Όσο δεν υπάρχει βούληση για μεταρρυθμίσεις και κυβέρνηση που να πιστεύει σε ένα άλλο μοντέλο, το πέπλο της χρεοκοπίας θα πλανάται από πάνω μας.
Κινδυνολογικές προβλέψεις και δημοσιεύματα για την τύχη των οικονομικών της χώρας μας έχουμε δει όλα αυτά τα χρόνια από το 2010 πάρα πολλά. Γιατί εκθέσεις, εκτιμήσεις και δημοσιεύματα συγκλίνουν το τελευταίο διάστημα (από τα τέλη του προηγούμενου έτους μέχρι και χτες) στην πρόβλεψη ότι η χώρα θα χρεοκοπήσει τον Μάρτιο;
Το επιχείρημα του ΔΝΤ που κάνει και την τελευταία απαισιόδοξη εκτίμηση είναι πως η χώρα δεν έχει προχωρήσει επί μακρόν τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις και συνεπώς άλλη αναβλητικότητα δε χωράει, οπότε είναι ζήτημα ημερών πλέον να επέλθει το... μοιραίο.
Ποιο μοιραίο; Όταν στην πραγματικότητα είμαστε εδώ και χρόνια μια χρεοκοπημένη χώρα, κυρίως με χρεοκοπημένους πολίτες και νοικοκυριά και με μια οικονομία που συρρικνώνεται διαρκώς, για ποια άλλη χρεοκοπία να μιλήσουμε;
Την επίσημη, έστω. Η αξιολόγηση (για να πάρουμε άλλη μια δόση δανεικών) δεν ολοκληρώνεται λόγω της διαχρονικής ανικανότητάς μας να ολοκληρώσουμε μεταρρυθμίσεις. Και δυστυχώς χρειαζόμαστε πολλές.
Η κυβέρνηση έχει δείξει ότι μπορεί να ανοιγοκλείνει μέτωπα, ακόμη και τα πιο καυτά, να συζητά για περικοπές ακόμη και πετσοκομμένων συντάξεων, να συγκρούεται με αγρότες, ελεύθερους επαγγελματίες, επιστήμονες, ΜΜΕ. Ε, και; Μπράβο για τον τσαμπουκά. Αποτέλεσμα;
Αποτελέσματα με φειδώ και μόνο σε επίπεδο εντυπώσεων. Διότι η ουσία των μεταρρυθμίσεων είναι αλλού. Κι εκεί που είναι δε θέλει καν να φτάσει η κυβέρνηση, διότι πολύ απλά δεν πιστεύει σε μεταρρυθμίσεις. Όσες επιδιώκει να κάνει τις κάνει αναγκαστικά και κατόπιν πιέσεων και υποδείξεων. Ένα μεγάλο μέρος κυβερνητικών στελεχών είναι παιδιά κομματικού και κρατικού σωλήνα και της στρεβλής ανάπτυξης της χώρας. Ενός αποτυχημένου μοντέλου που μας οδήγησε στη σημερινή κατάσταση και προφανώς δε θέλουν να αλλάξουν τις συνήθειές τους. Αυτό ξέρουν αυτό εμπιστεύονται. Το μίξερ εξάλλου αλέθει ό,τι του ρίξεις. Αν δεν πέσεις εσύ μέσα...
Οι ξένοι γνωρίζουν πολύ καλά και το εκφράζουν με κάθε τρόπο πως μόνο με κυβέρνηση της Αριστεράς θα μπορέσουν να περάσουν τελικά αυτά που θέλουν στην Ελλάδα. Οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση να είχαμε σήμερα θα είχε πέσει προ πολλού. Να στήσει ενάμιση μήνα στους δρόμους τους αγρότες και να τους στείλει σπίτια τους χωρίς το παραμικρό μόνον η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το μπορεί. Να συζητά ελεύθερα χωρίς αντιδράσεις το ενδεχόμενο περαιτέρω περικοπής συντάξεων μόνο κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί. Να μιλάμε για εθνική σύνταξη 384 ευρώ και να το λέει μη Αριστερός είναι... έγκλημα.
