Δεν ήξερα αν έπρεπε να γράψω αυτό το κείμενο. Αλλά γιατί να μην το κάνω; Ο κόσμος πρέπει να μάθει σιγά σιγά τι ακριβώς συμβαίνει γύρω του. Να αντιληφθεί πόσο ψεύτικο ήταν τελικά εκείνο το...αντιμνημόνιο σε ένα μεγάλο τμήμα του.
Ένα από τα πράγματα τα οποία απεχθάνομαι είναι όταν έρχεται κάποιος με ύφος χιλίων καρδιναλίων να μας υποδείξει ως φωτεινός παντογνώστης τη δική του μοναδική αλήθεια ή να μας ψέξει για κείμενο που δημοσιεύθηκε. Λες και είναι υποχρεωτικό όλοι να συμφωνούν με όλα.
Ο καθένας μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με κάτι, για αυτό υπάρχει η δυνατότητα της επιλογής με ένα Χ επάνω δεξιά στην οθονή. Επιπλέον δύναται να εκφράσει τη διαφωνία του, να συζητήσει για ένα θέμα, αρκεί να το κάνει με ένα ευγενή και όχι αλαζονικό τρόπο.
Δε θα αναφερθώ στο όνομα της περίπτωσης που θα εξιστορήσω πρώτον για να μην κάνω διαφήμιση, δεύτερον διότι πολύ φοβάμαι πως υπάρχουν πολλοί αντίστοιχοι και τρίτον για να αντιληφθούμε όλοι τι γίνεται γύρω μας.
Ο άνθρωπος αυτός έγινε πολύ γνωστός στα ηλεκτρονικά μέσα κατά τα χρόνια των πρώτων δύο μνημονίων. Δεκάδες χιλιάδες ακόλουθοι στο twitter, χιλιάδες φίλοι στο facebook, φαρμακερά άρθρα και τιτιβίσματα σε βάρος των τότε γερμανοτσολιάδων από έναν...αντιμνημονιακό.
Η τελευταία φορά που είχα νέα του ήταν πριν από ένα χρόνο όταν κατέβαινε ως υποψήφιος βουλευτής και ζήτησε κάποια βοήθεια που δεν του δώσαμε.
Τον ξανάκουσα όμως πριν λίγο καιρό για το θέμα της έλευσης του νατοϊκού στόλου στο Αιγαίο. Με ένα ύφος όπως θα μιλούσε ένας προϊστάμενος σε έναν υπάλληλό του. Κινδυνολείτε, λέτε πράγματα που δεν ισχύουν ότι παραδίδεται το Αιγαίο κτλ.
Φυσικά ο άνθρωπος διαψεύδεται πανηγυρικά. Πρώτον είναι γνωστή η ιστορία με την ονοματοδοσία των περιοχών περιπολίας όπου αντέδρασαν οι Τούρκοι στο άκουσμα των αρχαίων ελληνικών ονομάτων, και δεύτερον τα νατοϊκά πλοία πλέουν για την ώρα σε άσχετο σημείο και απλό ρόλο παρατηρητή.
Όπως είναι κατανοητό δεν του έδωσα καμία απάντηση ει μη μόνο ότι εμείς έχουμε διαφορετική άποψη και πως κατά δεύτερο δε συζητώ με αγενείς.
Αν και παραξενεύθηκα από όλο αυτό, δεν έδωσα σημασία. Ωστόσο σήμερα τον ξανάκουσα. «Μα βγάζεις άρθρο του "τάδε" που είναι ναζί χρυσαυγίτης». Προσέξτε τώρα συλλογιστική, στρεψοδικία και συκοφαντία. Του απαντώ ότι ο συγκεκριμένος μόνο τα παραπάνω δεν είναι. Πρόκειται για έναν άνθρωπο του οποίου τα κείμενα αποπνέουν αγάπη για την πατρίδα του και στηρίζονται στην Ορθόδοξη Παράδοση.
