Δύσκολα μπορεί να ερμηνεύσει κάποιος την εμμονή, ενός αρκετά μεγάλου ποσοστού των Νεοελλήνων, σε αυτό που λέμε φιλανθρωπία των Εταίρων.
Την στιγμή μάλιστα που στην χώρα μας, αργά αλλά με σταθερά αυξανόμενους ρυθμούς, συντελείται μια πραγματική γενοκτονία.
Και όσο και αν ο όρος «γενοκτονία» δείχνει με την πρώτη ανάγνωση άδικος για την άρχουσα τάξη της χώρας αλλά και για τους εταίρους, δεν αποδίδει τίποτε περισσότερο από την αλήθεια.
Επιπρόσθετα μέτρα για το 2016, ζήτησαν οι Θεσμοί, την στιγμή που η χώρα απειλείται μέχρι και με έξοδο από την συνθήκη Σέγκεν.
Ώδινεν όρος και έτεκε μυν.
Η χώρα έχει χρεωκοπήσει. Πούλησαν-πουλάνε τα ασημικά και τώρα ήλθε η στιγμή του καθενός από εμάς.
50-60-80-99% του εισοδήματος στην Εφορία. Αυτά είναι τα λύτρα που πρέπει να πληρώσεις αν θέλεις να σε αφήσουν να φυτοζωείς.
Γιατί όταν δουλεύεις μόνο για το καθημερινό φαγητό, παύεις να ζεις, παύεις να είσαι άνθρωπος.
Και το αύριο; Ακόμα πιο σκοτεινό. Για το 2050 είναι προγραμματισμένο να φύγουν οι Θεσμοί ( Βαρουφάκη εσύ και τα βαφτίσια σου), αλλά λόγω της Ελληνικής φιλοξενίας θα τους έχουμε για ακόμα πιο πολλά χρόνια.
Μέχρι το 2050. Αυτό αφήνει η γενιά μας στα παιδιά της.
Χρέος, μιζέρια, απάθεια και έναν μισθό της τάξης των 400€ , προ φόρων, για να κάνουν οικογένεια.
Αλήθεια υπάρχει αρκετό λίπος στην Ελληνική κοινωνία, αν όχι για τα εγγόνια τουλάχιστον για τα παιδιά της;
Και για πόσο θα μπορούν να ανεχθούν να μένουν σε μια χώρα αδύναμη να αντιδράσει.
Η γενιά μας έκανε λάθη, μπορεί και όχι. Σημασία όμως έχει το αποτέλεσμα.
Και το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα αφήσουμε στα παιδιά μας.
Αν φοβάσαι πως θα σε συντρίψουν αν σηκωθείς, μην σηκωθείς για σένα, σήκω για τα παιδιά σου.
Μην αφήσεις η δική σου δειλία να γίνει ο εφιάλτης στην ζωή τους.