Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια. Ανεξάρτητα από τα συναισθήματα και τους ευσεβείς πόθους, οι αριθμοί αποδεικνύουν ότι οι Μουσουλμάνοι αυτή τη στιγμή, αποτελούν το 10% του ευρωπαϊκού πληθυσμού ενώ ο δείκτης γονιμότητας των Μουσουλμάνων είναι αυξημένος σε σχέση με αυτόν των μη-Μουσουλμάνων.
Είναι γεγονός ότι αυτή η πραγματικότητα με την παράλληλη πολιτική των ανοικτών συνόρων και την ανεξέλεγκτη εισδοχή οικονομικών μεταναστών και προσφύγων θα δημιουργήσει μια δυστοπία σε λίγα χρόνια στην Ευρώπη. Ήδη ευρωπαϊκές περιοχές θυμίζουν την Βαγδάτη και την Καμπούλ, ισλαμικά κέντρα ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια και υποστηρικτές του ισλαμικού νόμου (σαρία) απειλούν όσους δεν τον αποδέχονται.
Οι Ευρωπαίοι συνεχίζουν να αγνοούν την πραγματικότητα και να μην αντιλαμβάνονται ότι το Ισλάμ είναι μια εντελώς διαφορετική θρησκεία σε σχέση με τον Χριστιανισμό. Προφανώς η πλειοψηφία των ευρωπαίων νομίζει ότι το Ισλάμ είμαι μια μονοθεϊστική θρησκεία, παρόμοια με τον Χριστιανισμό και ότι οι λεγόμενοι τζιχαντιστές δεν είναι τίποτε άλλο παρά παρανοϊκοί φανατικοί, οι οποίοι δεν έχουν καμία σχέση με το πραγματικό Ισλάμ, το οποίο προωθεί την ειρήνη.
Δυστυχώς για τους ευρωπαίους ηγέτες αλλά και όλους εμάς, αυτή η οπτική είναι εντελώς λανθασμένη. Ουσιαστικά είναι μια οπτική, η οποία βασίζεται στο δόγμα της πολιτικής ορθότητας και στην ισοπεδωτική ισότητα των πάντων, η οποία προωθείται εδώ και χρόνια από κάθε λογής φιλελεύθερους και αριστερούς, οι οποίοι αρνούνται να δουν την πραγματικότητα και να την εξετάσουν με βάση την εμπειρία αλλά και την λογική.
Σε αντίθεση με τον δυτικό άνθρωπο, ο οποίος θεωρεί γενικά την πίστη ως μια προσωπική υπόθεση, ο Μουσουλμάνος κατηχείται από την νηπιακή ηλικία, έμμεσα αλλά ισχυρότατα, με την ιδέα ότι όλοι πρέπει να συμβαδίζουν με τους ισλαμικούς κανόνες συμπεριφοράς, διά της βίας αν είναι αναγκαίο. Οι Μουσουλμάνοι, παίρνοντας σαν παράδειγμα πρώτα και κύρια τον βίο και τις πράξεις του ιδρυτή της θρησκείας τους, Μωάμεθ, υποσυνείδητα ακολουθούν την πρακτική της επιβολής της σιωπής, σε όποιον του ασκεί, οποιουδήποτε είδους κριτική.
Τα επόμενα παραδείγματα, τα οποία θα παραθέσω είναι χαρακτηριστικά της ισλαμικής πίστης, τα οποία δεν πρόκειται για αποκυήματα κάποιας νοσηρής φαντασίας αλλά στηρίζονται στο ιερό βιβλίο των Μουσουλμάνων, το Κοράνι. Στην Τουρκία, μια Μουσουλμανική χώρα κατά 99.8%, το φαινόμενο, το οποίο περιγράφτηκε παραπάνω λέγεται ¨πίεση της γειτονιάς¨, πρόκειται για την έννοια ότι δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι όπως θέλεις, ακόμη κι αν η συμπεριφορά σου δεν συγκρούεται καθόλου με τη ζωή του γείτονα σου. Αν δουν ότι αγοράζεις οινοπνευματώδη ποτά ή χοιρινό, σε βάζουν στο στόχαστρο. Περιττό να ισχυριστείς ότι το χοιρινό είναι πιο υγιεινό από το αρνίσιο κρέας που καταναλώνουν εκείνοι, και ότι η μετρημένη κατανάλωση π.χ. κρασιού μπορεί να έχει και ευεργετικά αποτελέσματα στην υγεία. Δεν είναι θέμα υγείας, είναι θέμα θρησκείας. (Κοράνι 2:173, 2:219, 5:3, 5:90-91)
«Σας απαγόρευσε μόνο τα ψόφια ζώα, το χυτό αίμα, το κρέας του χοίρου, και κάθε άλλο στο οποίο επικλήθηκε άλλο όνομα εκτός του Αλλάχ»
