Άγγελος Στάγκος
Όσοι είναι ενθουσιασμένοι από τις λαϊκές αντιδράσεις απέναντι στη σημερινή απερίγραπτη κυβέρνηση των Συριζοανελιτών, καλά θα κάνουν να ρίξουν λίγο καιρό στο κρασί τους και να το ξανασκεφτούν, ιδιαίτερα αν ανήκουν στην μειοψηφία του 38,5% που είπε «ναι» στο περυσινό δημοψήφισμα.
Ιδιαίτερα αν είναι από αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή Ένωση –ακόμη και σε αυτή τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση με τα χίλια – μύρια προβλήματα που την κλυδωνίζουν συθέμελα – και να εκσυγχρονιστεί στοιχειωδώς, για να έχει ελπίδες επιβίωσης.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλοί από αυτούς που φωνάζουν και διαμαρτύρονται σήμερα, κυρίως οι αγρότες στο σύνολό τους, αλλά και οι ελεύθεροι επαγγελματίες και έμποροι, με επικεφαλής τους συνδικαλισταράδες τους, είναι οργισμένοι και αγανακτισμένοι με την κυβέρνηση γιατί τους παραπλάνησε, τους είπε ψέματα, τους κορόιδεψε, δημιούργησε προσδοκίες που διαψεύστηκαν και διαψεύδονται πανηγυρικά. Σωστά λοιπόν έχουν εξεγερθεί εναντίον της, αν και θα μπορούσε να πει κάποιος κακόβουλος «καλά να πάθουν», που πίστεψαν σε όλες τις γνωστές μπουρδολογίες και νόμιζαν ότι θα αρχίσει πάλι να βρέχει λεφτά, όπως τον παλιό καλό καιρό.
Τότε που το κράτος δανειζόταν και μοίραζε, μαζί βέβαια με τα λεφτά έρχονταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν μάλιστα ο κακόβουλος είναι και πολύ κακός, θα πρόσθετε ότι καλά να την πάθουν μία φορά τον Ιανουάριο του 2015, αλλά και δεύτερη τον Σεπτέμβριο, μετά το φοβερό show ανικανότητας που είχε μεσολαβήσει και τις κλειστές τράπεζες;
Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι πολλοί, πάρα πολλοί από αυτούς που κλείνουν τις εθνικές οδούς, τα λιμάνια και τα τελωνεία, και τους άλλους με τις γραβάτες στα κέντρα των πόλεων, στην πραγματικότητα δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Ασφαλώς και είναι απερίγραπτα τα σχέδια της κυβέρνησης, γιατί είναι ιδεοληπτικοί, ανίκανοι, γεμάτοι ταξική μπουρδολογία κα πονηροί μπαγαμπόντηδες, αλλά όποιος θέλει μπορεί να στοιχηματίσει ότι ακόμη και αν έλθουν σχέδια δίκαια και εξορθολογιστικά από μία καλή κυβέρνηση, τις ίδιες αντιδράσεις θα συναντήσουν.
Γιατί αυτός ο κόσμος δεν θέλει να πληρώνει, θέλει να παραμείνει το καθεστώς της ασυδοσίας που υπήρχε και υπάρχει. Οι μεν αγρότες να τα παίρνουν με κάθε τρόπο και μέθοδο (πάντα δεν έκαναν μπλόκα προσβάλλοντας βάναυσα τα δικαιώματα των άλλων, ενώ θα μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν με άλλους τρόπους; Τι θα έλεγαν να μη πωλούν τα προϊόντα τους για ένα διάστημα σε ένδειξη διαμαρτυρίας;) και να μην πληρώνουν, οι δε ελεύθεροι επαγγελματίες, αυτοαπασχολούμενοι και έμποροι να δηλώνουν πάντα κάτω από το φορολογητέο εισόδημα, όσο χαμηλό και να ‘ναι αυτό. Τα ξέρουμε, τα ζήσαμε στο παρελθόν και βλέπουμε και τώρα στην καθημερινότητά μας.
Στις διαμαρτυρίες, που επαναλαμβάνουμε ότι στόχο έχουν ουσιαστικά την συνέχιση της ασυδοσίας, κυρίαρχο ρόλο παίζει σήμερα το ΚΚΕ που προσπαθεί να ξανακερδίσει την πρωτοπορία στην ριζοσπαστική Αριστερά και βέβαια οι συνδικαλισταράδες της ΑΔΕΔΥ και δημόσιου και ημιδημόσιου τομέα. Στο μεταξύ, η φοβερή κυβέρνηση συνεχίζει τη δική της ασυναρτησία, καθυστερώντας όσο μπορεί τις ιδιωτικοποιήσεις, τιμωρώντας την επιχειρηματικότητα, απομυζώντας τη μεσαία τάξη, αποθαρρύνοντας τις επενδύσεις. Με λίγα λόγια, η χώρα συνεχίζει να βαδίζει στην κόψη του ξυραφιού γιατί αρνείται πεισματικά να αλλάξει.
Άγγελος Στάγκος