Τι σηματοδοτεί η επαναφορά του Παράλληλου Προγράμματος;
Ο εφιάλτης του 2015 επανέρχεται. Τότε πρωθυπουργός ήταν ο Τσίπρας, όπως και τώρα. Αυτός έδινε εντολές για τις διαπραγματεύσεις, όπως και τώρα. Η τρόικα είναι η ίδια, όπως και τότε. Μόνο ο Τσακαλώτος έχει αντικαταστήσει τον Βαρουφάκη και ο Κατρούγκαλος που είναι στην πρώτη γραμμή των παζαριών.
Κι όμως, εκείνος ο εφιάλτης με τις μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις, με τα πίσω – μπρος, με την τρόικα να φεύγει και να μην ξέρουμε πότε θα ξανάρθει, με τα μέτωπα όλα ανοικτά, με τους υπουργούς να κάνουν τζάμπα τσαμπουκάδες, είναι εδώ.
Δεν πρόλαβαν να φύγουν οι Θεσμοί και ο Τσακαλώτος μίλησε για πολιτική λύση. Θα θυμάστε την πολιτική διαπραγμάτευση σε κορυφαίο επίπεδο που μας είχαν πρήξει πέρυσι. Θα θυμάστε που έβγαιναν οι υπουργοί κι έλεγαν ότι ο Τσίπρας πήρε το παιχνίδι πάνω του και θα πείσει τη Μέρκελ και τους άλλους ηγέτες για τα... δίκαια της Ελλάδας; Ε, λοιπόν αυτό ακριβώς το ίδιο σκηνικό πάνε να στήσουν και τώρα, λες και δεν έβαλαν μυαλό με την καταστροφή του 2015.
Λίγη ώρα μετά την αποχώρηση των δανειστών και η κυβέρνηση ανακοινώνει ότι επαναφέρει το παράλληλο πρόγραμμα. Το εισάγει στην Βουλή παρά το γεγονός ότι είχε αποσυρθεί πριν τα Χριστούγεννα όταν είχαν θέσει βέτο οι Θεσμοί.
Στα θέματα που προβλέπει αυτό το πρόγραμμα είναι η υγειονομική κάλυψη των ανασφάλιστων πολιτών αλλά και ευπαθών ομάδων, διευκόλυνση προσλήψεων και κίνητρα στελέχωσης με στόχο την κάλυψη θέσεων σε νοσοκομεία και κέντρα υγείας στις άγονες περιοχές, μέτρα διευκόλυνσης των κρίσεων των γιατρών του ΕΣΥ έτσι ώστε να επιταχυνθούν οι προσλήψεις, διευκόλυνση της διαδικασίας μετατάξεων- μεταθέσεων των γιατρών και του προσωπικού εντός του ΕΣΥ και άλλα ζητήματα κοινωνικού χαρακτήρα.
Προφανώς και κάποια από αυτά είναι σωστά, αλλά το θέμα είναι άλλο: Έχουν κοστολογηθεί; Ποιος θα πληρώσει για τις προσλήψεις, αντέχει το Δημόσιο να πληρώσει κι άλλους μισθούς όταν δεν μπορεί να καλύψει τους υπάρχοντες; Όταν κάνουμε ολόκληρη συζήτηση για περικοπές στο ασφαλιστικό σύστημα και τα λεφτά δε βγαίνουν πώς θα γίνουν όλα αυτά; Όταν βάζουμε κι άλλους φόρους και τσακίζουμε τους εργαζόμενους το κάνουμε για να προσλάβουμε κι άλλους, για να διογκώσουμε περαιτέρω το κράτος;
Έχουν βρει κονδύλια για όλα αυτά, έχουν ρωτήσει τους Θεσμούς ή πάνε σε ανοικτή σύγκρουση;
Είναι ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν ενώ μένουν όλα τα μέτωπα της διαπραγμάτευσης ανοικτά και επανέρχεται ο φόβος μιας γενικευμένης εμπλοκής.
Δύο είναι λοιπόν τα δεδομένα: Είτε υπάρχει κάποιου είδους συμφωνία με τους δανειστές και υπάρχουν λεφτά που δεν ξέρουμε. Είτε η κυβέρνηση επιλέγει την κατά μέτωπο επίθεση και «γαία πυρί μειχθήτω». Μπορεί να έρθει σε σύγκρουση με τους δανειστές και να επιστρέψουμε ξανά στο δράμα του 2015, στα σενάρια περί Grexit, στη δραχμή, την απόλυτη φτώχεια και την διάλυση του κράτους.
Αν είναι το δεύτερο, τότε φαίνεται ότι ο Τσίπρας επιλέγει ηρωϊκή έξοδο. Θέλει να το παίξει «αριστερός» και αγωνιστής τώρα που αρχίζει να βουλιάζει. Είναι οι τελευταίοι σπασμοί ενός καθεστώτος που διαλύεται και που σκέφτεται μόνο την υστεροφημία του. Και βεβαίως το... Ειδικό δικαστήριο.
Μην απορήσουμε λοιπόν αν δούμε οριστική ρήξη με τους δανειστές και παραίτηση του Τσίπρα ή αλλιώς «τα ποντίκια φεύγουν πρώτα από το πλοίο». Όταν ο Τιτανικός βουλιάζει οι πρώτοι που θα επιχειρήσουν να φύγουν είναι οι καπεταναίοι. Κι όπως ξέρουμε ο Αλέξης δεν ορρωδεί προ ουδενός. Θα μπορούσε να το κάνει Κούγκι τώρα που τρώει σφαλιάρες από την κοινωνία κι έχει χάσει τη στήριξη της κοινωνίας.
antinews.gr