«Σε ρωτάνε για το κρασί και τη χαρτοπαιξία. Απάντησε: ¨Και τα δύο, για τον άνθρωπο, είναι πολύ βλαβερά, αλλά κι ωφέλιμα. Η βλάβη όμως είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη απ’ την ωφελεία»
«Σας απαγορεύεται (για τροφή) το ψόφιο κρέας, το αίμα, το χοιρινό κρέας, καθώς και εκείνο για το οποίο επικαλέσθηκαν –(κατά τη σφαγή) –το όνομα άλλου αντί του Αλλάχ, εκείνο που σκοτώθηκε με πνίξιμο, ή με βίαιο κτύπημα, ή με καταγκρεμισμό, ή που χτυπήθηκε στο κεφάλι μέχρι θανάτου»
«Ω! Εσείς που πιστέψατε! Τα οινοπνευματώδη ποτά κι η χαρτοπαιξία η αφιέρωση στ’ αγάλματα (είδωλα) κι η κλήρωση με βέλη, είναι σιχαμερά έργα του Σατανά, να τ’ αποφεύγετε με απέχθεια, για να ελπίζετε στην επιτυχία»
Φυσικά αυτό συμβαίνει σε μια χώρα όπως η Τουρκία, η οποία θεωρείται και πιθανότατα είναι η πιο προοδευτική απ’ όλες τις ισλαμικές χώρες. Στην Τουρκία όλα αυτά βρίσκονται στο επίπεδο της κοινωνικής προσδοκίας, σε άλλες όμως μουσουλμανικές χώρες είναι διαταγές και νόμοι, μέρος του ισλαμικού νόμου (σαρία). Σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο λοιπόν, οι αποστάτες τιμωρούνται με θάνατο. Στον δυτικό κόσμο, μπορείς να είσαι άθεος, αγνωστικιστής, βουδιστής, χριστιανός ή ότι άλλο θες. Αυτές οι κατακτήσεις του διαφωτισμού και της ελευθερίας είναι πλέον αυτονόητες στον δυτικό κόσμο. Στις χώρες όμως, που η πλειοψηφία αποτελείται από μουσουλμάνους δεν συμβαίνει το ίδιο.
Για του λόγου το αληθές, τον Μάρτιο του 2006 ένας Αφγανός, ο Αμπντούλ Ραχμάν, καταδικάστηκε με τη θανατική ποινή επειδή αλλαξοπίστησε και αποφάσισε να γίνει Χριστιανός. Ο εν λόγω άνθρωπος εργαζόταν σε μια διεθνή χριστιανική οργάνωση, η οποία βοηθούσε Αφγανούς μετανάστες στο Πακιστάν αλλά έκανε το λάθος να ασπαστεί τον Χριστιανισμό. Οι ίδιοι οι συγγενείς του τον κατέδωσαν στις αρχές, οι οποίες τον συνέλαβαν. Ο Αμπντούλ Ραχμάν ήταν τυχερός όμως, επειδή φυγαδεύτηκε και έσωσε την ζωή του. Άλλοι όμως, δυστυχώς, δεν είχαν αυτή την τύχη.
Μια κοπέλα δεκαέξι χρονών από το Σουδάν, η Σίλβα Κασίφ, μαστιγώθηκε με πενήντα βουρδουλιές επειδή φορούσε ένα φουστάνι που για τα ισλαμικά δεδομένα παραήταν κοντό (της έφτανε μέχρι το γόνατο). Καθώς περπατούσε μόνη της στην πρωτεύουσα του Σουδάν, την συνέλαβαν χωρίς να το γνωρίζει η οικογένεια της. Στο δικαστήριο μετά από μια σύντομη διαδικασία καταδικάστηκε και της επιβλήθηκε η ποινή της μαστίγωσης.
Τον Φεβρουάριο του 2006 ένας καθολικός ιερέας, ο Αντρέας Σαντόρο δολοφονήθηκε στην εκκλησία του στην Τραπεζούντα της Τουρκίας, από έναν δεκαεξάχρονο φανατικό μουσουλμάνο. Η μητέρα του Μουσουλμάνου τον δικαιολόγησε, δηλώνοντας ότι η πράξη του γιου της έγινε στο όνομα του Αλλάχ και ήταν δώρο προς την πολιτεία και το έθνος.
Μπορούν να αναφερθούν και άλλα παραδείγματα. Είναι πάμπολλα. Αναρωτιέμαι όμως αν είναι δίκαιο αυτό το πράγμα που ζητούν οι Μουσουλμάνοι απ’ τους πιστούς των άλλων θρησκειών. Οι Μουσουλμάνοι θέλουν όλοι οι άλλοι να συμπεριφέρονται όπως εκείνοι και όταν δεν συμπεριφέρονται οι άλλοι όπως εκείνοι τότε τους αντιμετωπίζουν με δυσαρέσκεια και αγανάκτηση, η οποία δεν απέχει πολύ απ’ τη βία.
