Η χθεσινή καταγγελία του Πάνου Σκουρλέτη με βάση την οποία ο διευθύνων σύμβουλος της Eldorado Gold ”σορτάρει” την μετοχή της εταιρείας του είναι πολύ σοβαρή. Ο “κόκκινος Πάνος #2” είναι οικονομολόγος άλλωστε “και ξέρει απ’ αυτά τα πράγματα” (sic). Αν όμως έχει τρόπο να μαθαίνει ποιος κερδοσκοπεί στη wall st., τότε μάλλον αδικείται στην Ελλάδα.
Η ευκολία με την οποία οι Έλληνες πολιτικοί ξεστομίζουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι, δεν σχετίζεται με την ιδιαιτερότητα της φυλής. Είναι αποτέλεσμα του διαβόητου νόμου περί ευθύνης Υπουργών αλλά και της βουλευτικής ασυλίας που ξεχειλώθηκε και απέχει παρασάγγας από ότι προβλέπει το σύνταγμα. Βάσει αυτής της νομοθεσίας, διάφοροι πολιτικοί γλίτωσαν από ποινικές ευθύνες που θα τους εξασφάλιζαν μια ριγέ φόρμα σε οποιοδήποτε ευνομούμενο μέρος τους πλανήτη.
Όλοι στηλιτεύουν βεβαίως την ύπαρξη ενός νόμου τόσο παλαιού όσο και το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Τη στηλιτεύουν μεν αλλά ουδείς μοιάζει πρόθυμος να πρωτοστατήσει στην αλλαγή του. Εδώ θα μου πείτε εκμεταλλεύονται την βουλευτική ασυλία για να γλιτώσουν από υποθέσεις του κοινού ποινικού δικαίου, το νόμο περί ευθύνης υπουργών θα αλλάξουν;
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που καταγγέλλει ο ΥΠΑΠΕΝ είναι ιδιαιτέρως σοβαρό. Αν ο διευθύνων σύμβουλος μιας εταιρείας “σορτάρει” συστηματικά τη μετοχή της, τότε η πράξη του αποτελεί καταδολίευση των μετόχων. Ιδίως αν οι πράξεις του δεν έχουν επιβληθεί από κάποια εταιρική απόφαση. Ευτυχώς σε όλο τον κόσμο, κάθε κίνηση που πραγματοποιούν -επί μετοχών- στελέχη που σχετίζονται με τις αντίστοιχες εταιρείες, επιβάλλεται να γνωστοποιείται στις αρχές.
Ψιλά γράμματα θα μου πείτε για τις ελληνικές χρηματιστηριακές αρχές που στο παρελθόν άφησαν να συμβούν σημεία και τέρατα. Στις ΗΠΑ όμως τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Σχεδόν όπως αποτυπώνεται και στις ταινίες, ο εκάστοτε απατεών στο τέλος συλλαμβάνεται και τιμωρείται παραδειγματικά. Τα αμερικανικά ΜΑΤ εισβάλλουν το σπίτι του και η περιουσία του κατάσχεται. Ακόμη και ο Gordon Gekko που ξεγέλασε το σύστημα, πέρασε δύσκολα.
Υπ’ αυτή την έννοια, η καταγγελία του Υπουργού, θα έπρεπε να οδηγήσει σε σχετική έρευνα. Ο ίδιος άλλωστε με το μένος που έχει κατά της επένδυσης στις Σκουριές, θα είχε προφανώς ενημερώσει την επιτροπή κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ για όσα στοιχεία έχει. Ειδάλλως η SEC θα κινούνταν αυτεπαγγέλτως. Οι Αμερικάνοι δεν παίζουν μ’ αυτά.
Το πιθανότερο είναι ότι ο Σκουρλέτης, απλά είπε τη γνώμη του. Χωρίς στοιχεία και χωρίς να έχει περαιτέρω διάθεση να ασχοληθεί με τις χρηματιστηριακές συνέπειες. Για την ιστορία πάντως, η μετοχή της εταιρείας από το απόγειο των 21,48 δολαρίων τον Σεπτέμβριο του 2011 διολίσθησε στα 8,86 δολάρια τον Ιανουάριο του 2015. Εν συνεχεία και με τα όσα συνέβησαν αρχικά με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και μετά με τον Σκουρλέτη, η μετοχή της εταιρείας έπεσε κάτω από τα 4 δολάρια (στοιχεία από το Google Finance). Να διευκρινίσουμε βέβαια ότι η Eldorado Gold έχει δραστηριότητες και σε άλλες περιοχές του πλανήτη, άρα η όποια επίπτωση δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στις ελληνικές δραστήριοτητες.
Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι η δραματική πτώση της μετοχής οφείλεται σε σορτάρισμα και όχι σε κακές επιχειρηματικές ειδήσεις που ενδεχομένως εμπλέκουν και την Ελληνική Κυβέρνηση που δείχνει απρόθυμη να εφαρμόσει τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Το ερώτημα είναι αν μπορεί κανείς να το αποδείξει. Αν δηλαδή έχει στοιχεία βάσει των οποίων καταδεικνύεται ότι ο ίδιος ο Paul Wright αγοράζει παράγωγα και στη συνέχεια πουλά τις μετοχές ή κάνει γυμνές πωλήσεις για να κερδίσει μέσω μιας μεθόδου αμφιβόλου ηθικής που ονομάζεται “υποτιμητική κερδοσκοπία”.
Αν έχει, οφείλει πάραυτα να τα προσκομίσει στις αρμόδιες αρχές, οι οποίες θα φροντίσουν να τον συνετίσουν. Επίσης είναι περίπου βέβαιο ότι θα προτείνουν στον Σκουρλέτη να αλλάξει δουλειά και να συνεργαστεί μαζί τους. Αν από την Αθήνα μπορεί να μαθαίνει τι γίνεται στα άδυτα των αμερικανικών χρηματιστηριακών, είναι άδικο να χαραμίζεται σε ένα ελληνικό υπουργείο. Τρέμε Wall st. Ο “κόκκινος Πάνος #2” έρχεται.
Αν δεν έχει, κανείς δεν πρόκειται να τον κυνηγήσει για συκοφαντική δυσφήμιση. Υπάρχει βλέπετε ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών και η βουλευτική ασυλία για να μπορεί κανείς να λέει ότι θέλει, χωρίς συνέπειες. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε τις αλήστου μνήμης σκηνές σε δικαστήριο για την υπόθεση των cds όπου ο δικαστής διάβαζε δηλώσεις σημερινού υπουργού εναντίον πολιτικών προσώπων για να εισπράττει διαρκώς την απάντηση “δεν τα είπα εγώ”….
Υ.Γ. Δηλώνω ότι το προηγούμενο εξάμηνο αλλά και εντός των επόμενων έξι μηνών δεν έχω, ούτε προτίθεμαι να προβώ σε οιαδήποτε πράξη που να αφορά στη μετοχή της Eldorado Gold
Ευχαριστώ επίσης την wikipedia για έναν κατανοητό ορισμό της λέξης σορτάρισμα:
Η πρακτική της ανοιχτής πώλησης (short selling, σορτ σέλινγκ, γνωστή και ως shorting ή going short ή ακάλυπτη πώληση ή σόρτινγκ ή πάω για την πτώση ή ποντάρισμα στην πτώση) στη χρηματοοικονομική είναι η πώληση περιουσιακών στοιχείων, συνήθως χρεογράφων, τα οποία ο πωλητής-short έχει «δανειστεί» από τρίτον (συνήθως χρηματιστηριακό μεσάζοντα), με την πρόθεση να αγοράσει πανομοιότυπα χρεόγραφα αργότερα για να τα επιστρέψει στον δανειστή. Ο πωλητής short ελπίζει να επωφεληθεί από μια πιθανή πτώση της τιμής των χρεογράφων στο χρονικό διάστημα μεταξύ της πώλησης και επαναγοράς, αφού ο πωλητής θα πληρώσει λιγότερα για να αγοράσει τα χρεόγραφα από όσα έλαβε όταν τα πούλησε. Αντιστρόφως αν η τιμή των χρεογράφων αυξηθεί τότε ο πωλητής short θα έχει ζημιωθεί. Καλείται και ακάλυπτη πώληση διότι ο πωλητής-short πουλάει στοιχεία των οποίων δεν έχει την κατοχή (δεν τα’ χει αγοράσει) τη στιγμή που τα πουλάει. Αποκτά την κατοχή τους μόνο αργότερα, τη στιγμή που τα επαναγοράζει. Επίσης, αφότου ο πωλητής-short πουλήσει τα δανεισμένα χρεόγραφα βρίσκεται σε «ακάλυπτη» ή ανοιχτή θέση την οποία θα πρέπει να καλύψει αγοράζοντας, όταν ο δανειστής ζητήσει να τα λάβει πίσω. Ο όρος του «δανεισμού» χρεογράφων χρησιμοποιείται εδώ κατά την ίδια έννοια όπως όταν κάποιος δανείζεται 10 ευρώ, τα οποία μετά οφείλει να επιστρέψει.
Ο όρος σορτάρισμα ή σόρτινγκ επίσης αναφέρεται σε οποιαδήποτε συναλλαγή αφορά παράγωγα ή άλλες συμφωνίες κατά την οποία ο επενδυτής αποκομίζει κέρδος από την πτώση της τιμής ενός περιουσιακού στοιχείου.
Η έννοια going short (πάω για την πτώση) είναι σε αντιδιαστολή με την έννοια going long (πάω για την άνοδο), κατά την οποία ο επενδυτής επωφελείται της ανόδου της τιμής ενός περιουσιακού στοιχείου (π.χ. μετοχής ομολόγου κ.τ.λ.).