Ο Γιωργάκης Παπανδρέου το έκανε μόδα και ο Τσίπρας την ακολουθεί πιστά: κάθε φορά που ο πρωθυπουργός θέλει να κάνει διάγγελμα, μαζεύει το υπουργικό συμβούλιο, φωνάζει τις κάμερες, βγάζει ένα λογύδριο με τους υπουργούς σε ρόλους γλάστρας και η σεμνή τελετή λαμβάνει τέλος με τις κάμερες να απομακρύνονται. Ετσι, το διάγγελμα βαφτίζεται «ομιλία του πρωθυπουργού στο υπουργικό συμβούλιο».
Στα χρόνια της κρίσης έχουμε συνηθίσει τέτοιες ομιλίες-διαγγέλματα να γίνονται όταν η κυβέρνηση τραβάει ζόρια. Ούτε απ' αυτόν τον κανόνα παρεξέκλινε ο Τσίπρας στην «ομιλία προς το υπουργικό συμβούλιο», σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, το πρωί της περασμένης Τετάρτης. Η κυβέρνησή του περνάει μεγάλα ζόρια, ο ίδιος παραπαίει φανερά, και θέλησε να περάσει το μήνυμα ότι είναι παντοδύναμος και ελέγχει απόλυτα την κατάσταση.
Γι' αυτό και η ομιλία του ήταν από μια άποψη κωμική, γεμάτη από αναφορές και ατάκες που τροφοδότησαν τις σατιρικές εκπομπές της ραδιοτηλεόρασης. Ατάκες του τύπου: «Η Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο αναλαμβάνει τον ρόλο που της αναλογεί και δεν περιορίζεται στην στάση αναμονής για την βοήθεια της Ευρώπης».
Ακόμα και οι λογογράφοι του Τσίπρα στέρεψαν από ιδέες και κατέφυγαν σ' ένα φραστικό σχήμα που το έχουν χρησιμοποιήσει και ο Γιωργάκης και ο Σαμαράς, κάθε φορά που ανακοίνωναν νέα μνημονιακά μέτρα: «Για πρώτη φορά τα τελευταία έξι χρόνια, έχουμε μεν μπροστά μας ένα δύσκολο κάβο, αλλά μετά από αυτόν, βλέπουμε φως στον ορίζοντα»! Πόσες φορές δεν πέρασε τον τελευταίο κάβο ο Σαμαράς; Πόσες φορές δεν είδε φως στο βάθος του τούνελ ο Γιωργάκης;
Δεν είναι τυχαίο πως ούτε τον κάβο περιέγραψε ο Τσίπρας ούτε το φως που θα φανεί στο βάθος του ορίζοντα. Και τον μεν κάβο τον γνωρίζουμε. Είναι το Ασφαλιστικό και τα σκληρά δημοσιονομικά μέτρα που θα ψηφιστούν τώρα και θα αφορούν τα επόμενα χρόνια. Το φως που θα φανεί στο βάθος του ορίζοντα ποιο είναι; Ο Τσίπρας δεν ανέφερε ούτε ένα απλό μέτρο ανακούφισης των εργαζόμενων. Οχι από εκείνα που έταζε πριν τις εκλογές του Γενάρη του 2015, εξαπατώντας το λαό, αλλά έστω κάτι, σαν εκείνα που συνήθιζε να λέει ο Σαμαράς (μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, κοινωνικό μέρισμα από το πρωτογενές πλεόνασμα και τα παρόμοια).
Για να τελειώνουμε με τα καλαμπούρια, ο κάβος που έχουν να περάσουν οι Τσιπραίοι έχει να κάνει με την παραμονή τους στην εξουσία. Ετσι και καταφέρουν να τον περάσουν, όμως, θα έχουν βυθίσει τον ελληνικό λαό πιο βαθιά στο βούρκο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Θα έχουν ψηφίσει το νομοσχέδιο που διαλύει την Κοινωνική Ασφάλιση. Αυτοί έχουν κάθε λόγο να επιδιώκουν να περάσουν τον κάβο, ο ελληνικός λαός έχει κάθε λόγο να μην τους αφήσει. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Σε ρόλο Γκέμπελς
Αιχμή της αντίστασης για να μην περάσει το Ασφαλιστικό είναι αυτή τη στιγμή οι αγρότες, που έχουν βγάλει στο δρόμο μια εξαιρετικά αποτελεσματική «δύναμη πυρός», αν τη χρησιμοποιήσουν μέχρι το τέλος και όπως πρέπει. Μπροστά σ' αυτή την απειλή, οι Τσιπραίοι επιστρατεύουν τη λάσπη, ακολουθώντας την τακτική των προκατόχων τους.
