Του Son Ofeon
To ρωσικό μονοπώλιο φυσικού αερίου Gazprom ανακοίνωσε ένα νέο σχέδιο για την κατασκευή ενός υποθαλάσσιου αγωγού στη Μαύρη Θάλασσα. Θα παραδίδει ρωσικό φυσικό αέριο προς την Ελλάδα, διερχόμενος μέσω μίας ανώνυμης τρίτης χώρας και θα συνεχίζει προς την Ιταλία.
Το αντίστοιχο μνημόνιο υπεγράφη στη Ρώμη την Τετάρτη από τον CEO της Gazprom Αλεξέι Μίλερ, στην Ελλάδα από την Δημόσια Επιχείρηση Αερίου (ΔΕΠΑ) και από την ιταλική εταιρεία Edison SpA .
Οι εταίροι σχεδιάζουν να χρησιμοποιήσουν το έργο, που ολοκληρώθηκε από την Edison και την ΔΕΠΑ στο πλαίσιο του έργου ITGI Ποσειδώνας.
Στο παρελθόν, ο Ποσειδώνας έχασε ένα διαγωνισμό για την κατασκευή του αγωγού Trans Adriatic Pipeline (TAP) για την παράδοση φυσικού αερίου από το Αζερμπαϊτζάν.
“Η ανάπτυξη των ενδο-ευρωπαϊκών δυνατοτήτων διέλευσης φυσικού αερίου είναι το κλειδί για την ενίσχυση της αξιοπιστίας και της ασφάλειας του εφοδιασμού με φυσικό αέριο, συμπεριλαμβανομένου του εφοδιασμού από τη Ρωσία, σε πελάτες σε όλη την Ευρώπη”, είπε ο Μίλερ, μετά την υπογραφή του μνημονίου.
Ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΠΑ Θεόδωρος Κιτσάκος είπε ότι η αναβίωση του σχεδίου ITGI Ποσειδώνας είναι ένα βήμα προς τη μεγαλύτερη ενεργειακή ασφάλεια στην ΕΕ, που θα ενισχύσει το ρόλο της Ελλάδας σε σημαντικό κόμβο για τη μεταφορά του φυσικού αερίου.
Προηγουμένως, η Ρωσία ήθελε να παραδώσει φυσικό αέριο προς την Ευρώπη μέσω του αγωγού South Stream, που επρόκειτο να περάσει από τη Βουλγαρία. Το έργο είχε ανασταλεί από τη Βουλγαρία, κατόπιν αιτήματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που υποστήριζε ότι ήταν μη συμβατό με το Ευρωπαικό τρίτο πακέτο για την Ενέργεια.
Μετά από αυτή την εξέλιξη, η Gazprom σχεδίασε την αναδρομολόγηση του αγωγού μέσω Τουρκίας, αλλά ο τουρκικός αγωγός Turkish Stream πάγωσε από τη σύγκρουση μεταξύ Μόσχας και Άγκυρας μετά την κατάρριψη του ρωσικού τζετ στη Συρία.
Το έργο Ποσειδώνας θα μπορούσε επίσης να επιταχύνει την επικύρωση της κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream-2 από τη Ρωσία προς τη Γερμανία.
Η Ιταλία φέρεται ενοχλημένη από το γερμανικό έργο, επειδή η μεγάλη ιταλική ενεργειακή εταιρεία Eni ήταν ένας μεγάλος επενδυτής στον αγωγό South Stream και η Ιταλία έπρεπε να είναι ο κύριος καταναλωτής φυσικού αερίου του αγωγού South Stream.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό το νέο έργο, η Ιταλία αναμένεται να μαλακώσει τη στάση της.
Η συμφωνία που υπογράφηκε την Τετάρτη στη Ρώμη είναι γεγονός, αλλά η ανάλυση της δημιουργεί πολλές απορίες για το τι ακριβώς έχει υπογραφεί.
