Και έπονται όλοι οι άλλοι...
Και ο εν πολλοίς εξαπατημένος λαός κρατώντας τα οικονομικά βάρη σαν "Ατλαντας στην πλάτη" καλείται καθημερινά να γίνει παθητικός αποδέκτης της πολιτικής αβελτηρίας. Και σ' ένα περιβάλλον ενορχηστρωμένων επικοινωνιακών επινοημάτων, η πολιτική θρασύτητα ενσαρκωμένη και συνασπισμένη, ανταγωνιζόμενη το θράσος των ερυθρόκωλων πιθήκων, ασχημονεί σε βάρος της κοινής λογικής με λόγια ενίοτε γενναιόδωρα και έργα πενιχρότατα.
Με εμβαλωματικές απόπειρες πρόχειρων λύσεων, ακόμα και με χωλαίνουσα πρόθεση για στοιχειώδη αναζήτηση του πολιτικά και κοινωνικά εφικτού. Και βέβαια η "υπερτροφική" πολιτική κοροιδία διεμόρφωσε μια "ατροφική" κοινωνία, όπου η ένδεια αποτελεί το κύριο γνώρισμα των ευπαθών οικονομικά κοινωνικών ομάδων, που μαζί μετ ις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων και της "ποδοπατημένης" αξιοπρέπειάς τους, συγκροτούν τη συντριπτική πλειοψηφία της.
Πολίτες με ελεύθερη συνείδηση, με γνώση και επίγνωση,ενημερωμένοι και με πνεύμα φιλελεύθερο, έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με την άλογη πολιτική πρακτική, την κυβερνητική απάτη και την πολιτική αντίφαση. Ακούνε για "μεταρρυθμίσεις" και διαπιστώνουν όχι μόνο οπισθοδρομήσεις, αλλά την "τυπολατρεία", τον παλαιοκομματικό, ακραίο και στυγνό φορμαλισμό στην κυβερνητική πράξη.
Ακούνε για "ανάπτυξη" και 'επενδύσεις" και προσκρούουν σε στημένες παραστάσεις κυβερνητικών αντιδράσεων, που απλώς προσφέρονται για επικοινωνιακή εκμετάλλευση στο παρόν.
Ακούνε για το προσφυγικό πρόβλημα και τις συνέπειες του στην ελληνική κοινωνία, με την κυβέρνηση να έχει ανοίξει τον "ασκό του Αιόλου" με την αλλοπρόσαλλη πολιτική της, μη ανταποκρινόμενη στις υποχρεώσεις της, όπως απορρέουν από τις συμφωνίες που αποδέχθηκε.
Κι όταν οι άλλοι της "αντίπερας όχθης" στην Ευρώπη διαπιστώνουν την προχειρότητα και την ανικανότητα της από εδώ πλευράς, είναι βέβαιο ότι θα αντιδράσουν και αρκούντως θα εκμεταλλευτούν την κατάσταση...
Ολα κινούνται στο επίπεδο των αντιφάσεων και των προσχηματικών δικαιολογιών. Και με αυτές τις αντιφάσεις και την πολιτική ανικανότητα έρχεται σε επαφή η κοινωνία, κυρίως όμως οι εκκολαπτόμενοι νεοσσοί της, οι νέοι άνθρωποι. Και δεν είναι μεγαλύτερη προσβολή για τον πολίτη, τον πολίτη και την αυτενέργεια του πνεύματός του, για τον πολίτη και την ψυχολογική του αρτίωση, να "παρελαύνουν" μπροστά του οι παραληρητικές πολιτικές, να ευδοκιμούν οι ασαφείς πολιτικές έννοιες και να ελλείπει η πολιτική βούληση, με τους κυβερνώντες και μη να έχουν υποστεί "λουμπάγκο" από τις επικύψεις τους...
Αυτό που μας χρειάζεται ως πολίτες άμεσα είναι η συλλογή και η αυτοσυνείδηση. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να ζούμε την αυτόχθονη συμφορά μας με μοναδικό συνομιλητή την ανοχή μας