Έχουν τον τρόπο τους και οι ξένοι το γνωρίζουν. Όμως τα αποτελέσματα, το δια ταύτα είναι ισχνό. Σήμερα έχουμε μια κουρασμένη κοινωνία να δοκιμάζεται διαρκώς με νέες εντάσεις, στις οποίες προστίθενται κι άλλες, κι άλλες... Πόσες αντοχές πια;
Σήμερα σε επίπεδο εξυπηρέτησης δανείων παρά τα όσα κοσμογονικά έχουν γίνει είμαστε στο ίδιο σημείο όπως όταν μπήκαμε στο πρώτο μνημόνιο. Κάποιοι θα πουν ότι είμαστε ακόμη χειρότερα επειδή φορτωθήκαμε κι άλλα χρέη. Με τη δραστική μείωση των επιτοκίων η ζυγαριά δίνει σχεδόν το ίδιο αποτέλεσμα έστω κι αν θα χρειάζεται να ζυγιζόμαστε κάποιες επιπλέον δεκαετίες.
Στο τέλος Μαρτίου η χώρα είναι πιθανό γι' ακόμη μια φορά να μην μπορεί να εξυπηρετήσει τα χρέη. Και με αυτή την απειλή θα έρθει η επιτάχυνση νέων επώδυνων μέτρων από αυτά που δε θα έπαιρνε η κυβέρνηση...
Η ουσιαστική χρεοκοπία όμως είναι στο κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο της χώρας κι αυτό για να αλλάξει, να μεταρρυθμιστεί, θα πρέπει να αλλάξουν ριζικά νοοτροπίες. Να σταματήσει δηλαδή να είναι υπέρτατο αγαθό το βόλεμα για να εξασφαλίσουν λίγοι τα προς το ζην με τα λεφτά των πολλών. Να πάψει ο ιδιωτικός τομέας να μην είναι βιώσιμος εάν δεν εξαρτάται από το δημόσιο, δηλαδή τα λεφτά όλων μας.
Για να γίνουν αυτές οι δομικές αλλαγές πρέπει να γίνουν βαθιές τομές στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας και εκείνοι που θα τις κάνουν να τις πιστεύουν. Να πιστεύουν ότι ένα νέο μοντέλο μπορεί να οδηγήσει σε μια πιο υγιή οικονομία, σε μια πιο υγιή κοινωνία.
Καμιά από τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις ή σχεδόν καμιά δεν τόλμησε όμως να πειράξει το δημόσιο. Όλες το χρησιμοποίησαν με τον πιο χυδαίο τρόπο ως όχημα αρχικώς για την ανάδειξή τους στην εξουσία και τελικώς για την τακτοποίηση της εκλογικής πελατείας τους, των «φίλων» τους. Κάποτε στο δημόσιο δεν υπήρχαν υπάλληλοι θυμίζω. Υπήρχαν λειτουργοί. Γι' αυτό και οι όροι έχουν τη δική τους μεγάλη σημασία...
Η κυβέρνηση θα αποτύχει στις μεταρρυθμίσεις κι ας περισσεύει η κουτοπονηριά των Ευρωπαίων, που θεωρούν ότι με κυβέρνηση της Αριστεράς θα περάσουν αυτά που θέλουν πιο εύκολα σε σχέση με μια κυβέρνηση της πολιτικής φίλης τους, της Δεξιάς.
Η εξίσωση αυτή δε βγαίνει ούτε από Αριστερά, ούτε από Δεξιά. Και δε βγαίνει γιατί έχουν ξεζουμίσει όλους εκείνους που χρηματοδοτούν διαχρονικά το αποτυχημένο μοντέλο τους. Εδώ από τη μια αποκρατικοποιούν την ακίνητη περιουσία κι από την άλλη κρατικοποιούν (για να ελέγχουν) την ενημέρωση. Σωτηρία δεν υπάρχει, διότι δυστυχώς κι αυτοί παίζουν το παιχνίδι των εντυπώσεων.
Όσο δεν υπάρχει βούληση και σχέδιο για μεταρρυθμίσεις και κυβέρνηση που να πιστεύει σε ένα άλλο κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο το πέπλο της ενδεχόμενης χρεοκοπίας θα πλανάται από πάνω μας.
Απομένει να δούμε αν θα επιβεβαιωθούν οι Κασσάνδρες ή όχι. Μέχρι την επόμενη πρόβλεψη... Τελικά κάποιο Μάρτιο η χώρα θα χρεοκοπήσει (και επισήμως).
voria.gr