Το ζήτημα δυστυχώς δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση. Η οποία φυσικά είναι παρούσα παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης να διαστρεβλώσει την εικόνα για την επιβάρυνση που υπήρξε κατά τη μέχρι σήμερα δράση της. Είναι πάνω απ' όλα να μην αποτελέσει η χώρα ένα γεωπολιτικό πειραματόζωο και να μην καταγράψει περαιτέρω απώλειες εθνικής κυριαρχίας.
Τα όσα εξελίσσονται την τελευταία αυτή περίοδο με αφορμή και γύρω από το τεράστιο πρόβλημα του προσφυγικού, προκαλούν έντονη ανησυχία όχι απλά σε οικονομικό ή κοινωνικό επίπεδο, αλλά πλέον σε εθνικό. Η Ελλάδα δείχνει απομονωμένη από τα κέντρα αποφάσεων, χωρίς ισχύ και παρέμβαση, την ώρα που η Ευρώπη είναι για μία ακόμα φορά αιφνιδιασμένη και δεν δείχνει να διακατέχεται από την απαιτούμενη ψυχραιμία, αλλά και γνώση, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα και να συμβάλλει αποτελεσματικά και διαχειριστικά.
Την ώρα που η Τουρκία παίζει τα ρέστα της στο power game στην ευρύτερη περιοχή με την εμπλοκή της στη Συρία, απαιτώντας συνεχώς ανταλλάγματα για να συνδράμει στην αναχαίτιση των προσφυγικών ροών. Ακολουθώντας την παραδοσιακή διπλωματική τακτική της των συνεχών και μεθοδικών απαιτήσεων και επιδιώξεων στο Αιγαίο. Τα συμβάντα πληθαίνουν και η εμπλοκή του ΝΑΤΟ που εκ των πραγμάτων ελάχιστα μπορεί να προσφέρει αποτρεπτικά στο προσφυγικό τσουνάμι, δεν κάνει τα πράγματα καλύτερα. Αντίθετα η παρουσία του συμβάλει στην άτυπη δημιουργία και αποδοχή "γκρίζων περιοχών", τις οποίες δυστυχώς "νομιμοποιεί" - εμμέσως και ατύπως βεβαίως- όπως και ορισμένες από τις τουρκικές διεκδικήσεις δεκαετιών.
Η περίοδος είναι αρκετά κρίσιμη. Η χώρα με την πλάτη στον τοίχο λόγω της οικονομικής ανέχειας και με μία κυβέρνηση άπειρη και ανίκανη να αντιμετωπίσει τέτοιας κρισιμότητας καταστάσεις, βρίσκεται στην εξής θέση. Να κινδυνεύει από τον Βορρά με απομόνωση μέσω κλεισίματος συνόρων -το οποίο ζητούν επιτακτικά άλλα ευρωπαϊκά κράτη(!!!) και στα Ανατολικά να έχει αποδεχθεί την εμπλοκή διεθνούς δύναμης που περισσότερο έχει το νου της στη Ρωσία, αλλά και της Τουρκίας σε κοινές περιπολίες. Με ποιους; Με εκείνους που δεν αποδέχονται το status qvo στο Αιγαίο, ούτε το διεθνές δίκαιο της θάλασσας και προκαλούν καθημερινά προσπαθώντας να κερδίσουν ζωτικό χώρο.
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά προβληματική και πραγματικά είναι να απορεί κανείς πώς αυτή η κυβέρνηση επιχειρεί να την αντιμετωπίσει χωρίς να επιζητά ευρύτερη συναίνεση και αρωγή. Διακομματικά. Και όχι μόνο αυτό αλλά προσπαθεί να τζογάρει πολιτικά συνδέοντας τις απαιτήσεις των ξένων για την αξιολόγηση με παραχωρήσεις στο προσφυγικό. Ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί.
Και το χειρότερο είναι ότι ούτε από την πλευρά των εταίρων υπάρχει σαφές σχέδιο δράσης. Αντίθετα. Κινδυνεύουμε να έχουμε ως χώρα για μία ακόμη φορά τον ολέθριο ρόλο του πειραματόζωου. Όπως συνέβη όταν ζήτησε για πρώτη φορά οικονομική βοήθεια. Γεωπολιτικού όμως αυτή τη φορά. Και αν κρίνουμε από την αξιοπιστία και την αποτελσματικότητα των... πειραμάτων στο οικονομικό πεδίο, είναι να τρέμει κανείς για το τι μπορεί να συμβεί σε εθνικό πεδίο.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Ούτε στιγμή. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη τις εξελίξεις. Την υπερβαίνουν. Οφείλει να αναζητήσει με ειλικρίνεια συναίνεση. Το ζητούμενο δεν μπορεί να είναι πλέον για τον κ. Τσίπρα και την παρέα του οι καρέκλες. Είναι η σωτηρία της χώρας.
capital.gr