δάσκαλος-Κιλκίς
«Τα χέρια είναι παράλυτα και τα σφυριά δεμένα/
και δεν σφυροκοπά κανείς τ’ άρματα και τ’ αλέτρια/
σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μες στη χώρα»
Κωστής Παλαμάς
Θα ξεκινήσω, όπως κάθε βράδυ πράττουν τα γνωστά κοπροκάναλα, με μια «συγκινητική» ιστορία, την οποία, ίσως, πολύ σύντομα, θα ζήσουμε στο μέλλον.
Έλληνες, οικογένειες, παιδιά και ηλικιωμένοι κάτοικοι ακριτικών περιοχών, όπως το Κιλκίς, παίρνοντας στην αγκαλιά τους τα λιγοστά τους υπάρχοντα, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τα χωριά τους, διότι εξαθλιωμένες ομάδες Αφγανών, Μαροκινών, Πακιστανών και άλλων μουσουλμάνων, «προσφύγων», περιφέρονται στα χωριά τους απειλώντας …
Ήδη οι πρώτες «ροές» Ελλήνων «μεταναστών» εμφανίστηκαν στην Θεσσαλονίκη, στην Λάρισα, στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Επικράτειας. Τα 5 περίπου εκατομμύρια των «προσφύγων» που βρίσκονται στην Ελλάδα, δηλώνουν πως, εφ’ όσον η Ευρώπη έκλεισε τις πύλες της, δεν πρόκειται να επιστρέψουν στην φρίκη, τον πόλεμο και την πείνα των χωρών καταγωγής τους, οι οποίες, βέβαια, δεν τους δέχονται.
Εκπρόσωποι των προσφύγων, αντιμετωπίζουν με κατανόηση το ενδεχόμενο να ριζώσουν στην Ελλάδα, μία χώρα με πλούσιο μουσουλμανικό παρελθόν. Παραπέμπουν δε και σε σχετικές μελέτες «Ελλήνων» ιστορικών-Ρεπούση, Λιάκος, Βερέμης- όπου εξαίρεται η αγαστή συνοίκηση και συμβίωση Ρωμιών και Τούρκων. Το δε υπουργείο Παιδείας μελετά σοβαρά το ενδεχόμενο να ανοίξουν και πάλι τα παρατημένα σχολειά στα χωριά νησιών και απομακρυσμένων περιοχών, να προσλάβει και μουσουλμάνους δασκάλους, για να μην στερηθούν τα προσφυγόπουλα το πανανθρώπινο αγαθό της Παιδείας.
Ταυτόχρονα οι ροές από την Τουρκία συνεχίζονται με αυξανόμενο ρυθμό και σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις, ενδέχεται το 2020 η Ελλάδα να έχει πληθυσμό γύρω στα 20 εκατομμύρια, εκ των οποίων τα 12 περίπου θα είναι μουσουλμάνοι. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι θεσμοί, ενώπιον αυτής της θετικής εξέλιξης και στάσης της χώρας μας, που δέχτηκε να θυσιαστεί φιλοξενώντας, μόνο αυτή, τους πρόσφυγες, χαλάρωσε τα μνημονιακά μέτρα και προβλέπει φρενήρη ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια. Ο δε καγκελάριος Β. Σόιμπλε δήλωσε έμπλεος χαράς και ικανοποίησης, ότι απομακρύνθηκε οριστικά το ενδεχόμενο ενός Grexit και προσβλέπει στην συνεργασία των δύο χωρών. Ο Έλληνας πρωθυπουργός εξέφρασε την ικανοποίησή του και δήλωσε ότι η ελληνική πολιτεία θα κάνει τα πάντα ώστε οι μουσουλμάνοι φίλοι μας να ενσωματωθούν στον εθνικό κορμό και θα πατάξει αμείλικτα τις ακροδεξιές, φασιστικές, ρατσιστικές ομάδες που αντιδρούν σ’ αυτό το ενδεχόμενο.
Διαβάζω από την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους της Εκδοτικής Αθηνών (σελ. 39, τόμ. ΙΓ), το κείμενο, όχι ενός «φανατικού» θεολόγου, αλλά ενός πανθομολογουμένως εθνικού ιστορικού, που κανείς εχέφρων δεν αμφισβητεί το κύρος και την αξιοπιστία του, του Απόστολου Βακαλόπουλου.
«Σύμφωνα με την βασική αρχή της ισλαμικής θρησκείας ο κόσμος διαιρείται σε δύο μέρη, στην επικράτεια του Ισλάμ (Dar el Islam) και στην επικράτεια των απίστων (Dar el Harb), δηλαδή του πολέμου. Ο ιερός πόλεμος (Gihad) εναντίον των απίστων για την συνεχή επέκταση της επικράτειας του Ισλάμ αποτελεί, μαζί με το καθήκον της προσευχής, την ουσία της μωαμεθανικής θρησκείας.
Σύμφωνα με το ίδιο το Κοράνι, οι άπιστοι είναι μιαρά όντα, εναντίον των οποίων πρέπει να μάχεται ο πιστός ώσπου να ομολογήσουν ότι δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός από τον Αλλάχ. Ο πόλεμος εναντίον των απίστων είναι επομένως κατάσταση μόνιμη και φυσική, η ειρήνη αντίθετα παροδική ανάπαυλα που επιτρέπεται για περιορισμένο χρονικό διάστημα (10 χρόνια), όταν για λόγους ανώτερης βίας η νικηφόρα συνέχιση του πολέμου καθίσταται αδύνατη.
