Η οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας ξεκίνησε από το Καστελλόριζο - με έναν από τους πλέον αδύναμους πρωθυπουργούς στην ιστορία της, ο οποίος ήταν κάτι περισσότερο από κατώτερος των καταστάσεων που είχε οδηγηθεί η πατρίδα μας και με δικές του ευθύνες.
Πολύ φοβόμαστε ότι, η γεωπολιτική κατάρρευση της Ελλάδας, η οποία κινδυνεύει να χάσει την εδαφική της ακεραιότητα, ξεκίνησε ήδη - επίσης από το Καστελλόριζο, με έναν πρωθυπουργό που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τον μοιραίο του 2010. Αντίθετα, τον ξεπερνάει σε πολύ μεγάλο βαθμό, όσον αφορά τη δημαγωγία και τα ψέματα - ενώ έχει στη διάθεση του μία κυβέρνηση αρκετά χαμηλότερων προσδοκιών.
Το Καστελλόριζο, το οποίοι κυριολεκτικά καταλήφθηκε εξαπίνης, αιφνιδιαστικά και απρόβλεπτα δηλαδή από 900 μετανάστες που εισέβαλλαν από την Τουρκία, κάτι που ασφαλώς δεν είναι τυχαίο για ένα νησί με μόνιμο πληθυσμό 250 ατόμων, είναι το σημαντικότερο σημείο της Ελλάδας, όσον αφορά την ΑΟΖ. Τυχόν «απώλεια» του θα σήμαινε πως η ελληνική ΑΟΖ θα γινόταν σχεδόν η μισή - μία ανυπολόγιστη καταστροφή, από πολλές διαφορετικές πλευρές.
Στα πλαίσια αυτά, παρά το ότι δεν θέλουμε να υπερβάλλουμε, ούτε να κατηγορούμε ένα νέο παιδί που είχε μεν τη θεμιτή φιλοδοξία να κυβερνήσει την Ελλάδα, αλλά δυστυχώς όχι την επάρκεια που απαιτεί μία τέτοια θέση, έχουμε την άποψη πως έχουν πλέον ξεπεραστεί τα όρια της ανοχής - αφού είναι αδιανόητο να αφήνει κανείς στο πηδάλιο ενός πλοίου που κινδυνεύει στη φουρτουνιασμένη θάλασσα, έναν καπετάνιο που απλά δεν μπορεί, όσο και να το θέλει ή/και να έχει τις καλύτερες των προθέσεων.
Άλλωστε όλοι γνωρίζουν πως ο δρόμος προς την κόλαση, ο οποίος εν προκειμένω αφορά μία ολόκληρη χώρα, είναι στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων - οι οποίες όμως δεν εγγυώνται απολύτως τίποτα.
Η αποτυχημένη διαπραγμάτευση του 2015, οι ζημίες ύψους άνω των 100 δις € που υπέστη η χώρα σε ένα μόλις έτος, οι έλεγχοι κεφαλαίων, το τρίτο μνημόνιο, το σκάνδαλο των τραπεζών και η απελπιστική διαχείριση του προσφυγικού, ήταν αρκετά δείγματα γραφής - ενώ προδιαγράφουν τα αποτελέσματα των σημερινών διαπραγματεύσεων, σε οικονομικό και εθνικό επίπεδο, πολύ καθαρά.
Ως εκ τούτου, το λιγότερο που οφείλει να κάνει ο πρωθυπουργός είναι να συνεργαστεί με τα υπόλοιπα κόμματα, πριν είναι ακόμη πολύ αργά - αφού δεν είναι σε θέση και δεν πρέπει να αναλάβει μόνος του τις ευθύνες που «εγκυμονούν» οι σημερινές, εξαιρετικά επικίνδυνες συνθήκες για την πατρίδα μας.