Υστερία επικρατεί στη χώρα επειδή ο Λάκης Λαζόπουλος είπε για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε το εξής: «Όταν ο άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε καρέκλα, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μια ιδέα. Αυτό το θεωρώ παράνοια».
Είναι αξιοσημείωτο πως, αν και στόχος του σχολίου του Λαζόπουλου ήταν ο Σόιμπλε, παρεξηγήθηκαν οι πάντες εκτός από τον Σόιμπλε.
Άρα, η σάτιρα του Λαζόπουλου απέτυχε.
Μια καλή απάντηση στον Λαζόπουλο θα ήταν πως «όταν ο άνθρωπος μένει καθηλωμένος σε ένα κανάλι, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε χρήμα και από δημιουργός γίνεται τζουτζές των ολιγαρχών».
Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τόσοι Έλληνες στρέφονται κατά του Λαζόπουλου.
Αυτός ήταν πάντα ο Λαζόπουλος.
Κοντά σε κάθε εξουσία, απόλυτα μέσα στο σύστημα και ταυτόχρονα αντισυστημικός στα λόγια. Μόνο στα λόγια.
Όπως οι Έλληνες δηλαδή.
Οι Έλληνες έχουν καθηλωθεί σε μια καρέκλα και γκρινιάζουν.
Μια χώρα ΑΜΕΑ.
Μια χώρα ΑΜΕΑ καθηλωμένη στο Λαζόπουλο.
Αλλά δεν φταίει ο Λαζόπουλος.
Φταίνε οι Έλληνες που έχουν καθηλωθεί σε όλα τα πρόσωπα -σαν τον Λαζόπουλο- που εκπροσωπούν την Ελλάδα που χρεοκόπησε και περιμένουν από αυτά τα χρεοκοπημένα πρόσωπα να τους φέρουν την αλλαγή.
Αν δεν ξεκαθηλωθείτε από τις καρέκλες και τους καναπέδες, καμία αλλαγή δεν πρόκειται να υπάρξει.
(Ξέρω άνθρωπο που ο αδερφός του είναι ΑΜΕΑ και λέει «ο Θεός το θέλησε αυτό, ο Θεός τον τιμώρησε». Χωρίς σχόλιο.)
(Τρομερή υποκρισία να θίγονται για το σχόλιο του Λαζόπουλου αυτοί που έφτιαξαν μια χώρα που τα ΑΜΕΑ δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στον δρόμο και είναι αναγκασμένα να ζουν καθηλωμένα.)
pitsirikos.net