Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει να διαχειριστεί τις υποθέσεις της εθνικής μας οικονομίας, κάτω υπό συνθήκες εσωτερικής και εξωτερικής αβεβαιότητας. Η αποτελμάτωση της ελληνικής οικονομίας μετά το 2007, η άθλια χρηματοοικονομική κατάσταση των οργανισμών κοινωνικής ασφάλισης, η συνεχής συρρίκνωση των δημοσιονομικών εσόδων, το οξύτατο λαθρομεταναστευτικό-προσφυγικό πρόβλημα, η δραματική πτώση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, η μπαρουταποθήκη της Μέσης Ανατολής, κ.λπ., συνθέτουν ένα εκρηκτικό μίγμα που ναρκοθετεί τις βραχυπρόθεσμες προοπτικές της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς, τα δυσμενή γεγονότα είναι στην ημερήσια ατζέντα της επικαιρότητας και με λύπη διαπιστώνουμε ότι πολλαπλασιάζονται αντί να ελαττώνονται. Προχθές δημοσιεύτηκαν τα στατιστικά στοιχεία της Eurostat, που αφορούν τους αναπτυξιακούς ρυθμούς των χωρών μελών της Ευρωζώνης (19 χώρες) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ-28 χώρες). Ως γνωστόν, οι ρυθμοί οικονομικής ανάπτυξης μιας χώρας αντανακλώνται στην ποσοστιαία μεταβολή του πραγματικού ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Αν το πραγματικό ΑΕΠ αυξάνεται η οικονομία αναπτύσσεται και αντίθετα αν το πραγματικό ΑΕΠ μειώνεται η οικονομία οπισθοδρομεί. Τα στατιστικά στοιχεία των χωρών που περιλαμβάνονται στον πίνακα προέρχονται από το πρόσφατο “newsrelease-euroindicators” της Eurostat (12.2.2016).
Παρατηρήσεις: Πηγή των στοιχείων είναι η Eurostat. Τα στοιχεία αφορούν την ποσοστιαία μεταβολή του πραγματικού ΑΕΠ κατά την περίοδο 2014-2015, δηλαδή κατά τη διάρκεια του 2015.
Τα στοιχεία καλύπτουν τους αναπτυξιακούς ρυθμούς κατά τη διάρκεια του 2015. Από την απλή ανάγνωση των στοιχείων διαπιστούται ότι η Ελλάδα αποτελεί την μοναδική χώρα της Ευρωζώνης και της ΕΕ που βρίσκεται στη φάση της ύφεσης. Την περίοδο 2014-2015, δηλαδή εντός του 2015, ο αναπτυξιακός ρυθμός της χώρας μας ήταν αρνητικός -0,7%, όταν στην Ιρλανδία ανήλθε σε 7,0%, στο Λουξεμβούργο 5,5%, στην Τσεχία σε 4,4%, στην Ισπανία σε 3,2%, στη Μάλτα σε 5,4%, στη Σουηδία 3,5%, στη Σλοβακία 3,7%, κ.λπ. Την περίοδο αυτή οι αναπτυξιακές επιδόσεις της Ευρωζώνης (19 χώρες) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης (28 χώρες) διαμορφώθηκαν αντίστοιχα σε 1,5% και 1,8%. Ωστόσο, ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί η διαπίστωση, ότι, χώρες σαν την Ιρλανδία, την Ουγγαρία, κ.ά., που στο παρελθόν είχαν δεσμευτεί με μνημονιακές πολιτικές και είχαν λάβει σημαντική οικονομική βοήθεια από το ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), αναπτύσσονται με εντυπωσιακούς αναπτυξιακούς ρυθμούς. Η Ιρλανδία το Νοέμβριο του 2010 δεσμεύτηκε με το μνημόνιο, το οποίο και εγκατέλειψε τον Δεκέμβριο του 2013. Το 2015 ο αναπτυξιακός ρυθμός της Ιρλανδίας ανήλθε σε 7% και μαζί με της Κίνας ήταν από οι υψηλότεροι παγκοσμίως. Σήμερα, η Ιρλανδία δανείζεται τα κεφάλαια που επιθυμεί από τις διεθνείς χρηματαγορές με επιτόκια γύρω στο 1,5%. Απεναντίας, η Ελλάδα το Μάιο του 2010 μπήκε στο λούκι των μνημονίων και θα παραμένει χωμένη τουλάχιστον μέχρι το Δεκέμβριο του 2017. Ουδείς δύναται να προβλέψει για πόσα χρόνια ο ελληνικός λαός θα σφαδάζει κάτω από την ατσάλινη μπότα του κουαρτέτου και των πιστωτών. Σε ποιους παράγοντες οφείλεται ο αναπτυξιακός δυναμισμός της Ιρλανδίας, της Ουγγαρίας, της Τσεχίας, της Μάλτας και αρκετών άλλων χωρών της ΕΕ; Γιατί η Ελλάδα απεδείχθη καρικατούρα της Ιρλανδίας; Η Ελλάδα θα μπορούσε να προσεγγίσει τα επίπεδα ανταγωνιστικότητας τέτοιων χωρών όπως Ιρλανδία, Σουηδία, Ελβετία, Σιγκαπούρη, Ισραήλ, Ταιβάν ή Νότια Κορέα; Οι καρεκλοκένταυροι της εξουσίας θα πρέπει να σταματήσουν τα παραμύθια προς την χειμαζόμενη από την οικονομική κρίση ελληνική κοινωνία, ότι, σύντομα η χώρα μπαίνει σε αναπτυξιακή πορεία και ένα νέο success story είναι προ των πυλών της εθνικής οικονομίας.