Στη συμφωνία συνέπραξαν παράγοντες από τρεις χώρες, δηλαδή από την Ιταλία, από την Ελλάδα και από τη Ρωσία.
Είναι λοιπόν προφανές ότι η Ρωσία ενεργεί ως “πληρεξούσιος” της μη κατανομαζόμενης “τρίτης” χώρας.
Είναι η χώρα αυτή η Βουλγαρία, η Τουρκία, το Αζερμπαιτζάν ή συμβαίνει κάτι άλλο πιό πολύπλοκο και ανησυχητικό;
Θα μπορούσε η χώρα να είναι το Αζερμπαιτζάν και η Ρωσία να έχει αναλάβει “κρυφά” τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα της Socar, που απορρέουν από τη συμφωνία για την κατασκευή του αγωγού ΤΑΝΑP.
Eίναι γνωστό ότι το Αζερμπαιτζάν αντιμετωπίζει σήμερα μεγάλα οικονομικά προβλήματα λόγω πτώσης της τιμής του πετρελαίου, λόγω κάποιου σοβαρού προβλήματος από ατύχημα σε μία πλωτή κεντρική εξέδρα φυσικού αερίου και λόγω της σοβαρής υποτίμησης του νομίσματος του, που αποδυνάμωσε τα κεφάλαια της Socar.
Η Socar είναι πιθανό να επεδίωξε να μεταβιβάσει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της προς τους Ρώσους, αλλά αυτό δε δικαιολογεί και την ανάγκη κατασκευής του "ακριβού" υποθαλάσσιου αγωγού στη Μαύρη Θάλασσα.
Επιπλέον, η διασύνδεση του νέου αγωγού με τον TANAP αναγκαστικά λόγω της διαδρομής του θα έπρεπε να γίνει στο έδαφος της Τουρκίας.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι η σημερινή τουρκική κυβέρνηση θα δεχόταν να συζητήσει μία τέτοια πρόταση ή ακόμα χειρότερα δε θα ήταν ήδη δεσμευμένη με κάποια συμφωνία, που να συνδέεται με τον TANAP και να προβλέπει δυνατότητα για μία παρόμοια επέκταση.
Η διασύνδεση του TANAP με το νέο αγωγό θα μπορούσε βέβαια υπό προυποθέσεις να γίνει πάνω σε μία νέα πλωτή πλατφόρμα στα διεθνή ύδατα ή στα ύδατα της Βουλγαρίας.
Σε μία παρόμοια περίπτωση, τόσο η πλατφόρμα όσο και η συνέχεια του αγωγού προς την Ελλάδα θα πρέπει να ανήκουν στη Βουλγαρία και να κατασκευασθούν από “βουλγαρική” εταιρεία για να μην υπάρχουν ενστάσεις από την ΕΕ.
Mήπως αυτή η εξέλιξη κρύβεται πίσω από τις πρόσφατες “προστριβές” της βουλγαρικής εταιρείας Overgas με την Gazprom;
Μήπως το σχέδιο είναι να "αποχωρήσει" η Gazprom από την Overgas για να γίνει η Overgaz “Βουλγαρική” εταιρεία και να προχωρήσει το σχέδιο για την κατασκευή της πλωτής διασύνδεσης στη Μαύρη θάλασσα με βουλγαρική ιδιοκτησία, χωρίς τις αντιρρήσεις της ΕΕ;
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση να γίνονται όλα για να υποχωρήσουν οι αντιδράσεις των ανατολικοευρωπαίων για την κατασκευή του ρωσογερμανικού αγωγού Nord Stream-2, χωρίς να φανεί ότι η ΕΕ υποχωρεί από τις αντιδράσεις της για την κατασκευή του South Stream.
Τότε στην ουσία θα έχουμε αναβίωση του σχεδίου κατασκευής του αγωγού South Stream με άλλο όνομα και λίγο διαφορετική χάραξη...
