Ρίξτε αίμα στην αρένα να χαρεί ο λαός, θα μπορούσε να είναι το σύνθημα των ημερών και των επιχειρήσεων αρετής ώστε η κοινωνία αποχαυνωμένη να μην αντιδρά στην κατάσχεση / δέσμευση των λογαριασμών της, των σπιτιών της, του Αιγαίου κ.ο.κ.
Το είχαμε σημειώσει και με τη λίστα Λαγκάρντ. Είναι άδικο και λαϊκίστικο να στιγματίζονται a priori όσοι φυγάδευσαν χρήματα στο εξωτερικό. Το να διατηρεί κάποιος λογαριασμό στην Ελβετία, την Κύπρο, το Λιχτενστάιν ή οπουδήποτε αλλού από πότε είναι μεμπτό και παράνομο; Το ζητούμενο είναι αν τα ποσά αποκτήθηκαν νόμιμα και έχουν δηλωθεί στις εκάστοτε φορολογικές δηλώσεις.
Ως εκ τούτου είναι άτοπο να διασύρονται άνθρωποι ως απατεώνες γιατί έστειλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Ηλίθιοι ήταν να τα αφήσουν εδώ; Κι εμείς όλοι αν είχαμε θα τα αφήναμε; Κι εν τέλει δικαιώθηκαν ή όχι από τις εξελίξεις;
Προσωπικά την κ. Στάη που αν όχι διασύρθηκε, τουλάχιστον εξετέθη επικίνδυνα με την αποκάλυψη της περιουσιακής της κατάστασης, τη θυμάμαι από το προνήπιο να είναι στην τηλεόραση. Όντας στον αφρό των ΜΜΕ, αλίμονο αν δεν είχε κάνει περιουσία. Ωστόσο τώρα με τη δημοσιοποίηση σημαντικών λεπτομερειών πολύ φοβάμαι ότι στοχοποιείται η ίδια και στενά της πρόσωπα.
Άραγε καταλαβαίνουν ορισμένοι τους κινδύνους στους οποίους εκθέτουν κάποιους ανθρώπους δημοσιεύοντας νούμερα με πολλαπλά μηδενικά;
Η κ. Στάη ίσως θα έπρεπε να εγκληθεί αυστηρά από την κοινωνία όχι γιατί έλαβε τα μέτρα της μη εμπιστευόμενη αυτό που αποκαλούμε σύγχρονη Ελλάδα αλλά επειδή είναι πολύ πιθανό να αναλογεί και σε αυτή ένα μερίδιο ευθύνης από την ενοχή των ΜΜΕ για το σημείο που οδηγηθήκαμε ως διαχρονική διαμορφώτρια της κοινής γνώμης.
Ωστόσο, έκανε τη δουλειά της, θα μπορούσε να πει κανείς. Εμείς όμως; Τι κάναμε;