Οι …πρωταγωνιστές κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να φανούν αντάξιοι των ρόλων τους όμως το …κοινό δεν χειροκροτεί και οι κριτικές, εντός και εκτός συνόρων, είναι απογοητευτικές
Η «πρώτη φορά Αριστερά» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, υποσχέθηκε να αλλάξει τα πάντα στην Ελλάδα.
Μετά από 14 μήνες στο τιμόνι της χώρας το μόνο που κατάφερε ήταν όπως φαίνεται να ανεβάσει τη δική της version της παράστασης «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Λουίτζι Πιραντέλο.
Οι …πρωταγωνιστές κατέβαλαν φιλότιμες προσπάθειες να φανούν αντάξιοι των ρόλων τους όμως το …κοινό δεν χειροκροτεί και οι κριτικές, εντός και εκτός συνόρων, είναι απογοητευτικές.
Μέρα με τη μέρα η θεατρική πλατεία …αδειάζει και με μαθηματική ακρίβεια η παράσταση θα …ρίξει οριστικά αυλαία.
Η αλήθεια είναι πως η κυβέρνηση της Αριστεράς ανέλαβε να κυβερνήσει τον τόπο σε μια πολύ δύσκολη περίοδο όπου η οικονομία και η κοινωνία είχαν πληγωθεί ανεπανόρθωτα από τις «λάθος συνταγές και τα ακραία μέτρα» δύο μνημονίων.
Όμως αν και ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ το γνώριζαν, οδήγησαν τη χώρα σε εκλογές και επέμειναν ότι έχουν το «μαγικό φίλτρο», το «αντίδοτο» που θα σήκωνε τη χώρα ξανά στα πόδια της.
Επτά μήνες διαπραγμάτευσης, κλείσιμο τραπεζών, ένα δημοψήφισμα του οποίου το αποτέλεσμα από «ΌΧΙ» έγινε «ΝΑΙ» και ένα αριστερό μνημόνιο αποτέλεσμα «εκβιασμών» ήταν ο λογαριασμός της πρώτης διακυβέρνησης.
Οι κάλπες ανέθεσαν εκ νέου στον ΣΥΡΙΖΑ εντολή διακυβέρνησης.
Έστω και «κουτσουρεμένη» καθώς χρειάστηκε να …βάλει πλάτη ο έτερος «αντιμνημονιακός» κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος για να σχηματιστεί μια ισχνή πλειοψηφία 153 βουλευτών που κάθε άλλο παρά ικανή είναι να αντέξει πολιτικούς ή άλλους κραδασμούς.
Άλλωστε αυτό φάνηκε και στην πρόσφατη ενδοκυβερνητική κρίση με τον Γιάννη Μουζάλα.
Όσο για τα αποτελέσματα του τετραμήνου είναι πολλά και σημαντικά όλα τους «αριστερά» αλλά με κατεύθυνση …όπισθεν.
Ένα «αριστερό μνημόνιο» ακόμα πιο σκληρό που όμως θα όπως λέει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ «θα μαλακώσει» και θα επανεκκινήσει την οικονομία γιατί το χρέος «θα απομειωθεί» αν και όπως όλα δείχνουν η δήθεν ευνοϊκή ρύθμιση- «δώρο» των δανειστών θα είναι η αποπληρωμή του να μεταφερθεί στις επόμενες γενιές.
«Αριστεροί φόροι» πιο …«δίκαιοι» που …διευρύνουν την φορολογητέα βάση αλλά και πάλι στα συνήθη «υποζύγια» και τους μικρομεσαίους καθώς οι «έχοντες και κατέχοντες» παραμένουν στο απυρόβλητο και απολαμβάνουν φορολογική ασυλία.
• Ο ΕΝΦΙΑ που ήταν «άδικος κεφαλικός φόρος» του οποίου η κατάργηση μετατράπηκε επιβολή μετά αυξήσεως.
• Φορολογικό νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί.
• Φόροι νέοι και άδικοι που αποφασίζονται γιατί αναζητούνται ισοδύναμα που θα κλείσουν τρύπες του «αριστερού μνημονίου» κατατίθενται σε «ημερήσια διάταξη» μήπως και κλείσει η διαπραγμάτευση με το «κουαρτέτο».
Το οποίο όμως δεν είναι «τρόικα» και δεν «μπουκάρει στα υπουργεία» και δεν του έχει «παραδώσει η κυβέρνηση τα κλειδιά της χώρας».
• «Αριστερή Ανάπτυξη» με το σχετικό νομοσχέδιο να υπάρχει αλλά για έναν περίεργο λόγο να μην κατατίθεται εδώ και δύο μήνες, «αριστερές επενδύσεις» που …έρχονται αλλά με ταχύτητα …αραμπά, «αριστερά λουκέτα» στην αγορά που συνεχίζει να βυθίζεται στην αβεβαιότητα και τον φαύλο κύκλο της έλλειψης ρευστότητας, «αριστερή παιδεία» όπου «η αριστεία είναι ρετσινιά», η ποντιακή γενοκτονία ήταν «εθνοκάθαρση», οι παρελάσεις γίνονται αλλά δεν πρέπει να γίνονται και η εξεταστέα ύλη για τις πανελλαδικές μειώνεται αφού πρώτα αυξήθηκε ταλαιπωρώντας τους μαθητές.
Και στην Υγεία «πρώτη φορά Αριστερά».
Όλοι έχουν πλέον πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία.
Ανασφάλιστοι, άνεργοι δικαιούνται ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Αλλά που; Σε ποιες δομές πρωτοβάθμιας υγείας όπου οι γάζες και τα φάρμακα είναι σε έλλειψη και τα ιατρικά μηχανήματα δεν λειτουργούν;
«Αριστερή εξωτερική πολιτική» όπου το «βέτο» μπαίνει πάνω στο τραπέζι των Συνόδων κορυφής για να …βγει, όπου η Τουρκία κάνει ανατολίτικο παζάρι προκαλώντας και παζαρεύοντας εθνική κυριαρχία με τον τούρκο Υπουργό των Εξωτερικών να δηλώνει πως «όταν πρόκειται για διάσωση ανθρώπων τι σημασία έχει αν δικό μου ή δικό σου το νησί».
Όσο για το προσφυγικό την ευθύνη της κατάστασης την έχει κυρίως η Ευρώπη που έδειξε για μια ακόμα φορά πως δεν έχει τους μηχανισμούς να αντιμετωπίσει κρίσεις.
Αυτό δεν σημαίνει ότι και σε αυτό το ζήτημα υπήρξε «αριστερή διαχείριση» από την κυρία Τασία και τους …λιαζόμενους πρόσφυγες στις πλατείες μέχρι τη λάσπη της Ειδομένης που η κρατική μηχανή πιάστηκε στον ύπνο όταν «ύποπτα» φυλλάδια καλούσαν τους πρόσφυγες να περάσουν τα σύνορα.
Και μέσα σ όλα ο πόλεμος κατά της διαπλοκής με «αριστερό τρόπο» τα αποτελέσματα του οποίου μετά από 14 μήνες δεν έχουν φανεί.
Αυτό που διαφεύγει της πολιτικής φιλοσοφίας του ΣΥΡΙΖΑ και του κυβερνητικού εταίρου ΑΝΕΛ, είναι απλό:
Το τιμόνι υπάρχει για να στρίβει και αριστερά και δεξιά ανάλογα με το κύμα και τα βράχια.