Μπορεί η Γερμανία να κουνάει το δάχτυλο στην Ελλάδα για το χρέος της και να συνιστά θεραπεία σκληρής λιτότητας, αλλά έχει και ο καιρός γυρίσματα και η σκιά του χρέους πλανάται πια απειλητικά και πάνω από την χώρα - υπερδύναμη της Ευρώπης.
Έκθεση του υπουργείου Οικονομικών προειδοποιεί ότι, λόγω δημογραφικών εξελίξεων, το χρέος της Γερμανίας θα μπορούσε να πλησιάσει το 220% του ΑΕΠ μέχρι το 2060, στο πιο απαισιόδοξο σενάριο, πράγμα που σημαίνει ότι η Γερμανία για να αποφύγει τον κίνδυνο αυτό, θα πρέπει να εφαρμόσει μια συνταγή που ξέρει πολύ καλά να προτείνει στους άλλους…
Η Deutsche Welle γράφει σήμερα στην ιστοσελίδα της:
Την έκθεση του υπουργείου Οικονομικών, που συντάσσεται σε τακτά χρονικά διαστήματα και επιγράφεται «Ανάλυση βιωσιμότητας του χρέους» φέρνει στη δημοσιότητα η κυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας Die Welt του Βερολίνου. Σύμφωνα με τις πληροφορίες της εφημερίδας, η έκθεση, η οποία θα συζητηθεί την ερχόμενη εβδομάδα στο υπουργικό συμβούλιο, κάνει λόγο για «σημαντικούς κινδύνους», καθώς η δημογραφική γήρανση στη Γερμανία οδηγεί σε «μη βιώσιμη εξέλιξη του χρέους».
Οι επιτελείς του υπουργείου δεν έχουν άλλη επιλογή, παρά να προχωρούν σε εκτιμήσεις με βάση διάφορα πιθανά σενάρια: στο αισιόδοξο σενάριο λοιπόν, υψηλότερα ποσοστά γεννήσεων σε συνδυασμό με διορθωτικά μέτρα θα αρκούσαν για να παραμείνει το γερμανικό χρέος στην περιοχή του 60% του ΑΕΠ, όπως προβλέπει το σύμφωνο σταθερότητας. Στο απαισιόδοξο σενάριο όμως, το χρέος θα μπορούσε να φτάσει μέχρι το 220% του ΑΕΠ το έτος 2060, εάν διατηρηθεί η σημερινή σχέση εσόδων και δαπανών.
Ποιά είναι η λύση; Ένα προφανές αντίδοτο, εκτιμά η έκθεση του υπουργείου Οικονομικών, θα ήταν να αυξάνονται τα γερμανικά πρωτογενή πλεονάσματα κάθε χρόνο κατά 1,2% του ΑΕΠ στο πιο αισιόδοξο σένάριο έως 3,8% στο πιο απαισιόδοξο. Αυτό σημαίνει ότι από το 2016 και μέχρι νεωτέρας, το γερμανικό δημόσιο θα πρέπει να περικόπτει τις δαπάνες του τουλάχιστον κατά 7 δις ευρώ ετησίως ή να αυξάνει αντιστοίχως τα έσοδά του. Μάλιστα, στο πλέον απαισιόδοξο σενάριο, η δημοσιονομική προσαρμογή θα έφτανε τα 23 δις ετησίως.
Πολιτικό «τέχνασμα» για περισσότερες περικοπές;
«Όταν ακούω ειδήσεις το πρωί, μου ανεβαίνει η πίεση, κι ακόμη δεν έχω πιει καφέ…», έλεγε ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε την περασμένη Παρασκευή στις Βρυξέλλες, αναφερόμενος στα επίμονα αιτήματα συναδέλφων στο υπουργικό συμβούλιο για περισσότερα κονδύλια. Ως παράδειγμα αναφέρεται η υπουργός Περιβάλλοντος Μπάρμπαρα Χέντρικς, η οποία λέγεται ότι είχε αρχικά συμφωνήσει με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μία χρηματοδότηση 500 εκ. ευρώ για κοινωνικές κατοικίες, στη συνέχεια ζήτησε 1 δις και σήμερα βρίσκεται ήδη στο 1,2 δις.
Μήπως λοιπόν το «καμπανάκι Σόιμπλε» είναι απλώς ένα πολιτικό τέχνασμα για να περιορίσει τις «ορέξεις» των συναδέλφων του;
Όχι, υποστηρίζει η Welt, καθώς, «σε συνεργασία με τον Μάρτιν Βέρντινγκ, καθηγητή Οικονομικών στο πανεπιστήμιο του Μπόσχουμ, οι επιτελείς του υπουργείου απλώς εφήρμοσαν τις ήδη δοκιμασμένες μεθόδους, υπολογίζοντας τί θα συμβεί, εφόσον συνεχιστεί αναλλοίωτη η σημερινή πολιτική».
Επιπλέον δε, εκτιμά η Welt, στον μεσοπρόθεσμο υπολογισμό των δαπανών κοινωνικής ασφάλισης οι προβλέψεις μάλλον υπεραισιόδοξες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Και αυτό, γιατί ο σχετικός υπολογισμός έχει ως αφετηρία την υπόθεση εργασίας (που όμως στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου αυτονόητη) ότι οι δαπάνες των ταμείων δεν πρόκειται να αυξηθούν σε ποσοστό υψηλότερο από την αντίστοιχη αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ. Μία από τις προτάσεις που ξεχωρίζουν είναι η περαιτέρω παράταση του εργασιακού βίου. Με άλλα λόγια: η "σύνταξη στα 67" μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης, συμπεραίνει η Welt...
Υπό έλεγχο οι δαπάνες για τους πρόσφυγες
Τα ευχάριστα νέα: οι αυξανόμενες δαπάνες για την ενσωμάτωση των προσφύγων δεν πρόκειται να επιβαρύνουν υπερβολικά τον γερμανικό προϋπολογισμό, υποστηρίζει το υπουργείο Οικονομικών. Συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι ακόμα και αν 500.000 πρόσφυγες από εκείνους που ήρθαν στη Γερμανία μέσα στο 2015, παραμείνουν οριστικά στη χώρα, το χρηματοδοτικό κενό που θα προκληθεί στον προϋπολογισμό δεν θα είναι μεγαλύτερο από 0,1% του ΑΕΠ, στο πιο απαισιόδοξο σενάριο. Αν μάλιστα αυτοί οι άνθρωποι ενταχθούν ομαλά στην αγορά εργασίας, τότε τα αποτελέσματα θα είναι ευεργετικά για τον προϋπολογισμό, εκτιμούν οι επιτελείς του υπουργείου Οικονομικών.