Στις περισσότερες άλλες θρησκείες το τι πιστεύει ο άλλος είναι προσωπική υπόθεση. Στο Ισλάμ όμως δεν επιτρέπεται να σκέφτεσαι διαφορετικά. Πρέπει να σκέφτεσαι σαν μουσουλμάνος αλλιώς θα υποστείς τις συνέπειες του ισλαμικού νόμου ή στην καλύτερη περίπτωση θα σου ασκηθεί κοινωνική πίεση. Δεν υπάρχει ανοχή στην ισλαμική νοοτροπία, αυτοί οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν περί ανεκτικότητας και να είστε σίγουροι, πως όταν εγκατασταθούν εδώ με τις οικογένειες τους, βρουν δουλειές και αρχίσουν να γεννούν και να διδάσκουν στα παιδιά τους το Ισλάμ δεν θα διστάσουν να κάνουν ακριβώς τα ίδια.
Ασφαλώς ορισμένοι νομίζουν ότι η τάση των Μουσουλμάνων να καταναγκάζουν τους άλλους να υπακούν στους δικούς τους κανόνες και νόμους είναι ένα χαρακτηριστικό των φανατικών Μουσουλμάνων, το οποίο μάλιστα θα εξαφανιστεί ως διά μαγείας μόλις οι Μουσουλμάνοι κατοικήσουν στη Δύση. Πιθανότατα αυτό πιστεύουν μέχρι τώρα πολλοί φιλήσυχοι δυτικό-ευρωπαίοι (δυστυχώς και πολλοί ηγέτες), οι οποίοι δεν έχουν τις αναγκαίες γνώσεις για να αντιληφθούν τι σημαίνει Ισλάμ και τι γράφει το Κοράνι.
Η τάση για αποστολή και καταναγκαστικό εξισλαμισμό είναι μια εντολή, η οποία δόθηκε από τον Αλλάχ. Στο Κοράνι ο Αλλάχ δηλώνει ρητά ότι οι Μουσουλμάνοι πρέπει να προσηλυτίσουν ολόκληρο τον κόσμο στο Ισλάμ διά της βίας, ούτως ώστε το Ισλάμ να καταστεί η μοναδική θρησκεία στη γη.
Κοράνι, 2:193 «Και πολεμήστε-τους [τους μη Μουσουλμάνους] μέχρις ότου δεν υπάρχει πια διωγμός, και η θρησκεία να είναι πια μόνο για τον Αλλάχ.»
Και αργότερα: Κοράνι, 8:39 «Και πολεμήστε-τους μέχρι να μην υπάρχει πια αντίσταση ή καταπίεση, και να επικρατεί δικαιοσύνη και πίστη στον Αλλάχ παντού και πάντα· αλλά αν σταματήσουν, πράγματι ο Αλλάχ βλέπει όλα αυτά που κάνουν.»
Στο ιερό Ισλαμικό κείμενο του αλ-Ταμπαρί (9:69) διαβάζουμε:
«Εμείς [οι Άραβες] πολεμούμε τους ανθρώπους μέχρι να πιστέψουν στον Αλλάχ. Όποιος πιστέψει στον Αλλάχ και στον Απόστολό του [τον Μωάμεθ] έχει προστατέψει τη ζωή-του και το βιος-του από μας. Όσο για όποιον δεν πιστεύει, θα τον πολεμούμε για πάντα για τον Σκοπό του Αλλάχ. Ο θάνατός του έχει μικρή σημασία για μας.»
Στο επόμενο κείμενο της σειράς θα συνεχίσω τη διαλεύκανση και την αποκάλυψη διαφόρων χαρακτηριστικών του Ισλάμ και θα επεκτείνω τους συλλογισμούς μου σχετικά με την μοίρα του Δυτικού κόσμου αν συνεχίζει να αποδέχεται απρόσκοπτα και χωρίς κανέναν όρο αυτούς τους ανθρώπους. Θέλω επίσης να δηλώσω πως το παρόν άρθρο δεν έχει σχέση με τον ρατσισμό. Το Ισλάμ δεν είναι φυλή, είναι θρησκεία. Η μισαλλοδοξία και ο ρατσισμός υπάρχουν και είναι δεινά, στα οποία όλοι οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι πρέπει να αντιταχθούν. Όπως όλες όμως οι θρησκείες το Ισλάμ είναι ένα σύστημα ιδεών και πρακτικών και είναι προφανές ότι πολλά δόγματα και πρακτικές του αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για κάθε πολιτισμένη κοινωνία.
politicaldoubts.com