Εκείνοι μιλούσαν για «τεμπελχανάδες» και «κρατικοδίαιτους» αγρότες, που έφαγαν τις επιδοτήσεις στα σκυλάδικα και στις «Καγιέν» και εκβιάζουν το κοινωνικό σύνολο με τα μπλόκα. Οι Τσιπραίοι, αφού απέτυχε η «επίθεση αγάπης και διαλόγου» που εξαπέλυσαν, άρχισαν τη συκοφαντία περί «ακραίων στοιχείων» που παρασύρουν και τους υπόλοιπους αγρότες. Με τα τανκς της χούντας παρομοίασε τα τρακτέρ ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας Νεφελούδης. Για ομαδικό φόβο εξαιτίας όσων τράβηξαν τα προηγούμενα χρόνια έκανε λόγο ο… ψυχαναλυτής Κατρούγκαλος. «Παράλογο και ανόητο» χαρακτήρισε ο υφυπουργός Εργασίας Πετρόπουλος το ότι «αγρότες αρνούνται να καταβάλλουν 25 ευρώ το μήνα επιπλέον ασφαλιστικές εισφορές προκειμένου να εξασφαλίσουν και αυτοί εθνική σύνταξη». Και χαρακτήρισε τους αγρότες… παρασυρμένους που «μάλλον ή δεν το ξέρουν ή οι άλλοι θα πρέπει να μας πουν πώς αντιλαμβάνονται το συμφέρον των αγροτών».
Στο ίδιο μήκος κύματος ο Τσίπρας φόρεσε τη στολή του Γκέμπελς και υποστήριξε ότι τους αγρότες «αποθεώνουν τα συστημικά Μέσα Ενημέρωσης», επειδή έχουν «την αγωνία τους να μην εκκινήσει ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες, να μην ελεγχθούν τα δάνεια που πήραν οι μεγάλες επιχειρήσεις του Τύπου» και «να μην προχωρήσει ο εξαντλητικός έλεγχος στις λίστες των μεγαλοκαταθετών του εξωτερικού, που έκαναν περιουσίες όλα αυτά τα χρόνια στις πλάτες του έλληνα φορολογούμενου»!
Αντιπερισπασμός
Η υπόθεση με τις τηλεοπτικές άδειες, ανεξάρτητα από τη σύγκρουση ανάμεσα σε παλιά και νέα «τζάκια», την ακριβή έκταση της οποίας εμείς τουλάχιστον δε γνωρίζουμε, χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή από τους Τσιπραίους και σαν αντιπερισπασμός ενάντια στις λαϊκές κινητοποιήσεις για το Ασφαλιστικό.
Οταν εξακολουθείς να βαθαίνεις τη βάρβαρη πολιτική των Μνημονίων, χρειάζεσαι έναν κατασκευασμένο εχθρό, για να δείξεις ότι τάχα έχεις αρχίσει πόλεμο με τα συμφέροντα. Οι άλλοι έβγαζαν λίστες με φοροφυγάδες. Οι Τσιπραίοι χρησιμοποιούν τις διάφορες λίστες με καταθέτες εξωτερικού και ταυτόχρονα παριστάνουν τους πολέμιους της διαπλοκής. «Μην ξεχνάτε, όμως, ότι η διαπλοκή που βάρυνε με τη σκιά της για πολλά χρόνια το πολιτικό σύστημα, την κοινωνία, την οικονομία της χώρας, βιώνει ίσως τις τελευταίες μέρες της πρωτοκαθεδρίας της, της εξουσίας της. Η διαπλοκή, λοιπόν, το επόμενο διάστημα τελειώνει» είπε ο Τσίπρας. Και συμπλήρωσε απνευστί: «Επιτίθεται σκληρά» (η διαπλοκή). Πώς επιτίθεται; Βάζοντας μπροστά τους αγρότες!
