Ιστορικός - Βαλκανιολόγος
Το Κομπάνι ξαναχτίζεται παρά το εμπάργκο της Τουρκίας, παρά τις διαρκείς επιθέσεις που δέχεται η Ροζάβα από την Τουρκία, τους "μετριοπαθείς" και την ISIS από τα σύνορα της Τουρκίας.
Το Κομπάνι δε θα γίνει ποτέ πρώτο θέμα για τους ανθρωπιστές γιατί χαλάει τη σούπα, την προπαγάνδα του δεν μπορεί να υπάρξει αντίσταση μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος ή ο ιμπεριαλισμός, που διαχέεται από άτομα που τρέφονται από τον ιμπεριαλισμό.
Το 1922 δε συνεχιζόταν κανένας πόλεμος, οι πρόσφυγες ήρθαν γιατί αποφασίστηκε ανταλλαγή των πληθυσμών χωρίς αυτούς, όχι γιατί δεν μπορούσαν να ζήσουν στα ερείπια και να τα ξαναχτίσουν.
Ο πόλεμος στη Συρία είναι εμφύλιος στην βάση του, παρά την προπαγάνδα περί του αντιθέτου από ιδεοληπτικούς και των δυο πλευρών. Και χριστιανοί πρόσφυγες έχουν έρθει και χριστιανοί έχουν πνιγεί. Αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι ανάμεσα στους εξαραβισμένους και Άραβες σουνίτες μουσουλμάνους της Συρίας η ISIS και η Αλ Νούσρα έχουν οπαδούς -και όχι λίγους- και ότι το ξερίζωμα λαών από την γη τους, έστω και αν έρχονταν στην αρχαία μητρόπολη, δεν πρέπει να είναι σημείο αναφοράς.
Το Κομπάνι αξίζει να είναι παράδειγμα γιατί δείχνει ότι και τα ερείπια ξαναχτίζονται όταν έχεις με το αίμα σου υπερασπίσει το οικόπεδο σου. Αλλά για τους ανθρωπιστές και για τους ιμπεριαλιστές οι λαοί δεν πρέπει να έχουν οικόπεδα, πρέπει να είναι ευγνωμονούσα μάζα που ζει από την φιλανθρωπία ικετεύοντας να ξεδιαλεχτεί από τους νταβατζηδες.
Το Κομπάνι αξίζει να είναι παράδειγμα, ξαναχτίζεται. 15 κτίρια αναφέρει ο μηχανικός Cohan Kenani, 15 κτίρια με 500 κατοικίες. H νέα γειτονιά θα περιλαμβάνει ορφανοτροφείο, τέσσερα σχολεία, ένα κέντρο υγείας, συμβουλευτικά κέντρα, αγορές, καταστήματα και πάρκα.
Και όσο το Κομπάνι ξαναζωντανεύει από τις στάχτες του και τα ερείπια, συνεχίζει να υπάρχει η ελπίδα των λαών ότι θα παλέψουν και θα νικήσουν.