ΤΟ
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ
ΜΕ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΥΣ
ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ
Δημιουργία
κέντρων κράτησης σε όλες τις χώρες της
Ε.Ε.
Γράφει
ο
Νίκος
Αναγνωστάτος
Το
μεταναστευτικό εξελίχθηκε σε
μείζον πολιτικό και κοινωνικό πρόβλημα
τόσο
της Ελλάδας όσο και της Ευρώπης. Όλοι
ψάχνουν για λύση, ακόμη και η Τασία που
δημιούργησε το πρόβλημα και όσο ψάχνουν,
τόσο το τσουνάμι των μεταναστών
μας πνίγει, ως ένας βρόγχος που μας
περισφίγγει σιγά σιγά στο λαιμό και
ζητάμε ευθύνες σε άλλους από αυτούς που
ανήκουν. Αλήθεια δεν το αντιλαμβάνονται
ή προσποιούνται; Καλά εμείς, αλλά οι
ευρωπαίοι εταίροι τι κάνουν εκτός από
το να μας πιέζουν για τα hot
points,
τα οποία είναι απλά ημίμετρα, στην
καλύτερη περίπτωση, χωρίς ουσιαστικό
αποτέλεσμα; Η ευφυέστατη και ικανότατη
κ.Μέρκελ να παρακαλάει την Τουρκία να
μας λύσει το πρόβλημα, είναι όχι μόνο
απαράδεκτο αλλά καταντά και ηλίθιο,
γνωρίζοντας την αναξιοπιστία και τον
καιροσκοπισμό των Τούρκων.
Η
εμπλοκή του ΝΑΤΟ από
την Τουρκία ως δήθεν λύση, είναι το
αποκορύφωμα, αφ’ ενός της, έτσι κι
αλλιώς, λανθασμένης προσέγγισης του
θέματος από την κ.Μέρκελ, και εφ΄ ετέρου
του αδιεξόδου, στο οποίο έχει περιέλθει
στην υπόθεση της Συρίας η Τουρκία,
κατάσταση η οποία είναι χαμένη, εξ ου
και το «δήθεν». Για το λόγο τούτο εμείς
οφείλουμε να επιστρατεύσουμε όλη μας
την ψυχραιμία, περίσκεψη και διορατικότητα,
έτσι ώστε να μην παρασυρθούμε στις
τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο, όπου
η Τουρκία θα προσπαθήσει να επιδείξει
παλικαρισμούς για εσωτερική κατανάλωση,
χωρίς να παραλείψουμε τους αναγκαίους
διπλωματικούς μας ελιγμούς, για να
επωφεληθούμε από τις νευρικές αυτές
κινήσεις της γείτονος. Ας φανούμε μια
φορά μυαλωμένοι, αλλά και επιμελώς
γενναίοι, για να μην μας θεωρούν πάντοτε
δεδομένους.
Το
πρόβλημα των μεταναστών,
μπορούμε και πρέπει να το λύσουμε μόνοι
μας ως κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με
δραστικά μέτρα και χωρίς ανώφελους
μέχρι και επικίνδυνους συναισθηματισμούς.
Η
λύση βρίσκεται με τη δημιουργία κέντρων
κράτησης σε όλες τις χώρες της Ε.Ε., όπου
θα οδηγούνται όλοι οι άνευ αδείας
εισερχόμενοι με οιονδήποτε τρόπο στη
κάθε χώρα,
καθώς
και όποιος συλληφθεί ως παράνομος, μέσα
στη
χώρα.
Από τούτο εδώ το βήμα, έχω κατ’ επανάληψη
τονίσει, ότι το μέγα λάθος ήταν η κατάργηση
των κέντρων κράτησης και το … καλωσόρισμα
των μεταναστών, μετά βαϊων και
κλάδων, για δήθεν ανθρωπιστικούς λόγους.
Είναι βέβαιο ότι όλοι αυτοί οι λάθρα
εισερχόμενοι στη χώρα μας, είναι
απελπισμένοι και χρήζουν βοήθειας και
συμπαράστασης. Το ερώτημα όμως που
προκύπτει είναι αν είμαστε εμείς σε
θέση να περιθάλψουμε όλα αυτά τα
εκατομμύρια των δεινοπαθούντων, χωρίς
τις δυσμενέστατες συνέπειες τις οποίες
ζούμε ήδη. Πιστεύω ότι κανείς δεν θα
μπορέσει να το ισχυριστεί, ιδιαίτερα
όταν Έλληνες, μέσα στη χώρα μας, έχουν
παρόμοιες ανάγκες και ίσως μεγαλύτερες
σε ορισμένες περιπτώσεις. Ούτε κανείς
μπορεί να ισχυριστεί ότι σε όλη την
πολιτισμένη Ευρώπη είναι απάνθρωποι
και άπονοι. Χωρίς
να μπορούμε να παραβλέψουμε τους
κινδύνους που εγκυμονεί η saria,
οι διατάξεις του κορανίου, όπου όλοι
τους υποχρεούνται να επιβάλουν όπου
βρεθούν,
όπως όλοι καλά γνωρίζουμε! Πλούσιες και
ομόθρησκες τους χώρες στον Κόλπο, θα
μπορούσαν να τους φανούν χρήσιμοι, ακόμη
και να κτίσουν ολόκληρες πόλεις στους
απέραντους χώρους που διαθέτουν.
