Σε όποια παρέα κι αν κάτσεις να μιλήσεις για πολιτική η ερώτηση είναι μία: Πάμε ξανά σε εκλογές ή θα έχουμε κάτι άλλο; Η πλειοψηφία όσων δεν εθελοτυφλούν και δεν… Συριζίζουν πιστεύει ότι η χώρα βρίσκεται σε τέλμα, σε ένα χάος και σε μια πολιτική ανισορροπία που δεν δικαιολογείται από την τόσο σύντομη θητεία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ούτε έξι μήνες δεν έχει ζωή αυτό το σχήμα και συζητάμε για το αν θα πάμε σε οικουμενική κυβέρνηση, αν θα πέσει ο Τσίπρας, αν θα στηθούν πάλι εκλογές και πότε, αν θα βρεθεί νέος… Παπαδήμος και άλλα πολλά που έχουν σχέση με την αδυναμία του Τσίπρα να κρατηθεί στην εξουσία.
Πλέον δεν είναι στο χέρι του. Είτε θα τη βρει από τους αγρότες είτε θα σηκώσει τα χέρια ψηλά από το Προσφυγικό που γίνεται θηλιά και τον πνίγει, είτε δεν θα μπορέσει να κλείσει τη συμφωνία με τους δανειστές οπότε θα επιχειρήσει ηρωϊκή έξοδο. Σαν κι αυτές που μόνο ο αριβίστας Αλέξης ξέρει ώστε να χτίσει την όποια υστεροφημία του.
Η ουσία είναι ότι αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να πάει μακριά, δεν έχει μέλλον και τους επόμενους 1-2 μήνες θα κριθούν τα πάντα. Είτε θα βρει λαγούς στο καπέλο του ο Τσίπρας είτε θα αποτελέσει παρελθόν που θα θέλουμε να ξεχάσουμε.
Το ερώτημα είναι αν θα αφήσει την εξουσία με εκλογές ή χωρίς αυτές. Κάποιοι λένε ότι θα ζητήσει να πάει η χώρα σε νέες κάλπες ξέροντας ότι θα τις χάσει ώστε αυτός να βγει και να πουλήσει το παραμύθι της περήφανης διαπραγμάτευσης. Αλλά και για έναν ακόμη λόγο. Γιατί παραγράφονται οι ποινικές ευθύνες σε βάρος του ιδίου και του Γιάνη Βαρουφάκη (αλλά και όσων γνώριζαν) για το σχέδιο Χ που είχε εκπονηθεί και ήταν έτοιμο να τεθεί σε εφαρμογή.
Βεβαίως υπάρχει και η επιλογή της παραίτησης της κυβέρνησης, της δημιουργίας οικουμενικής που θα πάρει τις σκληρές αποφάσεις για να έρθει ξανά ο Τσίπρας κάποια στιγμή και να πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες για ακόμη μια φορά.
Όπως ξέρουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει ο ίδιος ο πρωθυπουργός και δεν μπορεί κανείς να αλλάξει τα δεδομένα. Το Μαξίμου έχει το μαχαίρι, έχει και το πεπόνι. Για να δούμε τι θα κάνει ο Αλέξης; Θα κάνει το παγόνι; Κι όπως λέει και το αστείο: «Το πεπόνι παγώνει, αλλά το παγόνι δεν πεπόνει». Ο Τσίπρας λοιπόν μπορεί να κόψει το πεπόνι κατά πως αυτός θέλει, αλλά δεν μπορεί να είναι αυτός που θα ξαναβγεί και θα κάνει το περήφανο παγόνι που δεν υποτάχθηκε. Αυτά είναι ψέματα που πλέον δεν περνάνε.
Όμως, μπορεί οι κρίσιμες αποφάσεις να λαμβάνονται στο Μαξίμου, υπάρχει μια παράμετρος που χρήζει απαντήσεως: Μετά τι; Ποιος και πώς;
Τι θα διαδεχθεί αυτό το τέρας που δημιουργήσαμε όλοι μας και μας κυβερνά; Αν κόψουμε τα κεφάλια της χειρότερης κυβέρνησης της Μεταπολίτευσης ποια θα είναι η επόμενη ημέρα; Διότι η Ελλάδα δεν έχει χρόνο ούτε μια μέρα για να μείνει ακυβέρνητη. Ποιος λοιπόν είναι σε θέση να αναλάβει την καυτή πατάτα, όποτε κι αυτή… βγει από το φούρνο;
Η Νέα Δημοκρατία, φυσικός διάδοχος της κυβέρνησης όταν αυτή καταρρέει, μπορεί να κυβερνήσει; Είναι σε θέση ο Κυριάκος να γίνει πρωθυπουργός χρήσιμος κι όχι ένας ακόμη «στημένος» πολιτικός που «γεννήθηκε» ταγμένος για να κυβερνήσει; Κι αν ναι, αν αυτός είναι έτοιμος, το επιτελείο του είναι σε θέση να αναλάβει μια χώρα στο χείλος της καταστροφής;
Για παράδειγμα στην οικονομία. Τομεάρχης είναι ο Σταϊκούρας. Καλό παιδί, φιλότιμο, με θητεία στο υπουργείο, αλλά πείτε μας έναν Έλληνα που πιστεύει ότι μπορεί να γίνει ο τσάρος της οικονομίας και να αναλάβει τη δύσκολη διαπραγμάτευση. Και μετά από αυτόν το χάος. Ποιος άλλος ξέρει από οικονομικά στη ΝΔ; Που είναι οι τεχνοκράτες που θα αναλάβουν να διαχειριστούν τα κρίσιμα θέματα; Ποιος θα αναλάβει π.χ. το Ασφαλιστικό; Πάλι ο Βρούτσης; Ποιος θα αναλάβει την ανάπτυξη; Η Άννα Μισέλ που ορίστηκε τομεάρχης;
Στα εξωτερικά και την Άμυνα θα αναλάβει ξανά η Ντόρα να μας σώσει; Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος την Παιδεία και ο Φορτσάκης, η Βούλτεψη, ο Γκιουλέκας, ο Τζαβάρας, ο Κώστας Καραμανλής ο μικρός κ.λπ. συγκροτούν την «ισχυρή ομάδα»; Η σκιώδης κυβέρνηση Μητσοτάκη δείχνει ίσως και πώς θα μπορούσε να είναι ένα κυβερνητικό σχήμα με τη ΝΔ. Και γεμίζει θλίψη.
Αλλά και το πολιτικό μήνυμα που στέλνει η ΝΔ τις τελευταίες ημέρες είναι πολύ θολό. Άνοιγμα στο κέντρο; Συγχρωτισμός με το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ και τον Γιαννίτση; Ιδέες τύπου «σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό»; Στροφή στα δεξιά; Συμμαχίες με ποιους και για ποιο σκοπό; Γενικώς, μετά από την ευφορία της νίκης ο Κυριάκος δείχνει να μην ξέρει ποιος θα είναι ο προσανατολισμός του κόμματος. Ο πολίτης το βλέπει αυτό και δεν ξέρει που να αποθέσει τις ελπίδες του.
Γι’ αυτό λοιπόν και το πλήρες αδιέξοδο. Μια κυβέρνηση που παραπαίει κι ένα πολιτικό σύστημα που δεν «γεννά» το καινούργιο, την ελπίδα. Γι’ αυτό λοιπόν και ο μεγάλος κίνδυνος για την Ελλάδα.
antinews.gr