Του Γιώργου Κράλογλου
Αποφεύγουν το διάλογο γιατί έχουν καθεστωτική αντίληψη. Κόντεψε η χώρα να γίνει Κούγκι, αλλά αυτοί εκεί. Το αριστερό βιολί τους. Δάκτυλοι και κέντρα υπονομεύουν την αριστερή αναγέννηση. Η διαπλοκή. Οι καναλάρχες. Τα συμφέροντα. Όταν είδαν όμως ότι θα φύγουν νύχτα, θυμήθηκαν το διάλογο. Κατάλαβαν ότι είναι, άλλο πράγμα η δουλειά και άλλο το δούλεμα...
Δεν δουλεύουν. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημά μας. Δεν κάνουν διάλογο με καμία επιχειρηματική ή και κοινωνική ομάδα. Δεν αποφασίζουν. Δεν κινούνται έστω και σε κάποια κατεύθυνση που να τους ταιριάζει. Δεν έχουν σχέδιο για τίποτε. Τα περί ανάπτυξης είναι παραμύθια μόνο στα χαρτιά... Στην τσέπη μας δεν θα υπάρξει τίποτε. Γιατί δεν δουλεύουν για να υπάρξει...
Αν βγάλουμε στην άκρη τον Αλεξιάδη (μόνο επειδή κυνηγάει να γεμίσει τον κορβανά) δεν κάνουν (αυτοί που πρέπει να κάνουν) τίποτε άλλο. Ούτε καν συναντήσεις για να μάθουν, βρε αδερφέ, τι συμβαίνει στην οικονομία και την κοινωνία.
Κάθονται στα γραφεία τους, μέχρι το βράδυ, για να δικαιολογούν τους μισθούς αλλά (όπως έχουν μάθει από τα νιάτα τους) δεν δουλεύουν. Δεν παράγουν έργο.
Στην αγορά λένε, μεταξύ σοβαρού και αστείου: Το μεγαλύτερο ρουσφέτι που μπορεί να προσφέρει, βουλευτής ή υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ σε επιχειρηματική ομάδα ή επιχειρηματική Οργάνωση, είναι ένα ραντεβού με τον υπουργό Ενέργειας Πάνο Σκουρλέτη!!!
Ραντεβού όχι για να πουν ότι πήγαν στον υπουργό. Αλλά για συζήτηση, σε θέματα του τομέα του. Για τις ανάγκες των επιχειρήσεων. Για τις ανάγκες της οικονομίας. Για τις ανάγκες της ανάπτυξης, τέλος-τέλος, που την ευαγγελίζονται... μάλλον για τα μάτια των ιθαγενών.
Ο διάλογος είναι ανύπαρκτος. Δείτε τι συμβαίνει και τι θα συμβεί στον Πειραιά, τις επόμενες ημέρες, για την πώληση του ΟΛΠ.
Θα διαλύσουν τις επιχειρήσεις όλης της χώρας μπλοκάροντας, οι εργατοπατέρες, το λιμάνι του Πειραιά και, οι αγρότες, την Ειδομένη.
Κλείνουν τα σύνορα. Σφραγίζουν την οικονομία. Φέρνουν νέα λουκέτα. Και η κυβέρνηση, περιμένει να δουλέψει ο χρόνος σε όφελός της...
Ποιες είναι οι πρωτοβουλίες του υπουργού Ναυτιλίας σύντροφου Δρίτσα όλο αυτό τον καιρό, που ο Τσίπρας έχει συμφωνήσει με την Cosco να αγοράσει το λιμάνι;
Τίποτε για να αναστρέψει το αρνητικό κλίμα με τους εργατοπατέρες. Τίποτε ουσιαστικό για να προχωρήσει η συμφωνία που, στην φάση αυτή, περιλαμβάνει και επενδύσεις πάνω από 1 δισ. Ψευτοκουβέντες, και διγλωσσία...
Το διάστημα Ιουλίου - Οκτωβρίου 2015 το ναυτιλιακό συνάλλαγμα έφθασε μόνο τα 2,27 δισεκατομμύρια ευρώ, σημειώνοντας μείωση 50,78% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2014 που ήταν 4,62 δισ. και το πρώτο εξάμηνο αυξημένο στα 7 δισ. ευρώ!!!
Καμιά ανησυχία καμιά σκασίλα. Κανένας διάλογος Δρίτσα για το τι πρέπει να κάνουμε να ισορροπήσουμε το φαινόμενο.
Στο υπουργείο Υποδομών ποια είναι τα πεπραγμένα του συντρόφου Σπίρτζη; Η αύξηση των εισιτηρίων. Αλλά και αυτό το αρνήθηκε. Τα αύξησε ο ΦΠΑ.
Ας μας πει, ως υπουργός, ποιόν επιχειρηματικό διάλογο έχει προγραμματίσει και πάνω σε ποιο σχέδιο, συζητάει, για την οικονομία και την ανάπτυξη.
Το ίδια ζητάμε να μας πει και ο αρμόδιος για τον προγραμματισμό της ανάπτυξης υπουργός Οικονομίας Γ. Σταθάκης ο οποίος μόνο την οραματίζεται και την ψυχανεμίζεται...
Στο υπουργείο του πηγαινοέρχεται μεν ο ΣΕΒ και όλες οι βιομηχανικές Οργανώσεις, να δουν τι μπορεί να γίνει, πριν αφανισθεί και η υπόλοιπη βιομηχανία και βιοτεχνία.
Μέχρις εδώ μπράβο στο (μοναδικό ίσως) διάλογο της κυβέρνησης που (όπως μαθαίνουμε) περιορίζεται στην έκταση αρμοδιοτήτων της υφυπουργού Θ. Τζάκρη.
Στη λογική αυτή όμως πρέπει να μπει και ο εντελώς απόμακρος, από τα διαδραματιζόμενα, υπουργός Ενέργειας Π. Σκουρλέτης μήπως κάποτε συνυπάρξει αυτή η ριμάδα πολιτική ανάπτυξης με την πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος...
Αλλά αν αρχίσουν διάλογο (κατά τη λογική με τους αγρότες) όταν δούμε και άλλα βιομηχανικά κουφάρια (όπως πρόσφατα η Σόφτεξ) και όταν οι άνεργοι πνίξουν τη Βουλή... τότε δεν θα ανησυχήσει η κυβέρνηση. Ανήσυχοι θα είμαστε όλοι για την τύχη μας.
Το τρίτο μνημόνιο, η εφαρμογή του, η διαπραγμάτευση και η αξιολόγηση ασφαλώς και συνδέονται με την αιμοδοσία και το οξυγόνο της οικονομίας και (με σωστούς χειρισμούς) με την κυριαρχία του τόπου μας. Έξω όμως και πέρα από αυτά υπάρχει το αύριο της Ελλάδας. Υπάρχει η πορεία της οικονομίας. Υπάρχει η αγορά. Όλα αυτά θέλουν δουλειά. Πάρα πολλή δουλειά. Δεν ξεπερνιούνται, μόνο με το δούλεμα των ιθαγενών σύντροφοι.