Όλοι
οι λάθρα εισερχόμενοι είναι μετανάστες και να μη διστάζουμε
να εκφέρουμε την άριστη αυτή ελληνική
λέξη, θύμα και αυτή της αριστερής
ηγεμονίας, συμπεριλαμβανομένων και των
προσφύγων, οι οποίοι σε επόμενο στάδιο,
ίσως τους οφείλεται ευμενέστερη
συμπεριφορά. Πρόσφυγες εννοούμε αυτούς
που να αναγκάζονται
φύγουν
από τη χώρα τους λόγω του πολέμου που
επικρατεί εκεί και οι οποίοι, συγχωρήστε
μου την αναφορά, που δεν επιθυμούν να
πάρουν μέρος για να λήξει. Σε κάθε
περίπτωση οι πρόσφυγες αυτοί πρέπει να
θέλουν να επιστρέψουν στη χώρα τους
μόλις λήξει ο πόλεμος. Εν όψει του ότι,
όπως πιστεύω, δεν θα αργήσει να λήξει
αυτός ο πόλεμος στη Συρία, που δημιούργησε
στο μεγάλο του μέρος το πρόβλημα, οι
πρόσφυγες αυτοί, όταν επιβεβαιωθεί, θα
μπορούσαν να κρατούνται και αυτοί σε
χωριστούς χώρους, όπου θα τους παρέχονται
όλες οι ευκολίες και οι ανάγκες τους,
με καλοπέραση και με κάθε άνεση, μέχρι
να έρθει η ώρα να επιστραφούν στη χώρα
τους. Κανείς
ελεύθερος, αν η χώρα δεν το επιθυμεί!
Να
δημιουργηθούν λοιπόν δύο κατηγορίες
κέντρα κράτησης σε κάθε χώρα της Ε.Ε.,
είναι η πρότασή μου, όπου θα κρατούνται
οι πρόσφυγες στη μία κατηγορία και οι
υπόλοιποι μετανάστες στην άλλη,
με σκοπό οι μεν πρώτοι να περιθάλπονται
μέχρι να λήξει ο πόλεμος στη χώρα τους,
όπου και θα επιστρέψουν και οι δεύτεροι
να κρατούνται μέχρι να επαναπατριστούν
σε σύντομο χρόνο, όπου ασφαλώς θα τους
παρέχονται οι στοιχειώδεις ανθρώπινες
ανάγκες τους, χωρίς πολυτέλειες βέβαια.
Ασφαλώς τα κέντρα αυτά θα είναι κλειστά,
έτσι ώστε όχι μόνο να μη δημιουργούν
προβλήματα στην τοπική κοινωνία, αλλά
και κυρίως, όταν αυτό γίνει γνωστό και
τούτο θα γίνει αστραπιαία γνωστό, θα
μειωθούν δραστικά οι ροές, μέχρι και
του 95% τολμώ να προβλέψω, διότι καμία
έγκυος ή και μη γυναίκα θα διακινδυνεύσει
για να κρατηθεί μόλις φθάσει στην Ελλάδα,
ούτε βέβαια μικρά παιδιά θα πνίγονται
αφού δεν θα συμπεριλαμβάνονται στους
λίγους τολμηρούς, που θα διακινδυνεύσουν
να μην συλληφθούν.
Τις
δαπάνες δημιουργίας και συντήρησης
αυτών
των κέντρων κράτησης, ασφαλώς θα καλύψει
με μεγάλη ευχαρίστηση πιστεύω, η Ε.Ε.,
δαπάνες οι οποίες θα βαίνουν συνεχώς
μειούμενες, όπως και τα κέντρα κράτησης
θα κλείνουν με τη μείωση των ροών, δαπάνες
οι οποίες σε κάθε περίπτωση θα είναι
μικρότερες από αυτές που είναι διατεθειμένη
η Ε.Ε. να καταβάλει στην Τουρκία και δη
με αμφίβολα αποτελέσματα.
Η λύση
αυτή θα πρέπει να αποφασιστεί
στην επόμενη σύγκληση της ολομέλειας
της Ε.Ε. και είναι πλέον ή βέβαιο ότι θα
τύχει ενθουσιώδους αποδοχής όλων των
κρατών μελών και ιδιαίτερα τα «σκληρά»
εκείνα κράτη που φράζουν τα σύνορά τους.
Η απλή και εύκολη αυτή λύση, ως άλλο αυγό
του Κολόμπου, αντιμετωπίζει κάθε πρόβλημα
που αναφύεται, χωρίς να χρειάζεται
κλείσιμο συνόρων και χωρίς να αποκλείει
την θέληση κάποιου κράτους να τους
δεχθεί ελεύθερους.