ΤΑΚΗΣ ΧΑΤΖΗΣ
Η χώρα βρίσκεται μπροστά στον «πιο δύσκολο κάβο»- το γνωρίζουμε όλοι, το είπε καθαρά και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Οι αγρότες έκοψαν την Ελλάδα στα δύο (ίσως και στα τρία) για το ασφαλιστικό, από κοντά διαμαρτύρονται και απεργούν επιστήμονες και επαγγελματίες με ή χωρίς γραβάτες, η διαπραγμάτευση με τους δανειστές καθυστερεί και το προσφυγικό- μεταναστευτικό τείνει να γίνει βρόγχος. Η επάρκεια της κυβέρνησης στον χειρισμό των προαναφερόμενων (ιδιαιτέρως σημαντικών ζητημάτων) ελέγχεται. Από την αντιπολίτευση, από τους πολίτες που αντιδρούν και από τους εταίρους- ευρωπαίους και μη.
Η κυβέρνηση, δεν μπορούμε να πούμε ότι αδιαφορεί για όλα όσα προαναφέρθηκαν. Δίνει ωστόσο την εικόνα ότι περισσότερο ενδιαφέρεται για τις τηλεοπτικές άδειες και την περίφημη μάχη κατά της διαπλοκής. Προφανώς γιατί θεωρεί ότι αποτελεί προνομιακό της πεδίο. Πιθανότατα και γιατί εκτιμά ότι θα συσπειρώσει τους βουλευτές, τα στελέχη, αλλά και τους ψηφοφόρους της, οι οποίοι το τελευταίο διάστημα εμφανίζουν συμπτώματα… αφωνίας.
Να ξεκαθαρίσουμε πρώτα από όλα κάτι σημαντικό: Αν η κυβέρνηση ήθελε να βάλει κανόνες στο τηλεοπτικό τοπίο, αν ήθελε να τηρούν οι καναλάρχες τις νόμιμες υποχρεώσεις τους, αν ήθελε να βάλει τέλος στο καθεστώς με τα θαλασσοδάνεια, όλοι θα όφειλαν να είναι στο πλευρό της και οι περισσότεροι θα ήταν. Να όμως που δημιουργείται έντονα η εντύπωση ότι η κυβέρνηση στο πίσω μέρος του κεφαλιού της έχει τον έλεγχο και όχι την εξυγίανση της ενημέρωσης.
Η εντύπωση αυτή γίνεται βεβαιότητα αν στα όσα προηγήθηκαν προστεθεί η απίστευτη δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης Χριστόφορου Βερναρδάκη, ο οποίος χαρακτήρισε… παθογένεια της Δημοκρατίας την αυτονόμηση των ΜΜΕ, προσθέτοντας ότι «προφανώς χρειάζεται ρύθμιση».
Η κατάσταση σοβαρεύει περισσότερο με τη δήλωση της κυβερνητικής εκπροσώπου Όλγας Γεροβασίλη η οποία γνωστοποίησε ότι μόλις ολοκληρωθεί ο διαγωνισμός για τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες πανελλαδικής εμβέλειας η κυβέρνηση θα παρουσιάσει το σχέδιό της για να βάλει τάξη στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, τους περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς και τις ιστοσελίδες στο διαδίκτυο!
«Ρύθμιση» λοιπόν και «τάξη»! Λέξεις καθόλου εύηχες (πολιτικά) από μόνες τους. Αυτομάτως δημιουργούν δυσάρεστους συνειρμούς που παραπέμπουν σε εξίσου δυσάρεστες στιγμές της ιστορίας. Κάποιος θα κρίνει ποιες ειδήσεις θα είναι οι «καλές», οι «αληθινές» και ποιες οι «κακές», οι «ψευδείς». Και αυτός ο κάποιος δεν θα είναι ο δικαστής στον οποίο προσέφυγε οποιοσδήποτε θεωρεί ότι θίγεται, ούτε καν το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, αλλά ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός ή γενικός γραμματέας! Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου…
ΥΓ1: Σύντροφοι, κομμουνιστές δεν ήταν μόνον ο Στάλιν και ο Ζαχαριάδης, ήταν και ο Τολιάτι και ο Κύρκος.
ΥΓ2: Με την ενημέρωση και τη δημοκρατία δεν παίζουμε, γιατί ανοίγουμε κερκόπορτες.