Γύρω στις 11 το πρωί της Τρίτης, άρχισαν να κυκλοφορούν εντονότατες φήμες ότι ο κύριος Γιάννης Μουζάλας, αν. υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, είχε παραιτηθεί. Λίγο μετά, οι πληροφορίες αυτές διαψεύσθηκαν. Μάλλον υπερβολικά έντονα, είναι η αλήθεια (που μπορεί να έχει την σημασία του), αλλά διαψεύστηκαν από το υπουργείο απευθείας.
Οφείλω να ομολογήσω ότι, μέχρι να διαψευσθεί η είδηση, τρόμαξα λίγο. Κατ' αρχήν γιατί, λαμβάνοντας όλα τα δεδομένα υπόψιν, ο κύριος Μουζάλας δεν κάνει κακή δουλειά. Πρέπει να είναι ίσως ο μοναδικός υπουργός σε αυτή την κυβέρνηση, που "μετρά" τόσο λίγα λάθη. Πιθανότατα διότι κατέχει το αντικείμενο (είναι ιδρυτικό μέλος των Γιατρών του Κόσμου και έχει δουλέψει σε άλλες 25 χώρες με παρεμφερή προβλήματα). Η κυριότερη αιτία του φόβου μου για πιθανή παραίτηση ή απομάκρυνσή του, ήταν η σκέψη ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι πιθανοί αντικαταστάτες του. Υποψήφιοι-ες θα μπορούσαν να είναι πολλοί. Με τη συντριπτική πλειοψηφία τους (τουλάχιστον όσων μπορώ να έχω υπόψιν μου) να ανήκει στην κατηγορία εκείνων που μοιράζονται τα ίδια οράματα πολιτικής με την κυρία Τασία των Λιαζομένων και Εξαερουμένων. Με απλά λόγια, ο φόβος μου ήταν μην φύγει ένας που, κουτσά-στραβά, χειρίζεται εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες και βρεθούμε με κάποιον-αν που θα μας γεμίσει με καμιά δεκαριά εκατομμύρια. Για αυτό, όσο αντικυβερνητικοί και αν αισθάνεστε, αν τυχόν ενημερωθείτε ποτέ για πραγματική παραίτηση Μουζάλα, μην βιαστείτε να χαρείτε...
Αυτή η περίπτωση όμως, δεν ήταν η μοναδική εξέλιξη στο φλέγον ζήτημα του προσφυγικού εχθές. Είχαμε περισσότερα γεγονότα, όλα σοβαρά και με βαρύνουσα σημασία.
Πρώτο απ’ όλα η κυβερνητική αντίδραση στις μονομερείς ενέργειες της Αυστρίας. Το ΥΠΕΞ προέβη σε έντονο διάβημα προς την Βιέννη. Για τη σύγκληση της διάσκεψης των χωρών "του Βαλκανικού Δρόμου" και την οριοθέτηση αριθμών για αποδεκτούς πρόσφυγες προς εγκατάσταση και δυνατότητα διελεύσεων από το έδαφός της. Προσέξτε, μια χώρα του ισχυρού πυρήνα της Ευρώπης, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της (για να το πω κόσμια) την Ελλάδα, τη Σύνοδο Κορυφής και τις αποφάσεις της και η κυβέρνηση αντιδρά με διάβημα. Όταν ο (μισοπάλαβος) Τσέχος πρόεδρος απλά είπε δυο κουβέντες παραπάνω, ανεκλήθη ο πρεσβευτής από τη χώρα. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προσωπικά θεωρώ αυτή την αντίδραση, την απόλυτη απόδειξη αλλοπρόσαλλης και ασυνεπούς εξωτερικής πολιτικής. Τόσο απλό...
Επίσης είχαμε συνάντηση του Επιτρόπου για τη μετανάστευση Δημ. Αβραμόπουλου με τον Προεδρεύοντα της Ε.Ε. για τα συναφή θέματα, Ολλανδό υπουργό Μετανάστευσης Klaas Dijkhoff. Από την οποία συνάντηση, με μια προσεκτική ανάγνωση στην τελική ανακοίνωση, "αποκαλύπτονται" πολλά. Αντί σχολίου, παραθέτω τα λόγια από τον "τοίχο" του εξαίρετου φίλου και διακεκριμένου πολιτικού αναλυτή Γιάννη Κουτσομύτη, στο Facebook:
"Αγγελτήριο θανάτου
Κοινή δήλωση από Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Ολλανδική προεδρία για το προσφυγικό, στην οποία εκφράζουν μεν την "αποφασιστικότητά" τους να επικρατήσει μια "ευρωπαϊκή προσέγγιση" στην προσφυγική κρίση, μας καλούν δε να θέσουμε "τέλος στην προσέγγιση που ευνοεί την προώθηση των προσφυγικών κυμάτων στην επόμενη χώρα".
Μας προειδοποιούν δηλαδή να σταματήσουμε να 'διευκολύνουμε' τους πρόσφυγες και τους μετανάστες να πηγαίνουν στα Σκόπια και από εκεί στην Κεντρική και τη Βόρεια Ευρώπη.
Μας λένε δηλαδή ξεκάθαρα να τους κρατάμε εδώ.
Από την άλλη βέβαια, "ανησυχούν" για την "ανθρωπιστική κρίση" που ενδέχεται να "ξεδιπλωθεί σε ορισμένες χώρες, ιδίως στην Ελλάδα".
Μας ξεγράψανε λοιπόν.
Δεν υπάρχει άλλο περιθώριο για να καταλάβουμε ότι πρέπει να εφαρμόσουμε αμεσότατα ένα επείγον σχέδιο δράσης με όλα τα δόκιμα (ή και αδόκιμα) μέσα που διαθέτει η χώρα.
Η χώρα βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο. Ξυπνήστε!"
Θεωρώ πως ο κύριος Κουτσομύτης είπε όλα όσα χρειαζόταν. Και δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο, στο συγκεκριμένο σημείο. Πέρα από την απέραντη λύπη μου για αυτόν τον λαό και αυτήν την χώρα…
Πολλοί, ίσως, αναρωτιούνται τι προσπαθώ να πω με αυτές τις αναφορές. Είναι μάλλον απλό. Θεωρώ πως είναι απαραίτητο να τονιστεί ότι, παρά τα όσα πιστεύουν πολλοί, ακόμη δεν έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τα χειρότερα. Όχι, η χώρα δεν έχει καταστραφεί, προς το παρόν. Ζει μεν την (αργή και βασανιστική) διαδικασία καταστροφής και πορεύεται προς αυτήν ολοταχώς, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμα. Θυμάστε κάποιους αφελείς, πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου, που ρωτούσαν πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα; Ε λοιπόν, φτάνει το πλήρωμα του χρόνου να πάρουν την απάντησή τους. Μαζί με όλους όσους κατοικούμε σε αυτή την όμορφη γωνιά του πλανήτη. Αλλά δεν έχει φτάσει ακόμη. Αλλά ότι θα φτάσει, μην έχετε καμία αμφιβολία. Νομίζετε π.χ. ότι τυχαία ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κύριος Γιάννης Δραγασάκης, φρόντισε να μας προειδοποιήσει εδώ και μέρες, πως θα κλείσουν τα σύνορα; Αν το νομίζετε πράγματι, ξανασκεφτείτε το...
Πέτρος Λάζος
capital.gr