Ανεξάρτητα πάντως από όλα τα παραπάνω αληθοφανή σενάρια, μπορεί να υπάρξουν και δύο “συνομωσιολογικά” σενάρια, που δεν μπορούν να αποκλεισθούν.
Το πρώτο είναι η εμφάνιση ενός τρίτου κράτους, που θα προκύψει από αυτονόμηση περιοχής, που ανήκει σήμερα στη Βουλγαρία ή και στην Ευρωπαική Τουρκία και θα εκτείνεται ως και τη Μαύρη θάλασσα.
Η δημιουργία αυτού του κράτους έχει προφητευθεί και επιχειρηθεί τρεις φορές στο παρελθόν με εδάφη, που ανήκαν στην Ελλάδα.
Κατά “σύμπτωση”, αυτό επιχειρήθηκε να συμβεί στους Βαλκανικούς πολέμους, αλλά πραγματοποιήθηκε για λίγο (1941-1944) και στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με πρωτοβουλία της Γερμανίας και χωρίς κήρυξη πολέμου ή εχθροπραξίες από την πλευρά της Βουλγαρίας.
Μήπως γι’ αυτό πλημμυρίζουν τα βόρεια σύνορα μας από “πρόσφυγες”;
Για να γονατίσει οικονομικά η Βουλγαρία και οι άλλες βαλκανικές χώρες, που ανέπνεαν οικονομικά ως σήμερα από τη συνεργασία τους με την Ελλάδα;
Aν το σχέδιο είναι αυτό, σύντομα θα πιεσθεί έντονα η Βουλγαρία από την ΕΕ να δεχθεί “λίγους” πρόσφυγες για να “ανακουφίσει” την Ελλάδα...
Θα το ζητήσει η “Ελλάδα” και θα μας το δώσουν, γιατί “δεν μπορούν να πιέσουν χώρες που δεν ανήκουν στην ΕΕ να ανοίξουν τα σύνορα τους στους πρόσφυγες”.
Στη συνέχεια η Βουλγαρία θα αντιμετωπίσει τα προβλήματα της Ελλάδας σε μεγαλύτερο βαθμό από μας.
Οι μειονότητες της θα εξεγερθούν με τη βοήθεια της Τουρκίας, ζητώντας περισσότερη αυτονομία στο στυλ αυτού, που έγινε ως πρόβα στο Κόσσοβο.
Τότε η επένδυση των ρώσων στον αγωγό θα κινδυνεύσει και θα παρέμβουν στη περιοχή για να “προστατεύσουν” τη σύμμαχο τους Βουλγαρία.
Η μεταστροφή της Βουλγαρίας προς τη Ρωσία έχει και αυτή προφητευθεί, αλλά και συνηθίζεται.
Η Βουλγαρία συνηθίζει να αλλάζει στρατόπεδο σε κάθε μείζονα σύγκρουση της ιστορίας της.
Τότε , μετά από μία πολιτική δολοφονία, ίσως ακουσθούν “φωνές για πόλεμο στη Βουλγαρία”...
Το δεύτερο συνωμοσιολογικό σενάριο περιλαμβάνει την χάραξη του υποθαλάσσιου αγωγού στο βυθό των στενών των Δαρδανελλίων έως και τη Μαύρη θάλασσα.
Φαντάζομαι ότι δεν μπορεί να υλοποιηθεί με τα στενά ανοικτά στη ναυσιπλοία και με υπαρκτό το κράτος της Τουρκίας.
Αλλά το σενάριο αυτό μπορεί άνετα να υλοποιηθεί, όταν το τουρκικό κράτος καταρρεύσει μετά τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο αγωγός θα περνάει δίπλα από την Κωνσταντινούπολη και θα βρίσκεται τότε στο σύνολο του πάνω σε Ελληνικό έδαφος,..
Τραβηγμένο;
Πείτε το σε όλους όσους το έχουν προφητεύσει εδώ και τουλάχιστον τρεις αιώνες...