Μόλις όμως οι συνθήκες το επιτρέπουν, η επανάληψη του πολέμου αποτελεί υποχρέωση γιατί ο προφήτης διδάσκει: “μην επικαλείσθε την ειρήνη όταν είσθε ισχυρότεροι”. Ο πόλεμος εναντίον των απίστων πρέπει να συνεχίζεται με σκοπό την πλήρη εξολόθρευσή τους και μόνο οι γυναίκες, τα παιδιά και οι γέροντες εξαιρούνται από τη σφαγή… Οι περιουσίες των απίστων περιέρχονται στους πιστούς…».
Όποιος τα αμφισβητεί αυτά εθελοτυφλεί. Αν συνεχιστεί η εισβολή- γιατί δεν πηγαίνουν προς τις χώρες των ομοθρήσκων τους; το ερώτημα παραμένει- αν εμείς οι λιγοστοί Έλληνες συνεχίσουμε να ανεχόμαστε τους μηρυκασμούς και τις γελοιότητες περί φιλοξενίας, ας ετοιμαστούμε για το…Dar el Islam.
Προς το παρόν οδεύουμε στην «επικράτεια πολέμου». Όταν θα μείνουν μόνιμα, θα θυμηθούν, ακούγοντας καμπάνες και βλέποντας σταυρούς, το καθήκον τους οι οπαδοί του Ισλάμ.
Εξολόθρευση των «μιαρών όντων», ημών των απίστων. Τότε θα δούμε τι συγκινητικές ιστορίες καταδιωκόμενων Ελλήνων, θα διασκεδάζουν τους «εταίρους» μας , γιατί είμαστε τα μεγαλύτερα κορόιδα της οικουμένης. Αυτοκτονούμε εν θριάμβω…
Άξιοι της μοίρας μας, γιατί αφήνουμε τους ποικιλώνυμους Γραικύλους να διαχειρίζονται το κρισιμότερο – θέμα ζωής ή θανάτου – πρόβλημα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους.
Η Επανάσταση του ’21 ακυρώνεται. Κατασκοτώθηκαν οι Κολοκοτρωναίοι να διώξουν το γενοκτόνο Ισλάμ από τούτο τον ευλογημένο τόπο, και, μέσα σε μία δεκαετία εκατομμύρια 25άρηδες μουσουλμάνοι από Μαρόκο, Μπαγκλαντές και Αφγανιστάν, εισέρχονται δόξη και τιμή.
«Θυμήθηκα το μύθο του Χότζα:
Ήταν, λέει, ένας Ανατολίτης πολυφαμελίτης που ζούσε στενόχωρα στο μικρό του σπίτι. Παραπονέθηκε στο Χότζα και ζήτησε τη συμβουλή του.
-Α, είναι απλό, του αποκρίνεται. Θα μπάσεις στο σπίτι και τις κότες σου.
-Μα Χότζα μου δε χωράμε ‘μεις και θα χωρέσουμε με τις κότες;
-Κάμε αυτό που σου λέω και θα δεις.
Την άλλη μέρα τα παράπονα ήταν περισσότερα.
-Άκου, να μπάσεις στο σπίτι σου και το γάιδαρό σου, του λέει ο Χότζας.
-Μα…
-Τίποτα. Αυτό θα κάμεις.
Η ιστορία συνεχίστηκε και μ’ άλλα “ζωντανά”, οπότε ο πολυφαμελίτης έγινε έξω φρενών.
-Μη θυμώνεις, άνθρωπέ μου. Βγάλε τώρα τις κότες και το πρωί τα λέμε.
Πραγματικά, ο άνθρωπος μας ήταν ευχαριστημένος. Κι όταν ένα-ένα έβγαλε έξω όλα τα «ζωντανά», κατενθουσιασμένος.
-Χότζα μου, είσαι, αληθινά, σοφός άνθρωπος! Αναφώνησε.
Η δική μας περίπτωση είναι πιο κωμική (κωμική-τραγική το ίδιο είναι).
Πάει η Ανατολική Ρωμυλία, πάει η Β. Ήπειρος, πάει ο Ελληνικός της Ανατολής, πάει ο Ελληνισμός της Πόλης, πάει ο Ελληνισμός της Αλεξάνδρειας, όλης της Αιγύπτου, της Μ. Ανατολής… μισοπάει η Κύπρος και ποιός ξέρει ακόμα. Και μεις, κάθε φορά, είμαστε όλο και περισσότερο ευχαριστημένοι.
-Χότζα μου, είσαι, αληθινά, σοφός άνθρωπος!…». To επόμενο που θα πάει ποιο είναι…
(Κ. Σαρδελή, «Η Ρωμιοσύνη και ο Φώτης Κόντογλου», σελ. 15-16, Εκδ. «ΑΣΤΗΡ»).
Στην κατάσταση που βρισκόμαστε δεν χρειάζεται συμβούλιο πολιτικών αρχηγών, αλλά… οπλαρχηγών. Και ο νοών νοείτω…