Στην Τουρκία, συνέβησαν δύο σημαντικά γεγονότα. Το πρώτο ήταν η απόρριψη από τη Βουλή του σχεδίου αναθεώρησης του συντάγματος, που θα έδινε τεράστια ισχύ στον ισλαμιστή πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν. Το δεύτερο είναι φυσικά η πολύνεκρη επίθεση στην Άγκυρα.
Τα δύο αυτά γεγονότα συνδέονται, βεβαίως και με τις εξελίξεις στην Συρία, όπου επί πέντε συνεχόμενες ημέρες οι τουρκικές δυνάμεις βομβαρδίζουν τους Κούρδους του PYD-YPG. Οι εξελίξεις στην Συρία είναι εν πολλοίς γνωστές. Από τον περασμένο Σεπτέμβριο που πραγματοποιήθηκε η ρωσική επέμβαση εκεί, η Άγκυρα έχει πάθει παράκρουση, καθώς τα σχέδιά της όχι απλώς αναχαιτίσθηκαν, αλλά καταστράφηκαν.
Ακολούθησε η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους, στις 24 Νοεμβρίου, με την Άγκυρα να δείχνει ξεκάθαρα στη Μόσχα τη δυσαρέσκειά της για την εμπλοκή στην Συρία των ρωσικών δυνάμεων.
Η Μόσχα απάντησε με την αποστολή υπερσύγχρονων αντιαεροπορικών συστημάτων και ισχυρής μοίρας πολεμικών πλοίων, ενώ οι αεροπορικές της δυνάμεις, αλλά και τα τμήματα πυροβολικού και ειδικών δυνάμεων που φημολογείται ότι δρουν στην Συρία, ανέλαβαν μια εκστρατεία εξόντωσης κατά των υποστηριζόμενων από την Τουρκία αντικαθεστωτικών δυνάμεων.
Ο Συριακός στρατός, με την ρωσική υποστήριξη, έχει επιτύχει μεγάλες προόδους, στα σύνορα της Συρίας με την Τουρκία. Ακόμα χειρότερα για το δίδυμο της συμφοράς, τον Ερντογάν και τον υποτακτικό του Αχμέτ Νταβούτογλου, οι Κούρδοι της Συρίας, ενταγμένοι σε έναν ευρύτερο συνασπισμό, τις Δημοκρατικές Συριακές Δυνάμεις, υποστηριζόμενοι, μέχρι ενός σημείου από τις ΗΠΑ και περισσότερο από τη Ρωσία, έχουν φτάσει στο σημείο να δημιουργήσουν μια ενιαία, ελεγχόμενη από τους ίδιους, εδαφική ζώνη, στα ανατολικά σύνορα της Συρίας και της Τουρκίας, στην περιοχή του Χαλεπίου.
Η Άγκυρα έχει κυριολεκτικά πανικοβληθεί από τις εξελίξεις αυτές βλέποντας ότι χάνει οριστικά το παιχνίδι στην Συρία, παρά την υποστήριξή της από την Σαουδική Αραβία και τις άλλες σουνιτικές χώρες του Κόλπου. Είναι τέτοιος ο πανικός των σχεδιαστών πολιτικής στην Τουρκία που σκέπτονται ακόμα και εισβολή στην Συρία, μαζί με τους Σαουδάραβες, τους Καταριανούς, τα Εμιράτα και το Κουβέιτ.
Ο Ερντογάν προσπάθησε αρκετά να πείσει τις ΗΠΑ να δώσουν το πράσινο φως για μια τέτοια επιχείρηση που θα στρέφεται κυρίως κατά των Κούρδων, αλλά θα έχει επίσης σκοπό να διασώσει τους αντικαθεστωτικούς από τις δυνάμεις του Άσαντ. Ωστόσο οι ΗΠΑ άδειασαν πολλές φορές τους Τούρκους, επί του προκειμένου, δηλώνοντας πολλάκις ότι δεν θεωρούν τους Κούρδους της Συρίας τρομοκράτες, όπως διατείνεται η Άγκυρα.
Από την άλλη υπάρχει και η Ρωσία και οι Αμερικανοί, προφανώς, δεν επιθυμούν καμία εμπλοκή της Ρωσίας και της Τουρκίας που θα μπορούσε να έχει εξαιρετικά απρόβλεπτες συνέπειες. Η Μόσχα έχει δείξει τις προθέσεις της έναντι επικείμενης τουρκικής εισβολής, με τον πρωθυπουργό της να δηλώνει πως σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει κίνδυνος ακόμα και παγκόσμιου πολέμου.
Με την υπερβολή αυτή, η Μόσχα θέλει να στείλει, πανταχόθεν, το μήνυμα πως δεν θα επιτρέψει είσοδο άλλων στρατευμάτων στην Συρία και πως είναι έτοιμη να απαντήσει ακόμα και με στρατιωτικά μέτρα σε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.
Η Άγκυρα από την πλευρά της που βλέπει ότι η συριακή της πολιτική εξευτελίσθηκε δεν έχει άλλη επιλογή, αν θέλει να παραμείνει στο παιχνίδι, να τα παίξει όλα για όλα, επιβάλλοντας Νατοϊκή εμπλοκή στην Συρία, βάζοντας ακόμα και ως δόλωμα δικούς της στρατιώτες.
Χρειάζεται όμως και κάποιο πρόσχημα, μια έτι περαιτέρω «δαιμονοποίηση» των Κούρδων, μια «απόδειξη» ότι ο Ερντογάν έχει απόλυτο δίκιο όταν τους χαρακτηρίζει τρομοκράτες, ώστε να δικαιολογήσει την επέμβασή του εντός Τουρκίας, αλλά και έναντι της Δύσης.
Επίσης υπάρχει πλέον ξεκάθαρο το ενδεχόμενο νέων εκλογών στην Τουρκία. Πριν τις εκλογές του Νοεμβρίου, είχε συμβεί μια ακόμα πολύνεκρη «τρομοκρατική» επίθεση στην Άγκυρα με πάνω από 100 νεκρούς. Κατόπιν τούτου ο Ερντογάν κέρδισε τις εκλογές εκείνες, αλλά όχι με την πλειοψηφία που χρειαζόταν για να αλλάξει το σύνταγμα και να γίνει «φύρερ».
Τώρα, μετά την επίθεση που έπληξε τον Τουρκικό στρατό, ότι οσιότερο δηλαδή υπάρχει στην Τουρκία, ελπίζει να κερδίσει και τις νέες εκλογές που διαφαίνονται στον ορίζοντα.
Και πολύ δύσκολα κάποιος εχέφρων, από τη Μόσχα, τη Δαμασκό, μέχρι και την Ουάσινγκτον δεν είναι δυνατό να μην καταλήγει στο αυτό συμπέρασμα, έχοντας υπόψη του τη μεθοδολογία και το «ήθος» του Ερντογάν.
Σε κάθε περίπτωση ο Τούρκος πρόεδρος φαίνεται έτοιμος για το απονενοημένο διάβημα στην Συρία, πιέζοντας παράλληλα έναντι του πλέον αδύνατου παίκτη στην περιοχή, της Ελλάδας.
ΠΚ