globinfo freexchange
Η εκστρατεία δαιμονοποίησης της πιθανότητας επιστροφής σε εθνικό νόμισμα συνεχίζεται αμείωτη, ακόμα και επί κυβέρνησης Τσίπρα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι σίγουρο ότι δεν έχει την πραγματική εξουσία στη χώρα και αυτό φάνηκε τόσο από το οικονομικό πραξικόπημα Ντράγκι το περασμένο καλοκαίρι, όσο και από το γεγονός ότι επιβάλλονται στην παρούσα κυβέρνηση άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά, όπως για παράδειγμα ο τωρινός διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννης Στουρνάρας.
Η προπαγάνδα της εγχώριας τραπεζομιντιακής δικτατορίας που διατηρεί ακόμα την πραγματική εξουσία, ως παράρτημα της Ευρωπαϊκής Χρηματοπιστωτικής Δικτατορίας (ΕΧΔ), δαιμονοποιεί με κάθε μέσο και με κάθε ευκαιρία, μέσα από τα γνωστά σενάρια ολέθρου, την πιθανότητα επιστροφής σε εθνικό νόμισμα.
Όπως έχει επανειλημμένα τονιστεί σε παλαιότερα άρθρα, ο μόνος τρόπος για να σταματήσει η καταστροφική πορεία της χώρας, η οποία επιβάλλεται συστηματικά από τους μηχανισμούς της ευρω-δικτατορίας και του ΔΝΤ, είναι ένα Ελληνικό σχέδιο εξόδου από το ευρώ και επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Ως βασική προϋπόθεση ενός τέτοιου σχεδίου, είναι μια κεντρική τράπεζα υπό πλήρη δημόσιο έλεγχο.
Όμως σε κάθε περίπτωση, η χώρα πρέπει να έχει ένα δικό της σχέδιο εξόδου για παν ενδεχόμενο. Φαίνεται ότι δεν το έχει. Και αυτό μπορεί τελικά να αποβεί ακόμα πιο καταστροφικό, γιατί τα σημάδια είναι ιδιαίτερα δυσοίωνα.
Από το άρθρο Deutsche Bank: Νέα παγκόσμια οικονομική κρίση προ των πυλών; του Δημήτριου Γκιόκα στην Ελληνική έκδοση της huffingtonpost:
Όλα τα στοιχεία και οι ενδείξεις δείχνουν ότι η Deutsche Bank βρίσκεται σε δεινή θέση και κινδυνεύει με χρεοκοπία εντός του 2016. Πιο συγκεκριμένα:
• Πριν λίγες ημέρες ανακοίνωσε ζημιές €6 δισ. για το 2015
• Το κόστος των προβλέψεων για διαγραφή «τοξικών» στοιχείων του ενεργητικού της αγγίζει τα €10 δισ.
• Σχεδιάζει να εφαρμόσει ένα μεγάλο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης με σταδιακή αποχώρησή της από τις αναδυόμενες χώρες και όχι μόνο
• Η έκθεση της στις αναδυόμενες αγορές (Βραζιλία, Μεξικό, Ρωσία, Κίνα κ.αλ.) είναι τεράστια. Μόνο σε παράγωγα προϊόντα (derivatives) η συνολική αξία της θέσης της σήμερα ανέρχεται σε €55 τρισ.!!! Σημειωτέον, το ΑΕΠ της Γερμανίας είναι €2,7 τρισ. και όλης της Ευρώπης €14 τρισ.
• Μετά το πρόστιμο μαμούθ $2,5 δισ. που της επιβλήθηκε τον περασμένο Απρίλιο από τις Αμερικάνικες και Βρετανικές αρχές για χειραγώγηση των επιτοκίων LIBOR, το Αμερικάνικο δημόσιο πριν λίγες ημέρες προέβη σε αγωγή εναντίον της για μη κάλυψη των υποχρεώσεών της προς ενυπόθηκα δάνεια ύψους $3,1 δισ.
• Η μετοχή της έχει μειωθεί κατά 50% μέσα σε 3 μήνες. Κυμαίνεται σήμερα σε $15 δολάρια έναντι $30 τον Οκτώβριο 2015. Η σχέση τιμή μετοχής προς λογιστική αξία τράπεζας ανέρχεται σε μόλις 0,34. Δηλαδή οι επενδυτές υποθέτουν ότι τα 2/3 του ενεργητικού της είναι επισφαλή.
• Ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's υποβάθμισε την πιστοληπτική της ικανότητα από A- σε ΒΒΒ
• Τα ασφάλιστρα κινδύνου (τα περίφημα CDS) έχουν εκτοξευτεί για την περίπτωση της
Όλα αυτά μας θυμίζουν έντονα την ιστορία της Lehman Brothers.
