα τραγικά λάθη της πάντα φταίνε οι άλλοι.
Το ζήσαμε με την διαπραγμάτευση -πιθανότατα να το ξαναζήσουμε- το βιώνουμε τώρα και με την διαχείριση της προσφυγικής κρίσης.
Την ώρα που η κατάσταση με τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται παγιδευμένοι στη χώρα μας έχει φτάσει στο απροχώρητο και απειλεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο, η κυβέρνηση κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: Επιρρίπτει τις ευθύνες σε όλους τους άλλους.
Αυτή τη φορά, ο… κακός της υπόθεσης είναι η Αυστρία, που συγκαλεί την Τετάρτη σύσκεψη των χωρών της προσφυγικής οδού των Δυτικών Βαλκανίων, στην οποία όμως δεν είναι καλεσμένη η χώρα μας. Πρακτικά, η κίνηση αυτή της Αυστρίας δείχνει πόσο απομονωμένη είναι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα, καθώς η Αυστρία δεν είναι μία από τις χώρες της λεγόμενης «τετράδας του Βίσεγκραντ», όμως φαίνεται να βλέπει με συμπάθεια τις θέσεις της περί κλεισίματος των ελληνικών συνόρων. Για την κυβέρνηση, πάλι, η κίνηση της Αυστρίας είναι ένα «πραξικόπημα».
Και προς Θεού, δεν πάμε να εξωραΐσουμε τη στάση της Αυστρίας.
Είμαστε όμως «οπαδοί» της ρεαλιστικής σχολής σκέψης στις διεθνείς σχέσεις, στο πλαίσιο της οποίας τα κράτη κινούνται με βάση το συμφέρον τους.
Όπως και να έχει ζημιωμένη είναι η χώρα που πλέον αρχίζει και μετατρέπεται σε «παρία των Βαλκανίων».
Την ίδια στιγμή που οι σχέσεις της Ελλάδας με την Αυστρία μπαίνουν στον «πάγο», η κατάσταση σε Ειδομένη και Πειραιά πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, καθώς οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες δεν έχουν αυτή τη στιγμή καμία δίοδο προς την κεντρική Ευρώπη, κι έτσι είναι αναγκασμένοι να μείνουν στη χώρα μας μέχρι να αλλάξουν τα δεδομένα – όμως θα αλλάξουν τα δεδομένα; Θα ανοίξουν τα σύνορα με τα Σκόπια (τα οποία υποτίθεται πως θα έμεναν ανοιχτά μέχρι τουλάχιστον τις 6 Μαρτίου);
Θα δεχθούν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες να κάνουν αυτά που έχουν συμφωνήσει, να υποδεχθούν δηλαδή στο έδαφός τους πρόσφυγες που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα; Θα τηρήσει η Τουρκία τις δεσμεύσεις της, τη στιγμή που όλοι συμφωνούν πως το «κλειδί» για τη μείωση των προσφυγικών ροών το κρατά σφιχτά η Άγκυρα;
Ερωτήσεις που χρήζουν μάλλον ζοφερές απαντήσεις όσο αυτή η κυβέρνηση παραμένει στο τιμόνι της χώρας.
Μήπως λοιπόν ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, οφείλει να αναθεωρήσει την προσέγγισή του, ότι «δεν χωρά αντιπολίτευση στο μεταναστευτικό»;
Είναι αυτονόητο ότι το μεταναστευτικό πρόβλημα, είναι ένα εθνικό θέμα, αλλά, είναι επίσης σαφές, πως αυτή η κυβέρνηση μόνο εθνικά δεν μπορεί να το χειριστεί.