«Ναι αλλά παίζουν τα άρθρα του χρυσαυγίτικα site» ήταν η απάντηση που άρχισε να αλλάζει το αρχικό κατηγορητήριο. Εγώ πάντως τα 3-4 μεγάλα που ξέρω και του τα βάζω, εκ των οποίων με τα δύο έχω και επαφές, μόνο με κόμματα δε σχετίζονται. Το μεν ένα το έχει ένας άνθρωπος που προσπαθεί να επιβιώσει, το δε άλλο 2-3 παιδιά που κάνουν εξαιρετική δουλειά και ειδικά στο ξένο ρεπορτάζ. Επιπλέον κανείς δεν μπορεί να ορίσει ποιος θα του βάλει ένα άρθρο ή ποιος θα το αναδημοσιεύσει, κλέψει τκλ.
Άλλωστε θυμήθηκα ότι και τα δικά του κείμενα, τότε που ήταν «αντιμνημονιακός αγωνιστής» έκαναν θραύση και τα συναντούσες ακόμη και στα καθεαυτά «χρυσαυγίτικα» site.
Αλλά έτσι να έχουμε να λέμε.
Ξαναλλάζει λοιπόν το τροπάριο λέγοντας πως σε ένα σημερινό του κείμενο υπάρχει μια πρόταση που με βάση τη δική του λογική «είναι βούτυρο για του χρυσαυγίτες». Στην ουσία βέβαια ο άνθρωπος εκφράζει ένα ορατό κίνδυνο. Και συνήθως τα άρθρα που εκφράζουν θέσεις είναι για άλλους βούτυρα και για άλλους πέτρες.
Μη σας τα πολυλογώ, ψιλιάζομαι εκείνη την ώρα να ψάξω τη Διαύγεια. Επειδή γνωρίζω την επιχειρηματική του δραστηριότητα, σκέφτηκα πως αν πληκτρολογήσω το όνομά του με τη Διαύγεια ίσως να βρω κάτι.
Βρήκες; Βρήκα! Διαφορετικό ψάρι από ότι περίμενα. Φανταζόμουν ότι ίσως έβρισκα καμιά απευθείας ανάθεση αλλά τελικά τον βρήκα μετακλητό υπάλληλο στο γραφείο συγκεκριμένου υπουργού.
Έτσι εξηγούνται όλα. Και το ΝΑΤΟ που μας κάνει καλό, και οι ναζί, και οι χαζοί που βλέπαμε έναν αντιμνημονιακό αγωνιστή που έκραζε τότε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και σήμερα έχει καταπιεί τη γλώσσα του.
Απλά αλλάξαν τα πόστα. Για μια θέση μετακλητού υπαλλήλου πήγαν περίπατο οι επαναστατικές κι αποκαλυπτικές αναρτήσεις. Άλλωστε κακά τα ψέματα αλλά από τον πρώτο καιρό οι πραγματικοί ιδεολόγοι διαχωρίστηκαν με σαφή τρόπο. Ήξεραν και είχαν μυριστεί.
Με έπιασε φοβερή απογοήτευση κι έκλεισα λέγοντας ότι έχω δουλειά να κάνω για να μείνω όρθιος μιας και δεν έχω τη σιγουριά του μισθού μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει που μου πληρώνουν τα κορόιδα με τη φοροεπιδρομή της κυβέρνησης που υπηρετώ.
Αηδία. Αναγούλα. Απογοήτευση και τελικά ένα πραγματικός αληθινός ανόθευτος ναζισμός. Ένας φασισμός. Να παρενοχλείς τον άλλο με άκομψο τρόπο, να μειώνεις τη δουλειά του, να προσβάλλεις, να συκοφαντείς ανθρώπους που δε γνωρίζεις και οι οποίοι σαν κορόιδα σου πληρώνουν τον παχυλό μισθό σου.
Έπεσα θύμα φασισμού λοιπόν ή μου φαίνεται; Έπεσα αλλά αντέδρασα. Το ακόμη χειρότερο είναι ότι μπορεί να μην κατάλαβε καν τι έκανε.
Κι όλα αυτά για μια καρέκλα. Μια καρέκλα προσωρινή, μετακλητή. Θα μου πεις, μπορεί να είχε ανάγκη για δουλειά, τι να έκανε; Να σιωπούσε ενθυμούμενος τι πρέσβευε και όσο πάει.
Στην Ελλάδα που ζούμε, ένα μόνο εύχομαι για όλους. Ο Θεός να μας φυλάει, μην πάθουμε κάτι γιατί έχουμε τελειώσει και να μας προστατεύει μη τυχόν έρθει κάποια στιγμή και εκτεθούμε από μόνοι μας.