Το χρηματιστήριο καταποντίζεται, η ανεπιτυχής διαχείριση του προσφυγικού προβλήματος γεννά εστίες έντασης σε κάθε περιοχή που προγραμματίζονται hot spots, οι αγρότες είναι έτοιμοι να αποκλείσουν την Αθήνα, η χώρα μπαίνει και πάλι στον κυκεώνα της αξιολόγησης και ο Αλέξης Τσίπρας κοιτάζει χαλιά σαν άλλη Μοιραράκη στο μακρινό Ιράν.
Την ίδια ώρα οι εξουσιοδοτημένοι για την διαπραγμάτευση με τους Θεσμούς παίζουν και πάλι το ίδιο έργο. Πηγαινοέρχονται στο «Χίλτον» με τις φαεινές τους ιδέες προσποιούμενοι ότι διαπραγματεύονται σκληρά και, όπως ήταν αναμενόμενο, το κουαρτέτο τις πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων και τους ζήτησε να επανέλθουν με σοβαρές προτάσεις την επόμενη φορά, γιατί διαφορετικά να ξεχάσουν την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, τις επόμενες δόσεις, τη ρύθμιση του χρέους. Δεν ξέρουμε που θα καταλήξει και πάλι αυτό το νέο chicken game, αλλά υποψιαζόμαστε βασίμως ότι αυτό που βλέπουμε και θα δούμε όλο το επόμενο διάστημα θα είναι μια τραγική επανάληψη των περσινών.
Και ο πρωθυπουργός της χώρας, κάθεται πάνω στο δικό του “χαλί του ύπνου” ενώ το χάλι της Ελλάδος μεγαλώνει. Διαμορφώνεται πάλι στον ορίζοντα ένα εξαιρετικά αβέβαιο και γκρίζο σκηνικό, αυτή τη φορά με ένα επιπλέον στοιχείο που δημιουργεί νέες παραμέτρους, την αφόρητη πίεση που δεχόμαστε από το Προσφυγικό. Η ειδοποιός διαφορά από πέρυσι για την κυβέρνηση είναι ότι έχει πλέον εξαντλήσει όλα της τα όπλα, δεν έχει την κοινή γνώμη με το μέρος της, μια που οι ιστορίες για σκληρές διαπραγματεύσεις και έντιμους συμβιβασμούς κατέληξαν σε δράματα.
Και ο Αλέξης Τσίπρας, ο πιο ανίκανος και οκνηρός Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης, ως άλλος Βούδας της Κυψέλης αυτή τη φορά, έχει βυθιστεί στην καρέκλα της εξουσίας, φτιάχνοντας νέο κρατικό κομματικό στρατό (χωρίς μάλιστα τα απαιτούμενα προσόντα) και καταστρέφοντας ό,τι έχει απομείνει σε αυτή τη χώρα. Το έλλειμμα αξιοπιστίας της χώρας προς τους εταίρους μεγαλώνει παράλληλα και αναλογικά με το έλλειμμα εμπιστοσύνης της κυβέρνησης προς την κοινωνία.
Το ζήτημα παραμένει ακόμη εάν ο Αλέξης Τσίπρας θα μείνει προσκολλημένος στο μέλι της εξουσίας και θα κυβερνήσει μέχρι τέλους και πάση θυσία μέχρι να πέσει ή θα αποδράσει, καίγοντας όμως πρώτα τις τελευταίες “γέφυρες” αυτής της χώρας;