...Εχουν την "πολυτέλεια" οι αβούλευτοι της Βουλής να ψηφίζουν όχι ό,τι υπαγορεύει το καθήκον τους και η συνείδησή τους, αλλά ό,τι επιβάλλει το κομματικό συμφέρον ή ό,τι εξυπηρετεί συγκροτημένα συμφέροντα, που υποθάλπουν την αθλιότητα της πολιτικής υποκρισίας.
Ψηφίστηκε και η τροπολογία για τις τηλεοπτικές άδειες με την προσχηματική πάντα δικαιολογία ότι θα βάλει "τάξη" στο θολό τηλεοπτικό τοπίο , όπως οσονούπω θα υπερψηφιστεί και το επίμαχο νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, με τις όποιες ενστάσεις και εντάσεις να ολισθαίνουν στην καταπακτή της λήθης...
Και θέτω στον εαυτό μου το "βέβηλο" για τους ανερμάτιστους της πολιτικής ερώτημα: Σε τι μπορεί να ενδιαφέρουν την κοινωνική αγωνία οι κομματικές μεθοδεύσεις και οι πολιτικές προθέσεις;
Σαν τι απομένει για την κοινωνική προσδοκία;
Οπου κι αν στρέψει κανείς το βλέμμα του, προσκρούει σε αγωνίες, ρακένδυτες προσδοκίες, μιζέρια και απογοήτευση, τόσα και τόσα κοινωνικά γκρεμίσματα. Ολα μαζί σωρευμένα ταλαιπωρούν την "καθαρή" συνείδηση των σκεπτόμενων πολιτών.
Η ισοπεδωτική κυβερνητική επιβολή, με αριστερό μάλιστα προσωπείο, προσπαθεί να περάσει τον οδοστρωτήρα της επάνω από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των πολιτών, των ελεύθερων ψυχών, καθώς ζητεί τη διαρκή κατάφαση στην ανήθικη επιταγή της δουλικής πειθαρχίας στη δύναμη των συμφερόντων. Και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για να θυμηθώ τον Ροΐδη, είναι συντεθειμένη από τα νοσηρά στοιχεία της παρακμής σ' όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής ζωής και ενεργεί σαν ανασταλτική δύναμη σε κάθε "σκίρτημα" της ελληνικής ψυχής.
Η στάση τούτη της εξουσίας, τωρινής και προηγούμενης, με την όποια "φυσιογνωμία" της είναι καθαρή άμβλωση του ελληνικού πνεύματος και προδοσία.
Ναι, προδοσία!
Μέρα με τη μέρα ακρωτηριάζεται η εθνική αξιοπρέπεια. Μέρα με τη μέρα οι εκφραστές της πολιτικής ανικανότητας, μεγαλόσχημοι μεταπράτες των ελπίδων του λαού, δεν διστάζουν να συνδιαλέγονται με τα συμφέροντα και να εκχωρούν την εθνική κυριαρχία, ανάλογα με τη συγκυρία. Μέρα με τη μέρα η κυριαρχία της μαζικής επιβολής οδηγεί τους πολίτες και τις ελεύθερες συνειδήσεις ακόμη να ενταχθούν σε μια τεράστια φάλαγγα άβουλων και φοβισμένων, καθορίζοντας έτσι το εύρος, τις κλίσεις και τις ιδέες της κοινωνίας.
Κάθε μέρα υφαίνεται το δράμα της μεγάλης ελληνικής περιπέτειας. Με την Ελλάδα να έχει μετατραπεί σε αποικία. Με την κοινωνία να έχει υποστεί διαβρωτική αλλοίωση. Δεν γνωρίζω πότε θα το συνειδητοποιήσουμε. Προς το παρόν ζούμε ως μέλη μιας βαθιά δοκιμαζόμενης κοινωνίας τον εξευτελισμό και την καταρράκωση της ζωής μας.
Ζούμε τη μετατόπιση των αξιών με την παγερή αδιαφορία του αναχωρητή. Κι ας περνάει καθημερινά από τη ρυτίδα της περίσκεψης το αυλάκι της αδυσώπητης καθημερινότητας των πολλών και των δεινοπαθούντων...