Σύμφωνα με ανάλογο, παλαιότερο άρθρο του Μιχάλη Γιαννεσκή στο tvxs, η έκθεση της Deutsche Bank σε παράγωγα, είναι ακόμα μεγαλύτερη, της τάξης των 67 τρισεκατομμυρίων ευρώ. Αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι “έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν ο κ. Σόιμπλε, η κ. Μέρκελ και οι λοιποί 'σκληροί' της Ευρωζώνης. Βέβαια, ο πραγματικός λόγος της ανησυχίας τους και της αδιάλλακτης στάσης τους δεν μπορεί να είναι το ελληνικό χρέος, το οποίο αντιστοιχεί στο 0.5% των παραγώγων που κατέχει μόνο μία γερμανική τράπεζα, αλλά η ανασφάλεια που δημιουργεί η πιθανότητα αναταραχής του χάρτινου πύργου της χρηματοπιστωτικής οικονομίας.”
Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, το σύστημα "ευρωζώνη" μπορεί από στιγμή σε στιγμή να καταρρεύσει με πάταγο και όχι εξαιτίας της Ελλάδας, που έχει γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος για όλα τα μεγάλα προβλήματα, τα οποία οι γραφειοφασίστες των Βρυξελλών και το Βερολίνο αποδείχθηκε ότι ήταν ανίκανοι να αντιμετωπίσουν. Το Βερολίνο δεν θέλει διάλυση της ευρωζώνης, γιατί αυτό είναι το εργαλείο με το οποίο, με βάση το Ελληνικό πείραμα, επιχειρεί να εδραιώσει τις νέες συνθήκες Φεουδαρχίας. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί και να αποτρέψει μια ανεξέλεγκτη διάλυση.
Στην περίπτωση που η Deutsche Bank καταρρεύσει, η περίπτωση της Lehman Brothers ίσως να μοιάζει με περίπατο στο πάρκο. Και αυτό, όχι μόνο γιατί το Γερμανικό τέρας είναι σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό εκτεθειμένο σε χρηματιστηριακά σκουπίδια, αλλά και επειδή η ίδια η ευρωζώνη είναι εντελώς σαθρά δομημένη. Είναι το έκτρωμα που κατασκεύασε η τραπεζική ελίτ για να εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντά της.
Στην περίπτωση που δεν αποφευχθεί ο όλεθρος, ο καθένας θα τρέξει να σωθεί όπως μπορεί και να γλιτώσει ότι μπορεί από την καταστροφή. Κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για την Ελλάδα, όπως έχουμε επανειλημμένα τονίσει. Θέλετε απόδειξη; Κοιτάξτε τι γίνεται με το προσφυγικό. Ο καθένας μέσα στην υποτιθέμενα ενωμένη Ευρώπη της υποτιθέμενης αλληλεγγύης, αρχίζει να λειτουργεί αυτόνομα και κοιτάει πως να φορτώσει τους πρόσφυγες στις πλάτες του άλλου, λες και είναι σκουπίδια. Για τέτοιο Ευρωπαϊκό πολιτισμό μιλάμε και για τέτοια "φοβερή" ικανότητα από τους κλόουν που ηγούνται του ευρω-τσίρκου.
Για το λόγο αυτό, η χώρα όχι μόνο πρέπει να διαθέτει ένα δικό της σχέδιο εξόδου, αλλά πρέπει να το εφαρμόσει το ταχύτερο δυνατό, για να προλάβει τις εξελίξεις και να γλιτώσει με την μικρότερη δυνατή ζημιά, για να μπορέσει να σταθεί στις δυνάμεις της από την επόμενη μέρα του ολέθρου.
Η μνημονιακή πτέρυγα κοιμάται τον ύπνο του δικαίου και βρίσκεται σε μόνιμη άρνηση. Οι αμετανόητοι νεοφιλελέδες ευρωλάγνοι επιμένουν στο "ευρώ πάση θυσία" ακόμα και τώρα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε κατώτερη των περιστάσεων και σε αυτό το ζήτημα, καθώς φάνηκε ότι δεν είχε κανένα σχέδιο εξόδου, κάτι που θα έπρεπε να έχει κάνει πριν ακόμα αναλάβει την εξουσία. Τα περιθώρια απ'ότι φαίνεται στενεύουν δραματικά και το ξέσπασμα της νέας θύελλας πλησιάζει.
Αλλά έστω και τώρα, υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος. Η κυβέρνηση οφείλει να σχεδιάσει το Grexit, χωρίς καμία συνεννόηση με τις ευρω-ύαινες, αλλά με μυστικότητα και με αποκλειστικό γνώμονα τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις για τη χώρα, οι οποίες θα ήταν πολύ πιο ήπιες αν υπήρχε ένα καλά μελετημένο και οργανωμένο σχέδιο εξόδου από την αρχή.