Εκείνοι που υπηρετούν τον καπιταλισμό στην πιο άγρια μορφή του έχουν το θράσος να κατηγορούν τα θύματά τους ως όργανα (ακούσια έστω) κάποιας αόριστης διαπλοκής. Η οποία διαπλοκή δεν είδαμε να τους πολεμά. Αντίθετα, έχουμε δει τα μεγαλύτερα αστικά ΜΜΕ να στηρίζουν προσωπικά τον Τσίπρα, ιδιαίτερα από τότε που υπέγραψε το τρίτο Μνημόνιο, και να τον βοηθούν να κρατηθεί στην εξουσία, επειδή δεν υπήρχε έτοιμη εναλλακτική λύση πέρα απ' αυτόν. Μήπως είναι χτύπημα στη διαπλοκή το ξαναμοίρασμα (θα δούμε με τι τρόπο θα γίνει και ποια μορφή θα πάρει τελικά) της τηλεοπτικής πίτας, όταν οι προϋποθέσεις που τίθενται για να δοθεί μια τηλεοπτική άδεια απαιτούν καπιταλιστικές επιχειρήσεις με μεγάλα κεφάλαια; Θα φύγουν, άραγε, οι διαπλεκόμενοι και θα έρθουν αγνοί και έντιμοι καπιταλιστές που θα υπηρετήσουν την αντικειμενική ενημέρωση; Σε ποιον τα πουλάνε αυτά ο Τσίπρας και η κλίκα του;
Δικομματικός τζερτζελές
Και βέβαια, ο Τσίπρας δεν παρέλειψε να εξαπολύσει μια φραστική επίθεση ενάντια στη ΝΔ, στο πλαίσιο της οικοδόμησης του νέου δικομματισμού, που αποτελεί πρώτιστο στόχο του, προκειμένου ο ΣΥΡΙΖΑ να μείνει στο παιχνίδι της εξουσίας και να μην έχει την τύχη του ΠΑΣΟΚ.
Αυτή η επίθεση, μαζί με τους δραματικούς τόνους στο φινάλε («Οι μέρες που έρχονται θα είναι δύσκολες» - «Η χώρα, όμως, έχει γυρίσει σελίδα. Θα αντέξουμε να υλοποιήσουμε την εντολή που με σαφήνεια τρεις φορές μας έδωσε ο ελληνικός λαός τον τελευταίο χρόνο») τροφοδότησε την εκλογολογία. Οχι άδικα. Αυτή η ομιλία, έτσι όπως στήθηκε μάλιστα, με τη μορφή διαγγέλματος, θύμιζε πρωθυπουργό που ετοιμάζεται να πάει σε εκλογές και προσπαθεί να συσπειρώσει το κόμμα του έναντι των υπαρκτών και ανύπαρκτων εχθρών.
Θα μπορούσε, όμως να θυμίσει και πρωθυπουργό που προσπαθεί να συσπειρώσει τον κοινοβουλευτικό του λόχο, προσμένοντας να εκτονωθεί η λαϊκή οργή στους δρόμους (ιδιαίτερα η αγροτική), για να ψηφίσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα και όλα τα υπόλοιπα που θα φαίνονται ελαφρύτερα σε σχέση μ' αυτό.
Και βέβαια, θα μπορούσε να θυμίσει πρωθυπουργό έτοιμο να το βάλει στα πόδια, παραδίδοντας τη σκυτάλη σε μια ευρύτερης κομματικής στήριξης κυβέρνηση. Γιωργάκη Παπανδρέου, δηλαδή, που κατέθεσε την πρωθυπουργία στα πόδια του Σαμαρά τον Ιούνη του 2011, στη συνέχεια μεταπείστηκε από τους βαρόνους του ΠΑΣΟΚ, για να παραδώσει οριστικά στον Παπαδήμο και στη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, το Νοέμβρη της ίδιας χρονιάς.
Το μόνο βέβαιο είναι πως για τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Στις κορυφές του πολιτικού συστήματος μπορεί να γίνουν πολλά παιχνίδια. Ολες οι λύσεις, όμως, θα έχουν μνημονιακό «άρωμα». Γι' αυτό και ο ελληνικός λαός πρέπει να ενδιαφέρεται μόνο για λύσεις που τον αφορούν. Κι αυτές δε θα του τις χαρίσει κανένας. Μπορεί να τις κερδίσει μόνο με σκληρό και ανυποχώρητο αγώνα.