Δεν προκαλεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός πως η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να βρει κοινές λύσεις στα έκτακτα προβλήματα της Ευρώπης τη στιγμή που τα κεντρικά μέλη της έχουν τόσο διαφορετικές εθνικές συζητήσεις.
Όπως ο βιβλικός πύργος της Βαβέλ, το φιλόδοξο οικοδόμημα της Ευρώπης κινδυνεύει να καταρρεύσει, καθώς οι λαοί του δεν μιλούν την ίδια πολιτική γλώσσα.
Δείτε τη Γερμανία όπου το τεταμένος διάλογος έχει να κάνει με τη διαχείριση της εισροής ενός εκατομμυρίου μεταναστών, τον περιορισμό ή όχι των αριθμών και, σε κάποιους κύκλους, πώς θα σταματήσουν να έρχονται.
Μεταβείτε στη Γαλλία και θα ακούσετε ένα έθνος που πιστεύει πως βρίσκεται σε πόλεμο, ζώντας ακόμη υπό κατάσταση εκτάκτου ανάγκης και με το σοκ των επιθέσεων του περασμένου Νοεμβρίου από φανατικούς ισλαμιστές που σκότωσαν 130 ανθρώπους στο Παρίσι.
Περάστε στη Βρετανία, όπου όλες οι συζητήσεις αφορούν την εθνική κυριαρχία και το πιθανό Brexit, εν αναμονή του δημοψηφίσματος του Ιουνίου που μπορεί να δώσει τέλος στη σχιζοφρενική παρουσία της χώρας στην ΕΕ.
Κοιτάξτε ανατολικά, στην Πολωνία, όπου ο κόσμος διαφωνεί για τις νέες κινήσεις της κυβέρνησης για να περιορίσει τα μέσα ενημέρωσης και το συνταγματικό δικαστήριο, για το ποιος μπορεί να ήταν κομμουνιστής πληροφοριοδότης πριν από 40 χρόνια, και για την υποτιθέμενη απειλή της Ρωσίας στην ανατολική Ευρώπη σήμερα.
Στην περιοχή της κεντρικής Ευρώπης αυτό που συζητάται είναι η αντίσταση στη γερμανική πίεση για υποδοχή μερίδας προσφύγων.
Γυρίστε νότια, όπου οι ιταλοί και οι πορτογάλοι είναι αφοσιωμένοι σε εγχώριας εστίασης συζητήσεις, για το πώς θα αναζωογονηθεί η οικονομική ανάπτυξη παρά τους δημοσιονομικούς περιορισμούς της ΕΕ, ξεκαθαρίζοντας ταυτόχρονα τα κληροδοτημένα τραπεζικά προβλήματα. Η Ισπανία, εν τω μεταξύ, είναι απασχολημένοι με την αυτονόμηση της Καταλονίας, την πολιτική παράλυση και τον κίνδυνο διάσπασης της χώρας.
Όταν οι ηγέτες αυτών των χωρών συγκεντρώνονται στις Βρυξέλλες, συχνά δεν μπορούν να συμφωνήσουν τι θα έπρεπε να συζητούν.
Στις δύο τελευταίες συνόδους κορυφής της ΕΕ, η Βρετανία ήθελε το κεντρικό θέμα να είναι οι απαιτήσεις της για επαναδιαπραγμάτευση των όρων συμμετοχής της, ώστε να δοθεί στον πρωθυπουργό Ντέιβιντ Κάμερον μια «νέα σύμβαση» την οποία θα μπορέσει να πουλήσει στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου για την παραμονή στην ένωση.
Ο Κάμερον εξασφάλισε μια συμφωνία στις 19 Φεβρουαρίου, όπως πολλοί ομόλογοί του εξοργίστηκαν που έπρεπε να αφιερώσουν χρόνο σε αυτά που θεωρούσαν παράπλευρα ζητήματα και ρητορικές διατυπώσεις τη στιγμή που καιγόταν το σπίτι τους.
«Όλοι στο δωμάτιο και τους διαδρόμους ήταν αρκετά ενοχλημένοι που ασχολούνταν με κάποια αόριστα θέματα προσαρμογής επιδομάτων τέκνων, τη στιγμή που έχουμε πραγματικά προβλήματα στη Συρία, τα κράτη-μέλη κλείνουν τα σύνορά τους, σοβαρά ζητήματα που θα πρέπει να διαχειριζόμαστε αντί για αυτό» ανέφερε διπλωμάτης με συμμετοχή στις συζητήσεις.
Η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, η οποία πασχίζει για την πολιτική της επιβίωση ενάντια σε εγχώριους επικριτές της πολιτικής της των ανοικτών συνόρων για τους πρόσφυγες, ήθελε η ΕΕ να συγκεντρωθεί σε έκτακτα μέτρα για την εξασφάλιση των εξωτερικών συνόρων της ΕΕ, την καταγραφή των μεταναστών, τον επαναπατρισμό των μη εγκεκριμένων αιτούντων ασύλου και την κατανομή των προσφύγων μεταξύ των κρατών της ΕΕ.
Απελπισμένη να βρει μια κοινή «ευρωπαϊκή λύση» στη μεταναστευτική κρίση, έχει επιβάλει μια ακόμη ευρωπαϊκή σύνοδο κορυφής για τις 7 Μαρτίου μαζί με την Τουρκία, λίγο πριν από τρεις εκλογικές αναμετρήσεις σε ομοσπονδιακά γερμανικά κρατίδια, όπου οι κατά των μεταναστών δεξιοί μπορεί να σημειώσουν σημαντικά κέρδη.
Ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολλάντ, από την πλευρά του, πηγαίνει στις Βρυξέλλες αναζητώντας περισσότερη συνεργασία κατά της τρομοκρατίας και στήριξη για τις στρατιωτικές ενέργειες κατά του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και τη Λιβύη.
Ο πρωθυπουργός του, Μανουέλ Βαλς, εξόργισε τους γερμανούς αξιωματούχους χρησιμοποιώντας το ταξίδι στο Συνέδριο Ασφαλείας του Μονάχου για να επικρίνει το καλωσόρισμα της Μέρκελ στους πρόσφυγες και να κηρύξει πως η Ευρώπη δεν μπορεί να δεχτεί περισσότερους μετανάστες.
Σε αντίθεση με πολλές προηγούμενες ευρωπαϊκές κρίσεις, όπου οι διαφωνίες μπορούσαν να αναβληθούν ή να χωριστούν σε σταδιακά βήματα που μετέτρεπαν την πολιτική ασυμφωνία σε μια τεχνοκρατική διαδικασία, δεν υπάρχει εμφανής τρόπος για την αναβολή ή τον αφοπλισμό του μεταναστευτικού ζητήματος.
Τα γεγονότα στο έδαφος κινούνται γρηγορότερα απ’ ότι μπορεί η ΕΕ να τα διαχειριστεί. Οι κυβερνήσεις κατά μήκος της βασικής δυτικής διαδρομής των δυτικών Βαλκανίων, υπό την πίεση των λαϊκιστικών δυνάμεων, καταφεύγουν σε λύσεις φτωχοποίησης του γείτονα.
Η Αυστρία, μια βασική μεταβατική χώρα, επέβαλε μονομερώς ημερήσια όρια στις εισόδους μεταναστών και στις αιτήσεις ασύλου στα μέσα του Φεβρουαρίου.
Σε μία ένδειξη καμπής της αρχής των Βρυξελλών και του Βερολίνου, η Αυστρία συγκέντρωσε 10 χώρες της κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων την περασμένη εβδομάδα – μια συνάντηση χωρίς τη Γερμανία, τις αρχές της ΕΕ ή την Ελλάδα, το κύριο σημείο άφιξης για τους μετανάστες – για να συντονίσει σειρά εθνικών μέτρων για την αποκοπή της ροής προς τα βόρεια για τους μετανάστες.
Καθώς γεμάτες βάρκες προσφύγων αψηφούν τις χειμερινές θάλασσες καθημερινά, περνώντας από την Τουρκία, αυτό το κλείσιμο μετατρέπει γρήγορα την Ελλάδα, την πιο αποδυναμωμένη οικονομικά χώρα της ΕΕ, σε έναν τεράστιο προσφυγικό καταυλισμό.
Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει προειδοποιήσει πως η χώρα δε θα γίνει «αποθήκη ψυχών» και είπε πως θα παρεμποδίσει άλλα ευρωπαϊκά ζητήματα εάν οι εταίροι της Αθήνας δεν επιμεριστούν το βάρος.
Οι χώρες της ΕΕ έχουν σε μεγάλο βαθμό αγνοήσει τα μερίδια προσφύγων που συμφώνησαν να αναλάβουν πέρυσι, και η Ουγγαρία ετοιμάζει δημοψήφισμα για το αν θα δεχτεί οποιονδήποτε.
Η Βρετανία και η Γαλλία κρατούν το κεφάλι σκυμμένο αντί να βοηθήσουν τη Μέρκελ, την πιο έμπειρη και σεβαστή ηγέτιδα της Ευρώπης.
Ο Κάμερον αρνείται να δεχτεί πρόσφυγες που βρίσκονται ήδη στην Ευρώπη φοβούμενος τη δημόσια αντίδραση στη μετανάστευση που μπορεί να του κοστίσει το δημοψήφισμα. Ο Ολλάντ επίσης φοβάται να πυροδοτήσει τη στήριξη πως την ακροδεξιά λαϊκίστρια Μαρίν Λε Πεν εάν προσφέρει περισσότερη βοήθεια στο Βερολίνο.
Αποκλείοντας την απίθανη παύση των αφίξεων από την Τουρκία τις επόμενες εβδομάδες, το πιο πιθανό επόμενο βήμα είναι η 26μελής ζώνη ελεύθερης μετακίνησης Σένγκεν της Ευρώπης, θα ανασταλεί επίσημα για δύο χρόνια για να προλάβει μιαν ακατάστατη κατάρρευση.
Ένα σημαντικό επίτευγμα της συνεργασίας της ΕΕ σε μια ήπειρο σημαδεμένοι επί αιώνες από πολέμους θα τεθεί σε προκεκλημένο κώμα για να αποτραπεί ο άμεσος θάνατός του. Το αποτέλεσμα κατά πάσα πιθανότητα θα είναι οι μακρές ουρές στα σύνορα που είχαν σχεδόν εξαφανιστεί πριν από δύο δεκαετίες.
Σε εκείνο το σημείο, η Γερμανία, με ή χωρίς τη Μέρκελ, πιθανώς θα επιβάλει τα δικά της όρια στους νέους μετανάστες.
Ενώ οι αδύναμοι και διχασμένοι ηγέτες της Ευρώπης παραμένουν αφοσιωμένοι στις εσωτερικές διαμάχες, η ένωση που παρείχε το πλαίσιο ευημερίας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο θα ξεκινήσει να αποσυντίθεται.
sofokleous10.gr